Άλογα κατάδυσης και άλλες μυθολογίες | Κωνσταντίνος Παπανικολάου | ONC8

#ONC8 Άλογα κατάδυσης και άλλες μυθολογίες του Κωνσταντίνου Παπανικολάου
Στο πλαίσιο του 8ου Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων της Στέγης

Πέντε φωτογραφίες. Με χορούς που δεν χορεύονται πια: με νεαρές αναβάτριες που πέφτουν στο κενό πάνω σε λευκά άλογα και μαραθώνιους με έπαθλο την επιβίωση. Με αυτήν την αφορμή, ο Κωνσταντίνος Παπανικολάου σχεδιάζει μια περφόρμανς-διάλεξη στα όρια των προσωπικών αναμνήσεων και του ντοκουμέντου.

Στην απέραντη ακαταστασία του διαδικτύου μπορεί κανείς να εντοπίσει φωτογραφίες, ενημερωτικά βίντεο, έξυπνα κείμενα, λίστες, προτάσεις, προβλέψεις με βάση τα ζώδια, ιστορικές πηγές, ακαδημαϊκά πονήματα, διαλέξεις, παραστάσεις, οδηγίες «προς ναυτιλλομένους». Τα πάντα ριγμένα άτακτα το ένα πάνω στο άλλο, σε ασύμμετρους σωρούς. Μερικά από αυτά τα συλλέγουμε με διάφορες αφορμές. Τα ταξινομούμε ανά τα χρόνια μέσα σε φακέλους μέσα σε άλλους φακέλους με ιδιόρρυθμα ονόματα για να τα αξιοποιήσουμε ίσως κάποτε.

Ο Κωνσταντίνος Παπανικολάου αλιεύει από τις άνισες βιβλιοθήκες του προσωπικού του υπολογιστή πέντε φωτογραφίες. Πέντε ντοκουμέντα από τη χορευτική πραγματικότητα άλλων εποχών: λησμονημένοι χοροί και εξαφανισμένες πρακτικές. Τολμηρά κορίτσια που καλπάζουν στο κενό, ζευγάρια που χορεύουν μέχρι εξάντλησης κάτω από το αδηφάγο βλέμμα ενός άπληστου κοινού, αιθέριες μπαλαρίνες που θυσιάζονται στον βωμό της τέχνης. Με αφορμή τις πέντε αυτές φωτογραφίες, o Κωνσταντίνος στοχάζεται πάνω σε χορευτικές πρακτικές που ο χρόνος υπέβαλε σε φθίνουσα πορεία και αναλογίζεται την προέλευση τους αλλά και τα ίχνη τους στο παρόν.

Αφήνει την ερμηνεία των τεκμηρίων στους ιστορικούς. Δεν τα μελετά, αλλά μάλλον ρεμβάζει. Δεν ανακατασκευάζει την ιστορία, αλλά μάλλον προσπαθεί να συμφιλιωθεί με το παρόν. Με πυξίδα την προσωπική εμπειρία και το ένστικτό του φτιάχνει μικρές εφήμερες διαδρομές από την υπόθεση στη μαρτυρία.

Μήπως το παρελθόν δεν το συνθέτουν τα ίδια τα συμβάντα/γεγονότα, αλλά οι τρόποι που τα ατενίζουμε και τα ερμηνεύουμε; Και ακόμη, τι εργαλεία κατασκευάζουμε για να κατανοήσουμε τις κληρονομιές και τους ξεχασμένους μακρινούς συγγενείς/προγόνους μας; Τις καταγωγές των πρακτικών μας;

Συντελεστές:

Χορογραφία & Περφόρμανς: Κωνσταντίνος Παπανικολάου
Δραματουργία: Παρασκευή Τεκτονίδου
Κινηματογράφηση: Αλέξανδρος Μερκούρης

[alexandragiovou]

Very interesting performance, I hope to see more of you!

[karolinakrasouli]

Μπράβο! Πολύ ειλικρινές και πολύ πρωτότυπα και η φόρμα και το περιεχόμενο!!!!
Επιτέλους μια παράσταση με ουσιαστική κριτκή σκέψη, χωρίς να της λείπει το χιούμορ.

[elinatarasidou]

Καταπληκτικός! Μια διαφορέτικη παράσταση, πάνω σε «απαγορευμένους χορούς». Μια ωραία σύνδεση του παρόντος με το παρελθόν με διαχρονικά μηνύματα αφοσίωσης και πάθους για την τέχνη. Ο Παπανικολάου πάντα πρωτότυπος στις ιδέες του. 👏🏻👏🏻

[virginiagiouli]

Αυθεντική προσέγγιση με την έννοια ότι την υπαγόρευσε το αντικείμενο και μόνον! Και πάλι θερμά συγχαρητήρια ⚡️⚡️⚡️👏👏👏

[marinal]

Θερμά συγχαρητήρια!! Διαφορετική και πρωτότυπη προσέγγιση του σύγχρονου χορού. Καθηλωτική και πολυδιάστατη παράσταση που στο τέλος ο θεατής μένει με τροφή για σκέψη.

[rafarafa]

Δεν έχει και πολύ σημασία αλλά στους υπότιτλους, 12:24, το όνομα του κριτικού θα έπρεπε να είναι Τεοφίλ Γκοτιέ (Théophile Gautier) και όχι "του Εφίλ Γκοτιέ".
Καταπληκτικό βίντεο, πολύ ενδιαφέρον!

[mariosarantides]

πολύ ενδιαφέρον βίντεο και πολύ ωραία τα λέει ο υποφαινόμενος!!! μπράβο!!!