DELLER KÖYÜMÜZ

KÖYDEN ÇIKIŞ EDA DOĞANAY

[necaticebeci]

Köyün görünmesi ile beraber insanın içine bir sevinç dalgası yayılır sanki bayramda elini öpmeye gidilen babanın kokusu, gözleri yollarda kalmış ananın yüreği var...
öyle bir hasret yumağında sarmalanmış ki yüreğin,
burnunda evinin toprak kokusu var.
O kadar coşkulu
o kadar neşe dolusun.
oysa,
yok artık
bayramlarda
elini öpebileceğin bir baban
yok artık,
bacalarda yolunu gözleyen bir anan...!
ama olsun genede buralarda gezdiler yaşadılar
hatıraları yüklü karşı dağlarında,
göz yaşları saklı akan sularda,
mutlulukları dolaşıyor havasında yaylasında,
koyunda, koyağında biçinliğinde, meziresinde
yaylasında.
sadece o yüzden bile olsa
orası bizim köyümüz gidilesi,
görülesi sevilesi, özlenesi köyümüz.
orada sevdiklerimiz, orada anılarımız, orada sevenlerimiz var,
sevdiğimizi fark edemediklerimiz var.
orada unutulamayacak kadar çok şeylerimiz var.