filmov
tv
Chroma - Όνειρα ψέματα

Показать описание
Απο το πρωτο "λευκό" CD των Chroma.
Λευκές γραμμές που χωρίζουν τον δρόμο
Και ‘γω οδηγώ, ταξιδεύω στο χρόνο
Πατάω γκάζι να φύγω απ’ τα μέρη π’ αγαπούσες εσύ
Κάθομαι μόνος μπροστά στο τιμόνι
Η ζωή μου είναι τώρα οι δρόμοι
Αν θα φτάσω δεν ξέρω στο τέρμα, σ’ όλα αυτά που ποθώ
Σε θυμάμαι να μου λες σ’ αγαπώ και ‘γω πάλι
Να σου λέω πως θα ‘ρθω στο σκοτάδι
Πως τα όνειρα μοιάζουν με ψέματα που βγήκαν στο φως
Μεσ’ τις λύπες συνηθίζει η καρδιά μα τουλίπες
Θα ανθίσουν ξανά εκεί που ο πόνος
Ήταν πιο δυνατός και θα αρχίσεις ξανά να γελάς
Καίει η άσφαλτος ξερό το τοπίο
Οδεύω για άγνωστο πάλι σημείο
Δεν μετανιώνω όμως γι’ όλα όσα ζήσαμε ως τώρα μαζί
Τη νύχτα αστέρια μου δίνουν ελπίδες
Μοιάζουν τη μέρα με νέες λεπίδες
Αν θα φτάσω δεν ξέρω στο τέρμα, σ’ όλα αυτά που ποθώ
Σε θυμάμαι με τα μάτια γεμάτα με δάκρυα
Δυο στεριές σε χαμένα ναυάγια
Να σωπαίνεις την ώρα που αντίο σου έλεγα εγώ
Ίσως μου είπες να ‘ναι έτσι καλύτερα τώρα
Στο λιμάνι που ξέσπασε μπόρα
Και τα δάκρυα σου ‘μοιάζαν με στάλες της κρύας βροχής
Σε θυμάμαι να μου λες σ’ αγαπώ και ‘γω πάλι
Να σου λέω πως θα ‘ρθω στο σκοτάδι
Πως τα όνειρα μοιάζουν με ψέματα που βγήκαν στο φως
Μεσ’ τις λύπες συνηθίζει η καρδιά μα τουλίπες
Θα ανθίσουν ξανά εκεί που ο πόνος
Ήταν πιο δυνατός και θα αρχίσεις ξανά να γελάς
Λευκές γραμμές που χωρίζουν τον δρόμο
Και ‘γω οδηγώ, ταξιδεύω στο χρόνο
Πατάω γκάζι να φύγω απ’ τα μέρη π’ αγαπούσες εσύ
Κάθομαι μόνος μπροστά στο τιμόνι
Η ζωή μου είναι τώρα οι δρόμοι
Αν θα φτάσω δεν ξέρω στο τέρμα, σ’ όλα αυτά που ποθώ
Σε θυμάμαι να μου λες σ’ αγαπώ και ‘γω πάλι
Να σου λέω πως θα ‘ρθω στο σκοτάδι
Πως τα όνειρα μοιάζουν με ψέματα που βγήκαν στο φως
Μεσ’ τις λύπες συνηθίζει η καρδιά μα τουλίπες
Θα ανθίσουν ξανά εκεί που ο πόνος
Ήταν πιο δυνατός και θα αρχίσεις ξανά να γελάς
Καίει η άσφαλτος ξερό το τοπίο
Οδεύω για άγνωστο πάλι σημείο
Δεν μετανιώνω όμως γι’ όλα όσα ζήσαμε ως τώρα μαζί
Τη νύχτα αστέρια μου δίνουν ελπίδες
Μοιάζουν τη μέρα με νέες λεπίδες
Αν θα φτάσω δεν ξέρω στο τέρμα, σ’ όλα αυτά που ποθώ
Σε θυμάμαι με τα μάτια γεμάτα με δάκρυα
Δυο στεριές σε χαμένα ναυάγια
Να σωπαίνεις την ώρα που αντίο σου έλεγα εγώ
Ίσως μου είπες να ‘ναι έτσι καλύτερα τώρα
Στο λιμάνι που ξέσπασε μπόρα
Και τα δάκρυα σου ‘μοιάζαν με στάλες της κρύας βροχής
Σε θυμάμαι να μου λες σ’ αγαπώ και ‘γω πάλι
Να σου λέω πως θα ‘ρθω στο σκοτάδι
Πως τα όνειρα μοιάζουν με ψέματα που βγήκαν στο φως
Μεσ’ τις λύπες συνηθίζει η καρδιά μα τουλίπες
Θα ανθίσουν ξανά εκεί που ο πόνος
Ήταν πιο δυνατός και θα αρχίσεις ξανά να γελάς