Pau Alabajos ★ 'Fosses de silenci' (Greek subtitles)

«Η Γη είναι επίπεδη, αν το λέει το δελτίο του Canal 9».... Με αυτό το σαρκαστικό ύφος περιγράφει ο Pau Alabajos την χειραγώγηση που αναπαράγουν τα -κατευθυνόμενα από την κυβέρνηση - Μ.Μ.Ε. στην χώρα του, τη València. Και αυτό μάλλον μας θυμίζει κάτι από... Ελλάδα. O λεβαντίνος μουσικός ποτέ δεν δίστασε να κριτικάρει με τους αιχμηρούς του στίχους την πολιτική εξουσία της πατρίδας του. Και αυτό πάντα με άμεσο τρόπο και όχι με αλληγορικά μηνύματα όπως κάνουν οι περισσότεροι καλλιτέχνες με πολιτικο-κοινωνικές ευαισθησίες.
Και καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι «η επανάσταση είναι ερωτας» όπως είπε ο Τσε Γκεβάρα, από το ρεπερτόριο το Pau δεν λείπουν και στιγμές πιό... ερωτικές. Για όσους δεν ξέρουν καταλανικά βέβαια, αρκούν οι όμορφες μελωδίες των τραγουδιών τις οποίες ενισχύει η βιολίστρια Laura Navarro με το αριστουργηματικό της παίξιμο.

Το καταλανικό Wikipedia αναφέρει χαρακτηριστικά: «O Pau Alabajos ανήκει στη νέα φουρνιά της βαλενσιάνικης μουσικής του 21ου αιώνα. Μουσικός ακτιβιστής και αφοσιωμένος στον αγώνα για τη γλώσσα της València. Σπάνια τραγουδάει μόνος του και συνήθως συνοδεύεται από ένα σύνολο μουσικών, τους "Músics Furtius" (οι "Λαθραίοι μουσικοί") με τους οποίους εμφανίζεται συχνά στoυς δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την περιθωριοποίηση της μουσικής στην βαλενσιάνικη γλώσσα και να καταγγείλουν την δημοτική απαγόρευση εκδηλώσεων στους δρόμους της πόλης. »

Στις 16 και 17 Δεκεμβρίου ο Pau Alabajos και η Laura Navarro έρχονται στην Αθήνα, για δυο συναυλίες που θα μας μείνουν αξέχαστες. Το ελληνικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να τους δεί για πρώτη φορά από κοντά την Παρασκευή 16 του μήνα, στις 21:00 μ.μ. στη «Βραζιλιάνα» (Πλατεία Μερκούρη, Άνω Πετράλωνα) και το Σάββατο 17 του μήνα στις 20:00 μ.μ. στο «Abanico» (Κολοκοτρώνη 12, 1ος όροφος, Σύνταγμα).
Η συναυλία της Παρασκευής θα συνοδευτεί από DJ set του «S.O.C.I.A.L. Team».

Επίσης σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα ανακοινωθεί και η τρίτη εμφάνιση των παιδιών την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου.

Passen per damunt,
sense cap contemplació,
profanant la nostra història
amb absoluta impunitat,
la justícia es tapa els ulls:
quatre dècades després
els crims de la dictadura
encara no han sigut jutjats.

No descansarem,
seguirem recuperant
la memòria saquejada.
Exhumarem la veritat,
traurem a la llum del dia
les ferides del passat,
que encara resten obertes
i mai no deixen de sagnar.

Perduraran les conviccions,
amb noms i cognoms,
de milers de persones
que no van renunciar
a la seua llibertat,
que van morir sordament
lluny del camp de batalla.

Encara queda gent
que vol seguir investigant,
que no es conforma amb el silenci
com a única versió oficial.
Encara queda molta gent
que continua escorcollant
tots els registres del franquisme
cercant-hi els seus familiars.

Inevitablement
arribarà un dia en què els murs
que s'han alçat sobre les fosses
començaran a trontollar.
Els mausoleus de la vergonya
cauran pel seu propi pes,
perquè quan la terra brama
fa remoure els fonaments.

Perduraran les conviccions,
amb noms i cognoms,
de milers de persones
que no van posar preu
a la seua dignitat,
que van morir sordament
lluny del camp de batalla.