Περί της μητέρας του Ιησού Μαρίας & της παγανιστικής λατρείας της «Παναγίας» του Δεκαπενταύγουστου

Ένα μάθημα του Γιώργου Ε Μαρκάκη στις 14 Αυγ. 2024, που προσπαθεί να τραβήξει τη γραμμή του διαχωρισμού ανάμεσα:

1) στο ιστορικό πρόσωπο της Μαρίας (ή Μαριάμ), (παρθένου) μητέρας του Ιησού που «θα μακαρίζουν όλες οι γενεές» (Λουκά 1:48), και,

2) στη λατρεία της «Παναγίας του Δεκαπενταύγουστου» που είναι η Χριστιανοποιημένη έκδοση της αρχαιο-ελληνικής παγανιστικής λατρείας της «Αθηνάς» όπως και άλλων γυναικείων θεοτήτων της αρχαιότητας (Άρτεμις, Αστάρτη, Ίσιδα, κ.α.) που όλες έχουν σαν σημείο αναφοράς την «Μητέρα Θεά», θεοποιημένη έκφραση της γυναικείας «Μήτρας» και της μητρότητας, εξ ου και η «Θεά Μήτηρ», εξ ου και «Θεομήτωρ», κλπ.

Από τη μια έχουμε την απλή, αγνή, ανυπόκριτη πίστη του απλού ανθρώπου που έχει άγνοια του Λόγου του Θεού και αδυναμία να διακρίνει τη διαφορά ανάμεσα στην Αλήθεια και την Πλάνη, και ανάμεσα στην πίστη που σώζει και τη νεκρή θρησκεία, που έχει μάθει από παιδί να σκέφτεται την έννοια της θεότητας μέσα από την εικόνα μιας αγνής μητέρας γεμάτης από αγάπη και στοργή, και έτσι απευθύνεται στην «Παναγία» χωρίς καμία συνείδηση αμαρτωλότητας ή ειδωλολατρίας, αλλά με πίστη ότι ο Θεός ακούει έτσι τις προσευχές του.

Πράγματι πιστεύω ότι ο Θεός ακούει και συμπονά κάθε τέτοιο απλό άνθρωπο που προσεύχεται στην «Παναγία», που μέσα στη συνείδηση του, είναι προσευχή προς τον Θεό. Γι' αυτό και έχουμε περιπτώσεις ανθρώπων που έλαβαν θεραπείες και θαύματα προσευχόμενοι στην «Παναγία».

Όμως έχουμε και την άλλη όψη του νομίσματος που δεν είναι καθόλου αγνή, αλλά είναι γεμάτη Σκοτάδι, Πλάνη και νεκρή θρησκεία που οδηγεί σε «μολυσμό της γης» (βιβλική έννοια και πνευματική αρχή όταν οι άνθρωποι λατρεύουν είδωλα) και μπορεί και να οδηγήσει και στην αιώνια απώλεια.

Το μεγάλο πρόβλημα με τη λατρεία του Δεκαπενταύγουστου είναι ότι δεν πρόκειται για πραγματικά Χριστιανική γιορτή, αλλά για μια Χριστιανομορφική έκδοση μιας αρχαίας παγανιστικής λατρείας που εξακολουθεί να αποδίδει τιμή σε είδωλα που μολύνουν τη γη μας και σκορπίζουν πνευματικό Σκοτάδι, ιδιαίτερα σε όσους προσφέρουν τη λατρεία τους, έστω και με αγνή πρόθεση.

Δυστυχώς, η άγνοια δεν σώζει, αλλά το αντίθετο. Δεν μπορείς να πεις «μα δεν ήξερα ότι υπήρχε φίδι όταν έβαλα το χέρι μου στην τρύπα», και να περιμένεις ότι η άγνοια θα σε σώσει από το δηλητήριο του φιδιού. Με τον ίδιο τρόπο δεν μπορείς να επικαλεστείς άγνοια λατρεύοντας είδωλα για να αποφύγεις τις συνέπειες της λατρείας των ειδώλων.

Ενημερωτικά, σε αυτό το μάθημα δεν μπήκαμε σε θέματα που αφορούν τις πλάνες της νεκρής θρησκείας που προσδίδουν στην «Παναγία» με αποτέλεσμα να διαστρεβλώνεται η Αλήθεια του Θεού όσον αφορά το ιστορικό πρόσωπο της παρθένου μητέρας του Ιησού, Μαρίας (ή Μαριάμ).

Έτσι κι αλλιώς κανένας φανατικός λάτρης της «Παναγίας» δεν πρόκειται ποτέ να πειστεί περί της Αλήθειας που αφορά το ιστορικό πρόσωπο της μητέρας του Ιησού, αν πρώτα δεν μετανοήσει και δεν στραφεί στο Χριστό. Γι' αυτό και βλέπουμε έναν άκρατο φανατισμό και μίσος αυτών που λατρεύουν την «Παναγία» ενάντια στον Ιησού Χριστό.

Οπότε δεν έχει κανένα νόημα να μιλάμε για πλαστές και ανυπόστατες «θεολογίες» που προστέθηκαν στη διάρκεια του Σκοταδισμού του Μεσαίωνα, που οι Πατέρες της ίδιας της ιστορικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ουδέποτε δίδαξαν, και πρόκειται για παραδόσεις που αφενός δεν στοιχειοθετούνται ιστορικά από τα αρχαία κείμενα της Εκκλησίας και αφετέρου ματαιώνουν τον Λόγο του Θεού.

Προσεύχομαι όσοι έχουν αγνή καρδιά και επιθυμία να γνωρίσουν τον Θεό μέσα από μια προσωπική σχέση διαμέσου του Ιησού Χριστού, να καταλάβουν την Αλήθεια και να ελευθερωθούν.