Παναγιώτης Πατρικόπουλος - Μαύρα βαγόνια

Μαύρα βαγόνια

Ούτε θυμάμαι στο τρένο αυτό πως βρέθηκα
δεν ξέρω αν πλήρωσα εισιτήριο για να μπω
κάποιος μου είπε πως γεννήθηκα σ’ αυτό
από παιδί μες ‘τα βαγόνια παγιδεύτηκα

Μυστήριο τρένο με μυστήριο δρομολόγιο
οι ράγες κάνουν κυκλική διαδρομή
κάθε απόγευμα γυρίζει τη Μεσόγειο
και την ουρά του κυνηγάει σα σκυλί

Αυτό το τρένο έχει λέει μεγάλα σχέδια
κι αφού γεννήθηκα σ’ αυτό, θα υποκύψω
μου σπάει τα χέρια και προστάζει με αναίδεια
τα όνειρά μου μες στις τσέπες μου να κρύψω

Μυστήριο τρένο και στα μαύρα τα βαγόνια του
μικρά παιδιά, αυτό το τέρας ποιος θα θρέψει;
κάθε παιδί, θα το ταΐζει όλα τα χρόνια του
και θα ζητά, στο σπίτι να το επιστρέψει

Μαύρα βαγόνια, ποιοι να είναι οι επιστάτες τους;
άδεια βλέμματα, και χέρια παγωμένα
τα βγάζουν μόνο για να ισιώσουν τις γραβάτες τους
να τα ξεπλύνουν όταν είναι ματωμένα

Μες στο δικό μου το βαγόνι δεν πατήσανε
να μη λερώσουν την ωραία τους στολή
όμως αυτοί για τη ζωή μου αποφασίσανε
και μου φορέσανε σακούλα πλαστική

Σ’ αυτές τις ράγες πάνε κι έρχονται εμπορεύματα
είναι αυτοί που τα πουλάν και τ’ αγοράζουν
ζούμε σε ένα σταυροδρόμι από ρεύματα
που μας φυσάνε, μας χτυπούν και μας ρημάζουν

Φοβάμαι μήπως είμαστε κι εμείς εμπόρευμα
κάθε που σκύβω στα παιδιά μου να μιλήσω
μην πέσω πάνω μου στο δρόμο κάποιο απόγευμα
και με κοιτάξω, αλλά δε μ’ αναγνωρίσω

Παναγιώτης Πατρικόπουλος. ''Μαύρα βαγόνια''

Στίχοι: Παναγιώτης Πατρικόπουλος.
Μουσική: Brancaleone.