filmov
tv
Δημήτρης Νικητόπουλος-Σε σταθμούς και σε λιμάνια(Official Audio Release)

Показать описание
Στίχοι/Μουσική:Δημήτρης Νικητόπουλος
Ενορχήστρωση/Μίξη/Mastering:Δημήτρης Νικητόπουλος
Audiolane Home Studio
Σε σταθμούς και σε λιμάνια
Όταν νιώθεις ξεχασμένη σε μια πόλη τρελαμένη,
Και δεν ξέρεις από πού να κρατηθείς,
Εγώ θα μαι ένα ταξίδι,
Από εκείνα δίχως τέλος δίχως στάσεις
Όταν λες πως δεν αντέχεις κι από όλα θες να απέχεις,
Και ξεχνιέσαι σε σταθμούς και σε λιμάνια,
Εγώ θα μαι ένα καράβι,
Που πανιά θα ανεμίζει στα μαλλιά σου
Κι όταν όλα μοιαζουν λίγα,
Μα απ'τό βάρος δεν μπορείς να περπατήσεις,
Θα σου δίνω εγώ στο χέρι,
Ενα φωτεινό αστέρι να κρατάς
Όταν έρχονται οι χειμώνες,
Και τα δέντρα σαν θαμώνες,
Σε κοιτάνε μες τα μάτια για απαντήσεις,
Εγώ θα τους απαντάω,
Πώς δεν είναι ανάγκη να τα ξέρουμε όλα
Και τα φώτα όταν σβήσουν,
Και τους δρόμους θα αφήσουν,
Μες της νύχτας την ανέλπιστη αλήθεια,
Πάνω στο όνομα της μέρας,
Θα χαράζεται ακόμα μια ιστορία
Κι όταν όλα μοιαζουν λίγα,
Μα απ'τό βάρος δεν μπορείς να περπατήσεις,
Θα σου στρέφω εγώ το βλέμμα,
Σε έναν κόσμο που ποτέ δεν είχες βρει
Και θα γίνονται μεγάλα,
Πιο πολύ κι από ότι ζει στα παραμύθια,
Θα σωπάσει η συνήθεια,
Κι όλα θα ναι πιο καινούργια κι απ'τό χθές
Ενορχήστρωση/Μίξη/Mastering:Δημήτρης Νικητόπουλος
Audiolane Home Studio
Σε σταθμούς και σε λιμάνια
Όταν νιώθεις ξεχασμένη σε μια πόλη τρελαμένη,
Και δεν ξέρεις από πού να κρατηθείς,
Εγώ θα μαι ένα ταξίδι,
Από εκείνα δίχως τέλος δίχως στάσεις
Όταν λες πως δεν αντέχεις κι από όλα θες να απέχεις,
Και ξεχνιέσαι σε σταθμούς και σε λιμάνια,
Εγώ θα μαι ένα καράβι,
Που πανιά θα ανεμίζει στα μαλλιά σου
Κι όταν όλα μοιαζουν λίγα,
Μα απ'τό βάρος δεν μπορείς να περπατήσεις,
Θα σου δίνω εγώ στο χέρι,
Ενα φωτεινό αστέρι να κρατάς
Όταν έρχονται οι χειμώνες,
Και τα δέντρα σαν θαμώνες,
Σε κοιτάνε μες τα μάτια για απαντήσεις,
Εγώ θα τους απαντάω,
Πώς δεν είναι ανάγκη να τα ξέρουμε όλα
Και τα φώτα όταν σβήσουν,
Και τους δρόμους θα αφήσουν,
Μες της νύχτας την ανέλπιστη αλήθεια,
Πάνω στο όνομα της μέρας,
Θα χαράζεται ακόμα μια ιστορία
Κι όταν όλα μοιαζουν λίγα,
Μα απ'τό βάρος δεν μπορείς να περπατήσεις,
Θα σου στρέφω εγώ το βλέμμα,
Σε έναν κόσμο που ποτέ δεν είχες βρει
Και θα γίνονται μεγάλα,
Πιο πολύ κι από ότι ζει στα παραμύθια,
Θα σωπάσει η συνήθεια,
Κι όλα θα ναι πιο καινούργια κι απ'τό χθές