Qelecuxe Zazaca Şiir

Çocuklar neşe çığlıkları koparır
Oyun oynarlardı
Doğup büyüyen
Düğün halay çeken
Oğulları kızları
Mırıldayan kedi
Elma kiraz
Erik melem çiçek açar
Kardelen yeryüzünü parçalar
Tüye yorulmadan öterdi
Pepug hala kenger toplamakta
Teyre ceviz ağacının zirvesinde
Herkesten yukarda
Gökyüzünden aşağı
Gelip geçen ile alay eder
Türkülerini yine söyleyip dururdu
Dağ kecisi
Bu kaya benim
Öte kaya senin
zıplayıp oynardı
sevgilim elinde kar çiçeği
kapı eşiğinde
gizli gizli yine gülümsemekte
sahi kim burada yaşamış
kimler gelmiş
kimler gitmiş
bilen pek yoktur
mezarlık
arkasında köyün
eteğine yaslanmış Aspore Diyarın
sayıları bir haylı
bir haylı insan yatar orada
kimi isimsiz
kimi sahipsiz
rüzgar salınır
rüzgar raks eder
kar tanecikleri dansın ritminde
oyanşır durur
anam
Saray
Qume
Zeyne
Teyzem, halam benim
Bako Bira
Damında konağın
Gırmıt Hasan´a seslenir´
Ocağına ateş düşsün
Düşsün ocağına ateş
Nasılda gazabına sürer üstümüze
Puko
Xedebo
Xezebo
Bir kuş can havli ile kaçtı
Kaya kovuğuna
Ayı
Sal dağında kış uykusunda
Rüzgar dönüp durmakta
Rüzgar cığlık koparmakta
Iniltileri yancurti de
Bir yamaçtan
Diğerine çarpmakta
Kurtlar, çakallar vakti diyorlar
Tilki zamanı
Kedi serilmiş ateş önünde
Köpek kapı eşiğinde
Kuyruğunu bacakları arasına çekmiş
Uykuda
Kulakları kirişte
Rüzgar eser
Puko puko
Xede bo
Xeze bo
Can havli ile bir keklik uçtu
Son nefesinde kaleye sığındı
Nedir bu
Bu nasıl bir xezeptir
Munzur etekleridir bura
Bıra
jar
Ana
Pir yurdu bura
Bir haber yayıldı
Anux memedin karısı ölmüş dediler
Nenemdir
Ali´ye Lil gökyüzüne döndü
Kar kapladı yüzünü
Nefessiz kaldı
Bağırdı, çığlık kopardı
Zeyne, zeyne
Ocağın sönmesin
Zeyne
Bir iki gün sabır etseydin ya
Puko
Xedebo
Xezebo
Adı qelecuxe
Şimdi yıkık
Şimdi viran
Kimsesiz
Yanlız
Sessiz
Hafızası kayıp
Silinmiş izleri
Yıkıntılar arasında
Bir başına
Sessiz
Sahipsiz
Yıkıntılar arasında kalmış hafızası