ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ ΠΟΝΤΟΥ

𝚻𝛐 𝚫𝛊𝛐𝛊𝛋𝛈𝛕𝛊𝛋ό 𝚺𝛖𝛍𝛃𝛐ύ𝛌𝛊𝛐 𝛕𝛈ς Έ𝛎𝛚𝛔𝛈ς 𝚷𝛐𝛎𝛕ί𝛚𝛎 𝚷𝛊𝛆𝛒ί𝛂ς 𝛆ύ𝛘𝛆𝛕𝛂𝛊 𝛔𝛕𝛂 𝛍έ𝛌𝛈 𝛋𝛂𝛊 𝛕𝛐𝛖ς 𝛗ί𝛌𝛐𝛖ς 𝛕𝛐𝛖 𝛔𝛖𝛌𝛌ό𝛄𝛐𝛖 𝛋𝛂𝛌ή 𝚷𝛂𝛎𝛂𝛄𝛊ά❗
𝚷𝛂𝛎𝛂𝛄ί𝛂 𝚺𝛐𝛖𝛍𝛆𝛌ά 𝛈 𝚷𝛂𝛎𝛂𝛄ί𝛂 𝛕𝛈ς 𝛙𝛖𝛘ής 𝛕𝛐𝛖 𝚷𝛐𝛎𝛕𝛊𝛂𝛋𝛐ύ 𝚬𝛌𝛌𝛈𝛎𝛊𝛔𝛍𝛐ύ❗
𝚷ά𝛎𝛚 𝛔𝛕𝛐𝛖ς 𝛂𝛑ό𝛋𝛒𝛈𝛍𝛎𝛐𝛖ς 𝛃𝛒ά𝛘𝛐𝛖ς 𝛕𝛐𝛖 ό𝛒𝛐𝛖ς 𝚳𝛆𝛌ά, 𝛌ί𝛄𝛂 𝛘𝛊𝛌𝛊ό𝛍𝛆𝛕𝛒𝛂 𝛍𝛆𝛕ά 𝛂𝛑ό 𝛕𝛐 𝛅𝛒ό𝛍𝛐 𝛑𝛐𝛖 𝛐𝛅𝛈𝛄𝛆ί 𝛂𝛑ό 𝛕𝛈𝛎 𝚻𝛒𝛂𝛑𝛆𝛇𝛐ύ𝛎𝛕𝛂 𝛔𝛕𝛈 𝚳𝛂𝛕𝛔𝛐ύ𝛋𝛂, 𝛃𝛒ί𝛔𝛋𝛆𝛕𝛂𝛊 𝛄𝛂𝛎𝛕𝛇𝛚𝛍έ𝛎𝛈 𝛈 𝛊𝛆𝛒ά 𝛃𝛂𝛔𝛊𝛌𝛊𝛋ή, 𝛑𝛂𝛕𝛒𝛊𝛂𝛒𝛘𝛊𝛋ή 𝛋𝛂𝛊 𝛔𝛕𝛂𝛖𝛒𝛐𝛑𝛈𝛄𝛊𝛂𝛋ή 𝛍𝛐𝛎ή 𝛕𝛈ς 𝚷𝛂𝛎𝛂𝛄ί𝛂ς 𝚺𝛐𝛖𝛍𝛆𝛌ά.
𝚮 𝛊𝛔𝛕𝛐𝛒ί𝛂 𝛕𝛈ς 𝛘ά𝛎𝛆𝛕𝛂𝛊 𝛔𝛕𝛂 𝛃ά𝛉𝛈 𝛕𝛚𝛎 𝛂𝛊ώ𝛎𝛚𝛎. 𝚷𝛆𝛒ί𝛑𝛐𝛖 𝛕𝛐𝛎 𝟏𝛐 𝛂𝛊ώ𝛎𝛂 𝛐 𝚬𝛖𝛂𝛄𝛄𝛆𝛌𝛊𝛔𝛕ής 𝚲𝛐𝛖𝛋άς 𝛂𝛄𝛊𝛐𝛄𝛒ά𝛗𝛈𝛔𝛆 𝛕𝛒𝛆𝛊ς 𝛆𝛊𝛋ό𝛎𝛆ς 𝛕𝛈ς 𝚷𝛂𝛎𝛂𝛄ί𝛂ς 𝛆𝛋 𝛕𝛚𝛎 𝛐𝛑𝛐ί𝛚𝛎 𝛈 𝛍ί𝛂 𝛃𝛒ί𝛔𝛋𝛆𝛕𝛂𝛊 𝛔ή𝛍𝛆𝛒𝛂 𝛔𝛕𝛈 𝚳𝛐𝛎ή 𝚱ύ𝛋𝛋𝛐𝛖 𝛕𝛈ς 𝚱ύ𝛑𝛒𝛐𝛖, 𝛈 ά𝛌𝛌𝛈 𝛔𝛕𝛈 𝚳𝛐𝛎ή 𝛕𝛐𝛖 𝚳𝛆𝛄ά𝛌𝛐𝛖 𝚺𝛑𝛈𝛌𝛂ί𝛐𝛖 𝛋𝛂𝛊 𝛈 𝛕𝛒ί𝛕𝛈 𝛔𝛕𝛈𝛎 𝚷𝛂𝛎𝛂𝛄ί𝛂 𝚺𝛐𝛖𝛍𝛆𝛌ά 𝛕𝛈ς 𝚩έ𝛒𝛐𝛊𝛂ς.
𝚮 𝛑𝛂𝛒ά𝛅𝛐𝛔𝛈 𝛉έ𝛌𝛆𝛊 𝛍𝛆𝛕ά 𝛕𝛐𝛎 𝛉ά𝛎𝛂𝛕𝛐 𝛕𝛐𝛖 𝚬𝛖𝛂𝛄𝛄𝛆𝛌𝛊𝛔𝛕ή 𝚲𝛐𝛖𝛋ά, 𝛕𝛈𝛎 𝛆𝛊𝛋ό𝛎𝛂 𝛎𝛂 𝛕𝛈𝛎 𝛗έ𝛒𝛎𝛆𝛊 𝛔𝛕𝛈𝛎 𝚨𝛉ή𝛎𝛂 𝛐 𝛍𝛂𝛉𝛈𝛕ής 𝛕𝛐𝛖 𝚨𝛎𝛂𝛎ί𝛂ς, 𝛋𝛂𝛊 𝛎𝛂 𝛕𝛈𝛎 𝛕𝛐𝛑𝛐𝛉𝛆𝛕𝛆ί 𝛔𝛆 𝛑𝛆𝛒𝛊𝛋𝛂𝛌𝛌ή 𝛎𝛂ό. 𝚪𝛊’ 𝛂𝛖𝛕ό 𝛕𝛐 𝛌ό𝛄𝛐 𝛐𝛎𝛐𝛍ά𝛔𝛕𝛈𝛋𝛆 𝛑𝛒ώ𝛕𝛂 «𝚷𝛂𝛎𝛂𝛄ί𝛂 𝛈 𝚨𝛉𝛈𝛎𝛊ώ𝛕𝛊𝛔𝛔𝛂».
𝚺𝛕𝛈 𝛔𝛖𝛎έ𝛘𝛆𝛊𝛂 𝛈 𝛆𝛊𝛋ό𝛎𝛂 𝛑έ𝛕𝛂𝛏𝛆 𝛍𝛆 𝛉𝛂𝛖𝛍𝛂𝛕𝛐𝛖𝛒𝛄ό 𝛕𝛒ό𝛑𝛐 𝛂𝛑ό 𝛕𝛈𝛎 𝚨𝛉ή𝛎𝛂 𝛔𝛕𝛐𝛎 𝚷ό𝛎𝛕𝛐. 𝚻ό𝛕𝛆 𝛈 𝚷𝛂𝛎𝛂𝛄ί𝛂 𝛆𝛍𝛗𝛂𝛎ί𝛔𝛕𝛈𝛋𝛆 𝛔𝛆 𝛅ύ𝛐 𝛍𝛐𝛎𝛂𝛘𝛐ύς, 𝛕𝛐 𝚩𝛂𝛒𝛎ά𝛃𝛂 𝛋𝛂𝛊 𝛕𝛐 𝚺𝛚𝛗𝛒ό𝛎𝛊𝛐, 𝛋𝛂𝛊 𝛕𝛐𝛖ς 𝛇ή𝛕𝛈𝛔𝛆 𝛎𝛂 𝛂𝛋𝛐𝛌𝛐𝛖𝛉ή𝛔𝛐𝛖𝛎 𝛕𝛈𝛎 𝛆𝛊𝛋ό𝛎𝛂 𝛋𝛂𝛊 𝛔𝛕𝛐 𝛔𝛈𝛍𝛆ί𝛐 𝛑𝛐𝛖 𝛉𝛂 𝛕𝛈𝛎 𝛃𝛒𝛐𝛖𝛎 𝛎𝛂 𝛘𝛕ί𝛔𝛐𝛖𝛎 έ𝛎𝛂𝛎 𝛎𝛂ό. Έ𝛕𝛔𝛊 𝛋𝛊 έ𝛄𝛊𝛎𝛆. 𝚻𝛐 𝟑𝟖𝟔 𝛐𝛊 𝛍𝛐𝛎𝛂𝛘𝛐ί 𝛐𝛅𝛈𝛄ή𝛉𝛈𝛋𝛂𝛎 𝛔𝛕𝛊ς 𝛂𝛑ά𝛕𝛈𝛕𝛆ς 𝛃𝛐𝛖𝛎𝛐𝛋𝛐𝛒𝛗ές 𝛕𝛐𝛖 𝚷ό𝛎𝛕𝛐𝛖, 𝛔𝛕𝛐 ό𝛒𝛐ς 𝚳𝛆𝛌ά, 𝛋𝛊 𝛆𝛋𝛆ί 𝛍𝛆 𝛕𝛈 𝛃𝛐ή𝛉𝛆𝛊𝛂 𝛕𝛈ς 𝛄𝛆𝛊𝛕𝛐𝛎𝛊𝛋ής 𝛍𝛐𝛎ής 𝐁𝛂𝛇𝛆𝛌ώ𝛎𝛂 έ𝛘𝛕𝛊𝛔𝛂𝛎 έ𝛎𝛂 𝛋𝛆𝛌ί 𝛋𝛂𝛊 𝛔𝛕𝛈 𝛔𝛖𝛎έ𝛘𝛆𝛊𝛂 𝛆𝛋𝛋𝛌𝛈𝛔ί𝛂 𝛍έ𝛔𝛂 𝛔𝛆 έ𝛎𝛂 𝛔𝛑ή𝛌𝛂𝛊𝛐. 𝚻𝛐 𝛔𝛐𝛃𝛂𝛒ό 𝛑𝛒ό𝛃𝛌𝛈𝛍𝛂 𝛕𝛈ς ύ𝛅𝛒𝛆𝛖𝛔𝛈ς 𝛕𝛐𝛖 𝛍𝛐𝛎𝛂𝛔𝛕𝛈𝛒𝛊𝛐ύ 𝛌ύ𝛉𝛈𝛋𝛆, 𝛆𝛑ί𝛔𝛈ς 𝛔ύ𝛍𝛗𝛚𝛎𝛂 𝛍𝛆 𝛕𝛈𝛎 𝛑𝛂𝛒ά𝛅𝛐𝛔𝛈, 𝛋𝛂𝛕ά 𝛉𝛂𝛖𝛍𝛂𝛕𝛐𝛖𝛒𝛄ό 𝛕𝛒ό𝛑𝛐. 𝚳έ𝛘𝛒𝛊 𝛋𝛂𝛊 𝛔ή𝛍𝛆𝛒𝛂 𝛂𝛎𝛂𝛃𝛌ύ𝛇𝛆𝛊 𝛂𝛄𝛊𝛂𝛔𝛍𝛂𝛕𝛊𝛋ό 𝛎𝛆𝛒ό 𝛍έ𝛔𝛂 𝛂𝛑ό έ𝛎𝛂 𝛄𝛒𝛂𝛎𝛊𝛕ώ𝛅𝛈 𝛃𝛒ά𝛘𝛐.
𝐊𝛐𝛎𝛕ά 𝛔𝛕𝛐 𝛔𝛑ή𝛌𝛂𝛊𝛐 𝛋𝛕ί𝛔𝛕𝛈𝛋𝛆 𝛕𝛐 𝟏𝟖𝟔𝟎 έ𝛎𝛂ς 𝛑𝛂𝛎𝛐𝛒𝛂𝛍𝛊𝛋ός 𝛕𝛆𝛕𝛒𝛂ώ𝛒𝛐𝛗𝛐ς 𝛏𝛆𝛎ώ𝛎𝛂ς 𝟕𝟐 𝛅𝛚𝛍𝛂𝛕ί𝛚𝛎 𝛋𝛂𝛊 ά𝛌𝛌𝛐𝛊 𝛌𝛆𝛊𝛕𝛐𝛖𝛒𝛄𝛊𝛋𝛐ί 𝛘ώ𝛒𝛐𝛊 𝛄𝛊𝛂 𝛕𝛊ς 𝛂𝛎ά𝛄𝛋𝛆ς 𝛕𝛚𝛎 𝛑𝛒𝛐𝛔𝛋𝛖𝛎𝛈𝛕ώ𝛎, 𝛋𝛂𝛉ώς 𝛋𝛂𝛊 𝛃𝛊𝛃𝛌𝛊𝛐𝛉ή𝛋𝛈. 𝚪ύ𝛒𝛚 𝛂𝛑ό 𝛕𝛈 𝛍𝛐𝛎ή 𝛂𝛎𝛐𝛊𝛋𝛐𝛅𝛐𝛍ή𝛉𝛈𝛋𝛂𝛎 𝛍𝛊𝛋𝛒𝛐ί 𝛎𝛂𝛐ί 𝛂𝛗𝛊𝛆𝛒𝛚𝛍έ𝛎𝛐𝛊 𝛔𝛆 𝛅𝛊ά𝛗𝛐𝛒𝛐𝛖ς 𝛂𝛄ί𝛐𝛖ς. 𝚬𝛋𝛆ί 𝛌𝛆𝛊𝛕𝛐ύ𝛒𝛄𝛈𝛔𝛆 𝛂𝛒𝛘𝛊𝛋ά 𝛋𝛂𝛊 𝛕𝛐 𝚽𝛒𝛐𝛎𝛕𝛊𝛔𝛕ή𝛒𝛊𝛐 𝛕𝛈ς 𝚻𝛒𝛂𝛑𝛆𝛇𝛐ύ𝛎𝛕𝛂ς.
𝚻𝛈 𝛍𝛐𝛎ή, 𝛑𝛐𝛖 𝛋𝛂𝛕ά 𝛋𝛂𝛊𝛒𝛐ύς 𝛅𝛆𝛘ό𝛕𝛂𝛎 𝛆𝛑𝛊𝛉έ𝛔𝛆𝛊ς 𝛂𝛑ό 𝛂𝛌𝛌𝛐𝛆𝛉𝛎𝛆ίς 𝛋𝛂𝛊 𝛋𝛌έ𝛗𝛕𝛆ς, 𝛑𝛒𝛐ί𝛋𝛊𝛔𝛂𝛎 𝛐𝛊 𝛂𝛖𝛕𝛐𝛋𝛒ά𝛕𝛐𝛒𝛆ς 𝚱𝛐𝛍𝛎𝛈𝛎𝛐ί. 𝚺𝛖𝛄𝛋𝛆𝛋𝛒𝛊𝛍έ𝛎𝛂, 𝛍𝛆𝛄ά𝛌𝛐𝛊 𝛆𝛖𝛆𝛒𝛄έ𝛕𝛆ς 𝛕𝛈ς 𝛍𝛐𝛎ής ή𝛕𝛂𝛎 𝛐 𝚳𝛂𝛎𝛐𝛖ή𝛌 𝚪’ 𝚱𝛐𝛍𝛎𝛈𝛎ός (𝟏𝟑𝟗𝟎-𝟏𝟒𝟏𝟕) 𝛐 𝛐𝛑𝛐ί𝛐ς 𝛑𝛒𝛐𝛔έ𝛗𝛆𝛒𝛆 𝛔𝛕𝛈 𝛍𝛐𝛎ή 𝛂𝛎𝛆𝛋𝛕ί𝛍𝛈𝛕𝛈ς 𝛂𝛏ί𝛂ς 𝚺𝛕𝛂𝛖𝛒ό 𝛍𝛆 𝛕𝛊𝛍𝛊ό𝛏𝛖𝛌𝛐, 𝛋𝛂𝛊 𝛐 𝚨𝛌έ𝛏𝛊𝛐ς 𝚪’ (𝟏𝟑𝟒𝟗-𝟏𝟑𝟗𝟎), 𝛐 𝛐𝛑𝛐ί𝛐ς 𝛂𝛗𝛐ύ 𝛕𝛐𝛎 έ𝛔𝛚𝛔𝛆 𝛈 𝐌𝛆𝛄𝛂𝛌ό𝛘𝛂𝛒𝛈 𝛂𝛑ό 𝛍𝛆𝛄ά𝛌𝛈 𝛕𝛒𝛊𝛋𝛖𝛍ί𝛂 𝛋𝛂𝛊 𝛕𝛐𝛎 𝛃𝛐ή𝛉𝛈𝛔𝛆 𝛎𝛂 𝛎𝛊𝛋ή𝛔𝛆𝛊 𝛕𝛐𝛖ς 𝛆𝛘𝛉𝛒𝛐ύς 𝛕𝛈ς, 𝛔𝛆 έ𝛎𝛅𝛆𝛊𝛏𝛈 𝛆𝛖𝛄𝛎𝛚𝛍𝛐𝛔ύ𝛎𝛈ς 𝛕𝛈𝛎 𝛐𝛘ύ𝛒𝛚𝛔𝛆 𝛋𝛂𝛌ά, έ𝛘𝛕𝛊𝛔𝛆 𝛑ύ𝛒𝛄𝛐𝛖ς, 𝛎έ𝛂 𝛋𝛆𝛌𝛊ά 𝛋𝛂𝛊 𝛂𝛎𝛂𝛋𝛂ί𝛎𝛊𝛔𝛆 𝛕𝛂 𝛑𝛂𝛌𝛂𝛊ά 𝛕𝛈ς 𝛋𝛕ί𝛔𝛍𝛂𝛕𝛂. 𝐓𝛈ς 𝛘ά𝛒𝛊𝛔𝛆 𝟒𝟖 𝛘𝛚𝛒𝛊ά 𝛋𝛂𝛊 𝛆𝛄𝛋𝛂𝛕έ𝛔𝛕𝛈𝛔𝛆 𝟒𝟎 𝛍ό𝛎𝛊𝛍𝛐𝛖ς 𝛗𝛒𝛐𝛖𝛒𝛐ύς 𝛄𝛊𝛂 𝛕𝛈𝛎 𝛂𝛔𝛗ά𝛌𝛆𝛊ά 𝛕𝛈ς. 𝚪𝛊𝛂 𝛕𝛐 𝛌ό𝛄𝛐 𝛂𝛖𝛕ό 𝛂𝛎𝛂𝛋𝛈𝛒ύ𝛘𝛉𝛈𝛋𝛆 𝛂𝛑ό 𝛕𝛐𝛖ς 𝛍𝛐𝛎𝛂𝛘𝛐ύς 𝛚ς «𝛎έ𝛐ς 𝐊𝛕ή𝛕𝛚𝛒».
𝚬𝛑ί𝛔𝛈ς, 𝛑𝛐𝛌𝛌ά 𝛂𝛑ό 𝛕𝛂 𝛑𝛒𝛐𝛎ό𝛍𝛊𝛂 𝛑𝛐𝛖 𝛘𝛐𝛒ή𝛄𝛈𝛔𝛂𝛎 𝛐𝛊 𝐊𝛐𝛍𝛎𝛈𝛎𝛐ί 𝛔𝛕𝛈 𝛍𝛐𝛎ή 𝛆𝛑𝛊𝛋𝛖𝛒ώ𝛉𝛈𝛋𝛂𝛎 𝛋𝛂𝛊 𝛆𝛑𝛆𝛋𝛕ά𝛉𝛈𝛋𝛂𝛎 𝛆𝛑ί 𝐓𝛐𝛖𝛒𝛋𝛐𝛋𝛒𝛂𝛕ί𝛂ς 𝛍𝛆 𝛔𝛐𝛖𝛌𝛕𝛂𝛎𝛊𝛋ά 𝛗𝛊𝛒𝛍ά𝛎𝛊𝛂 𝛋𝛂𝛊 𝛑𝛂𝛕𝛒𝛊𝛂𝛒𝛘𝛊𝛋ά 𝛔𝛊𝛄ί𝛌𝛌𝛊𝛂. 𝛀ς 𝛆𝛖𝛆𝛒𝛄έ𝛕𝛆ς 𝛂𝛎𝛂𝛄𝛒ά𝛗𝛐𝛎𝛕𝛂𝛊 𝛆𝛑ί𝛔𝛈ς 𝛔𝛕𝛐𝛖ς 𝛋ώ𝛅𝛊𝛋𝛆ς 𝛕𝛈ς 𝛍𝛐𝛎ής 𝛐𝛊 𝛔𝛐𝛖𝛌𝛕ά𝛎𝛐𝛊 𝚩𝛂𝛄𝛊𝛂𝛇ή𝛕 𝚩΄, 𝚺𝛆𝛌ή𝛍 𝚨΄ (𝛐 𝛐𝛑𝛐ί𝛐ς 𝛉𝛆𝛒𝛂𝛑𝛆ύ𝛕𝛈𝛋𝛆 𝛂𝛑ό 𝛔𝛐𝛃𝛂𝛒ή 𝛂𝛔𝛉έ𝛎𝛆𝛊𝛂 𝛍𝛆 𝛕𝛈 𝛃𝛐ή𝛉𝛆𝛊𝛂 𝛕𝛐𝛖 𝛂𝛄𝛊ά𝛔𝛍𝛂𝛕𝛐ς 𝛕𝛈ς 𝛍𝛐𝛎ής), 𝚳𝛐𝛖𝛒ά𝛕 𝚪΄, 𝚺𝛆𝛌ή𝛍 𝚩΄, 𝐈𝛍𝛑𝛒𝛂ή𝛍 𝐀΄, 𝚳𝛚ά𝛍𝛆𝛉 𝚫΄, 𝚺𝛐𝛖𝛌𝛆ϊ𝛍ά𝛎 𝚩΄, 𝚳𝛐𝛖𝛔𝛕𝛂𝛗ά 𝚩΄, 𝚨𝛘𝛍έ𝛕 𝚪΄.
𝚺𝛕𝛈 𝛍𝛐𝛎ή, 𝛑𝛐𝛖 𝛌𝛆𝛊𝛕𝛐𝛖𝛒𝛄𝛐ύ𝛔𝛆 𝛍έ𝛘𝛒𝛊 𝛕𝛐 𝟏𝟗𝟐𝟐, 𝛖𝛑ή𝛒𝛘𝛂𝛎 𝛑𝛐𝛌ύ𝛕𝛊𝛍𝛂 έ𝛄𝛄𝛒𝛂𝛗𝛂 𝛋𝛂𝛊 𝛂𝛒𝛘𝛂ί𝛂 𝛘𝛆𝛊𝛒ό𝛄𝛒𝛂𝛗𝛂, 𝛂𝛎ά𝛍𝛆𝛔ά 𝛕𝛐𝛖ς 𝛕𝛐 𝛑𝛒ώ𝛕𝛐 𝛆𝛌𝛌𝛈𝛎𝛊𝛋ό 𝛘𝛆𝛊𝛒ό𝛄𝛒𝛂𝛗𝛐 𝛕𝛐𝛖 𝚫𝛊𝛄𝛆𝛎ή 𝐀𝛋𝛒ί𝛕𝛂, 𝛕𝛐 𝛐𝛑𝛐ί𝛐 𝛃𝛒ή𝛋𝛆 𝛕𝛐 𝟏𝟖𝟔𝟖 𝛐 𝛆𝛒𝛆𝛖𝛎𝛈𝛕ής 𝚺ά𝛃𝛃𝛂ς 𝐈𝛚𝛂𝛎𝛎ί𝛅𝛈ς.
𝚲ί𝛄𝛐 𝛑𝛒𝛊𝛎 𝛂𝛑ό 𝛕𝛐𝛎 𝛏𝛆𝛒𝛊𝛇𝛚𝛍ό 𝛕𝛚𝛎 𝚬𝛌𝛌ή𝛎𝛚𝛎 𝛕𝛐𝛖 𝚷ό𝛎𝛕𝛐𝛖, 𝛐𝛊 𝛍𝛐𝛎𝛂𝛘𝛐ί έ𝛉𝛂𝛙𝛂𝛎 𝛕𝛂 𝛑𝛐𝛌ύ𝛕𝛊𝛍𝛂 𝛉𝛈𝛔𝛂𝛖𝛒ί𝛔𝛍𝛂𝛕𝛂 𝛕𝛈ς 𝛍𝛐𝛎ής, 𝛅𝛈𝛌𝛂𝛅ή 𝛕𝛈𝛎 𝛆𝛊𝛋ό𝛎𝛂 𝛕𝛈ς 𝚷𝛂𝛎𝛂𝛄ί𝛂ς, 𝛕𝛐𝛎 𝛔𝛕𝛂𝛖𝛒ό 𝛕𝛐𝛖 𝚳𝛂𝛎𝛐𝛖ή𝛌 𝚪’ 𝚱𝛐𝛍𝛎𝛈𝛎𝛐ύ 𝛍𝛆 𝛕𝛐 𝛕ί𝛍𝛊𝛐 𝛏ύ𝛌𝛐 𝛋𝛂𝛊 𝛕𝛐 𝚬𝛖𝛂𝛄𝛄έ𝛌𝛊𝛐 𝛕𝛐𝛖 𝚶𝛔ί𝛐𝛖 𝚾𝛒𝛊𝛔𝛕𝛐𝛗ό𝛒𝛐𝛖, 𝛔𝛕𝛐 𝛑𝛂𝛒𝛆𝛋𝛋𝛌ή𝛔𝛊 𝛕𝛈ς 𝚨𝛄ί𝛂ς 𝚩𝛂𝛒𝛃ά𝛒𝛂ς, 𝛑𝛐𝛖 𝛃𝛒ί𝛔𝛋𝛆𝛕𝛂𝛊 𝛑𝛆𝛒ί𝛑𝛐𝛖 έ𝛎𝛂 𝛘𝛊𝛌𝛊ό𝛍𝛆𝛕𝛒𝛐 𝛍𝛂𝛋𝛒𝛊ά 𝛂𝛑ό 𝛕𝛈 𝛍𝛐𝛎ή. 𝚻𝛐 𝟏𝟗𝟑𝟎, 𝛍𝛆 𝛅𝛊𝛑𝛌𝛚𝛍𝛂𝛕𝛊𝛋ές 𝛆𝛎έ𝛒𝛄𝛆𝛊𝛆ς 𝛍𝛆𝛕𝛂𝛏ύ 𝛕𝛚𝛎 𝛅ύ𝛐 𝛘𝛚𝛒ώ𝛎, 𝚬𝛌𝛌ά𝛅𝛂ς 𝛋𝛂𝛊 𝚻𝛐𝛖𝛒𝛋ί𝛂ς, 𝛃𝛒έ𝛉𝛈𝛋𝛂𝛎 𝛋𝛂𝛊 𝛅ό𝛉𝛈𝛋𝛂𝛎 𝛔𝛕𝛈𝛎 𝛆𝛌𝛌𝛈𝛎𝛊𝛋ή 𝛂𝛎𝛕𝛊𝛑𝛒𝛐𝛔𝛚𝛑𝛆ί𝛂, 𝛈 𝛐𝛑𝛐ί𝛂 𝛕𝛂 𝛕𝛐𝛑𝛐𝛉έ𝛕𝛈𝛔𝛆 𝛔𝛕𝛐 𝚩𝛖𝛇𝛂𝛎𝛕𝛊𝛎ό 𝛍𝛐𝛖𝛔𝛆ί𝛐 𝛍έ𝛘𝛒𝛊 𝛕𝛐 𝟏𝟗𝟓𝟏.
𝚻ό𝛕𝛆, 𝛋𝛂𝛊 𝛍𝛆 έ𝛋𝛋𝛌𝛈𝛔𝛈 𝛕𝛚𝛎 𝚷𝛐𝛎𝛕ί𝛚𝛎, 𝛂𝛎𝛆𝛄έ𝛒𝛉𝛈 𝛔𝛕𝛊ς 𝛑𝛌𝛂𝛄𝛊ές 𝛕𝛐𝛖 𝚩𝛆𝛒𝛍ί𝛐𝛖 𝛔𝛕𝛐 𝛘𝛚𝛒𝛊ό 𝚱𝛂𝛔𝛕𝛂𝛎𝛊ά 𝛈 𝛎έ𝛂 𝛍𝛐𝛎ή, 𝛔𝛕𝛈𝛎 𝛐𝛑𝛐ί𝛂 𝛕𝛐𝛑𝛐𝛉𝛆𝛕ή𝛉𝛈𝛋𝛂𝛎 𝛕𝛂 𝛉𝛈𝛔𝛂𝛖𝛒ί𝛔𝛍𝛂𝛕𝛂 𝛄𝛊𝛂 𝛑𝛒𝛐𝛔𝛋ύ𝛎𝛈𝛍𝛂.
𝚺𝛕𝛊ς 𝟏𝟓 𝚨𝛖𝛄𝛐ύ𝛔𝛕𝛐𝛖, 𝛋𝛂𝛊 𝛍𝛆𝛕ά 𝛂𝛑ό 𝟖𝟖 𝛘𝛒ό𝛎𝛊𝛂 𝛂𝛑ό 𝛕𝛈 𝚳𝛊𝛋𝛒𝛂𝛔𝛊𝛂𝛕𝛊𝛋ή 𝚱𝛂𝛕𝛂𝛔𝛕𝛒𝛐𝛗ή, έ𝛄𝛊𝛎𝛆 𝛄𝛊𝛂 𝛑𝛒ώ𝛕𝛈 𝛗𝛐𝛒ά 𝛔𝛕𝛈𝛎 𝛊𝛔𝛕𝛐𝛒ί𝛂 𝛕𝛈ς 𝚷𝛂𝛎𝛂𝛄ί𝛂ς 𝚺𝛐𝛖𝛍𝛆𝛌ά 𝛔𝛕𝛈𝛎 𝚻𝛒𝛂𝛑𝛆𝛇𝛐ύ𝛎𝛕𝛂 𝛑𝛂𝛕𝛒𝛊𝛂𝛒𝛘𝛊𝛋ή 𝚯𝛆ί𝛂 𝚲𝛆𝛊𝛕𝛐𝛖𝛒𝛄ί𝛂 𝛔𝛕𝛈𝛎 𝛐𝛑𝛐ί𝛂 𝛑𝛒𝛐𝛆𝛏ή𝛒𝛘𝛆 𝛐 𝛑𝛂𝛕𝛒𝛊ά𝛒𝛘𝛈ς 𝚩𝛂𝛒𝛉𝛐𝛌𝛐𝛍𝛂ί𝛐ς.