filmov
tv
ΗΡΩΩΝ ΓΗ-Δώρος Δημοσθένους,Αφιέρωμα στον Δ.Λάγιο

Показать описание
Από την τιμητική συναυλία στο συνθέτη Δημήτρη Λάγιο (1952-1991), που παρουσιάστηκε την Τρίτη 22 Φεβρουαρίου,στην κεντρική σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.
Στην συναυλία τραγούδησαν οι Παντελής Θαλασσινός, Δώρος Δημοσθένους, Αρετή Κετιμέ, Δημήτρης Υφαντής, Υακίνθη Λάγιου, Φωτεινή Βελεσιώτου και οι λυρικοί τραγουδιστές: Ειρήνη Καράγιαννη και Χάρης Ανδριανός. Συμμετείχαν επίσης οι,«Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων» Πάτρας (διηύθυνε ο Θανάσης Τσιπινάκης), Ορχήστρα «Viale Arti» (διηύθυνε ο Δημήτρης Μπουζάνης), η Ορχήστρα Ελληνικού Τραγουδιού (διηύθυνε ο Γιάννης Παπαζαχαριάκης), το Φωνητικό σύνολο «Εν Φωναίς» (διηύθυνε ο Αλέξανδρος Στουπάκης)
Ηρώων γη
Στίχοι: Ευαγόρας Παλληκαρίδης
Μουσική: Δημήτρης Λάγιος
Πρώτη ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας (Των αθανάτων 1994)
Όλη η φύση κοιμάται ναρκώνει το κρύο
και γω φεύγω λαλώντας το στερνό μου αντίο
και τη μάνα φιλώντας την κοιτάζω να κλαίει
μάνα, μην κλαις της λέω μάνα, μην κλαις και κλαίω
Κι όλο πάω και τρέχω και το δάκρυ της σβήνει
για μια μόνο στιγμούλα και μιαν άλλη μανούλα
της Ελλάδας μας έχω π' όλο κλαίει κι εκείνη
Στου βουνού τη ραχούλα σ' ανθοστόλιστα πλάγια
τη γλυκιά μου μανούλα ψάχνω να βρω την άγια
θ' ανεβαίνω ραχούλες χιονισμένες κορφές
ώσπου να βρω ηρώων γη κι ηρώων μορφές.
Στην συναυλία τραγούδησαν οι Παντελής Θαλασσινός, Δώρος Δημοσθένους, Αρετή Κετιμέ, Δημήτρης Υφαντής, Υακίνθη Λάγιου, Φωτεινή Βελεσιώτου και οι λυρικοί τραγουδιστές: Ειρήνη Καράγιαννη και Χάρης Ανδριανός. Συμμετείχαν επίσης οι,«Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων» Πάτρας (διηύθυνε ο Θανάσης Τσιπινάκης), Ορχήστρα «Viale Arti» (διηύθυνε ο Δημήτρης Μπουζάνης), η Ορχήστρα Ελληνικού Τραγουδιού (διηύθυνε ο Γιάννης Παπαζαχαριάκης), το Φωνητικό σύνολο «Εν Φωναίς» (διηύθυνε ο Αλέξανδρος Στουπάκης)
Ηρώων γη
Στίχοι: Ευαγόρας Παλληκαρίδης
Μουσική: Δημήτρης Λάγιος
Πρώτη ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας (Των αθανάτων 1994)
Όλη η φύση κοιμάται ναρκώνει το κρύο
και γω φεύγω λαλώντας το στερνό μου αντίο
και τη μάνα φιλώντας την κοιτάζω να κλαίει
μάνα, μην κλαις της λέω μάνα, μην κλαις και κλαίω
Κι όλο πάω και τρέχω και το δάκρυ της σβήνει
για μια μόνο στιγμούλα και μιαν άλλη μανούλα
της Ελλάδας μας έχω π' όλο κλαίει κι εκείνη
Στου βουνού τη ραχούλα σ' ανθοστόλιστα πλάγια
τη γλυκιά μου μανούλα ψάχνω να βρω την άγια
θ' ανεβαίνω ραχούλες χιονισμένες κορφές
ώσπου να βρω ηρώων γη κι ηρώων μορφές.
Комментарии