filmov
tv
Βέβηλος - Μήνυμα στο μπουκάλι | 16/12/17 live @ piraeus 117 academy

Показать описание
Βέβηλος - Μήνυμα στο μπουκάλι
16/12/17 live @ piraeus 117 academy
lyrics:
Βάζω στο μπουκάλι μου βενζίνη και στουπί
όταν το βρείς να διαβάσεις την οργή μου
και αν νόμιζες πως έκλαψα μια νύχτα σαν κι αυτή
φταίνε τα καπνογόνα που καίνε την πληγή μου
Βάζω στο μπουκάλι μου βενζίνη και στουπί
όταν το βρείς να διαβάσεις την οργή μου
και αν νόμιζες πως έκλαψα μια νύχτα σαν κι αυτή
φταίνε τα δακρυγόνα που καίνε την ψυχή μου
Ηθελα τόσα να σου πώ και τοσα να σου φωνάξω
ήθελα να σε κράξω ήθελα να είμαι ποιητής
είπα να γίνω ακίνδυνος μα πως να το βαστάξω
που να σταθώ να αράξω που να σταθείς να εκδικηθείς
γκρεμίσαμε και οι δυο τον τοίχο του μυαλού
μα εσύ αλλού χαράμισες κάθε σου πέτρα
αυτή η ζωή σε θέλει μάχιμη και τσαμπουκαλού
κοίτα σε σημαδεύουνε τώρα στα τρία μέτρα
κλείσε τα μάτια μου έλεγες θυμάμαι γελαστή
έτσι αρχίζουν τα όνειρα έτσι τελειώνει ο χρόνος
μα ο χρόνος δεν τελείωσε σαν να χει ξεχαστεί
και ενώ τα κλείσαμε μαζί εγώ τα βλέπω μόνος
και τι δε μου είχες ορκιστεί και τι δε μου είχες τάξει
μα τώρα η προδοσία σου σέρνεται χαμηλά
παλιά φορούσες τίποτα τώρα φοράς μετάξι
παλιά έκαιγαν βιβλία τώρα καίνε μυαλά
μα είναι τα μάτια μου τυφλά δε βλέπω απ τους καπνούς
και ίσως να μην σε ακούσω πατώντας τη σκανδάλη
μην ψάχνεις μήνυμα να βρεις στους πέντε ωκεανούς
γιατί το χω στα χέρια μου ακόμα το μπουκάλι
Βάζω στο μπουκάλι μου βενζίνη και στουπί
όταν το βρείς να διαβάσεις την οργή μου
και αν νόμιζες πως έκλαψα μια νύχτα σαν κι αυτή
φταίνε τα καπνογόνα που καίνε την πληγή μου
Βάζω στο μπουκάλι μου βενζίνη και στουπί
όταν το βρείς να διαβάσεις την οργή μου
και αν νόμιζες πως έκλαψα μια νύχτα σαν κι αυτή
φταίνε τα δακρυγόνα που καίνε την ψυχή μου
16/12/17 live @ piraeus 117 academy
lyrics:
Βάζω στο μπουκάλι μου βενζίνη και στουπί
όταν το βρείς να διαβάσεις την οργή μου
και αν νόμιζες πως έκλαψα μια νύχτα σαν κι αυτή
φταίνε τα καπνογόνα που καίνε την πληγή μου
Βάζω στο μπουκάλι μου βενζίνη και στουπί
όταν το βρείς να διαβάσεις την οργή μου
και αν νόμιζες πως έκλαψα μια νύχτα σαν κι αυτή
φταίνε τα δακρυγόνα που καίνε την ψυχή μου
Ηθελα τόσα να σου πώ και τοσα να σου φωνάξω
ήθελα να σε κράξω ήθελα να είμαι ποιητής
είπα να γίνω ακίνδυνος μα πως να το βαστάξω
που να σταθώ να αράξω που να σταθείς να εκδικηθείς
γκρεμίσαμε και οι δυο τον τοίχο του μυαλού
μα εσύ αλλού χαράμισες κάθε σου πέτρα
αυτή η ζωή σε θέλει μάχιμη και τσαμπουκαλού
κοίτα σε σημαδεύουνε τώρα στα τρία μέτρα
κλείσε τα μάτια μου έλεγες θυμάμαι γελαστή
έτσι αρχίζουν τα όνειρα έτσι τελειώνει ο χρόνος
μα ο χρόνος δεν τελείωσε σαν να χει ξεχαστεί
και ενώ τα κλείσαμε μαζί εγώ τα βλέπω μόνος
και τι δε μου είχες ορκιστεί και τι δε μου είχες τάξει
μα τώρα η προδοσία σου σέρνεται χαμηλά
παλιά φορούσες τίποτα τώρα φοράς μετάξι
παλιά έκαιγαν βιβλία τώρα καίνε μυαλά
μα είναι τα μάτια μου τυφλά δε βλέπω απ τους καπνούς
και ίσως να μην σε ακούσω πατώντας τη σκανδάλη
μην ψάχνεις μήνυμα να βρεις στους πέντε ωκεανούς
γιατί το χω στα χέρια μου ακόμα το μπουκάλι
Βάζω στο μπουκάλι μου βενζίνη και στουπί
όταν το βρείς να διαβάσεις την οργή μου
και αν νόμιζες πως έκλαψα μια νύχτα σαν κι αυτή
φταίνε τα καπνογόνα που καίνε την πληγή μου
Βάζω στο μπουκάλι μου βενζίνη και στουπί
όταν το βρείς να διαβάσεις την οργή μου
και αν νόμιζες πως έκλαψα μια νύχτα σαν κι αυτή
φταίνε τα δακρυγόνα που καίνε την ψυχή μου
Комментарии