Υπερωκεάνιο - Στέλλα Τριανταφύλλη @Sfiga Music Theater (30/06/17)

30-06-2017 @Σφίγγα
Από την παράσταση «Όταν τραγουδάμε μόνοι μας τα βράδια» του Μικρού Πολυτεχνείου και του σεμιναρίου "Φωνητική κι Ερμηνεία" της Ελισάβετ Καρατζόλη.
Στο πιάνο ο Μιχάλης Παπαγεωργίου
Η βιντεοκάλυψη-ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε από τα Groove House studios

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Τόσο καπνό που πίνω μέσα μου
άμα τον είχα ταξιδέψει,
θα `χα γυρίσει όλη τη γη
από τη νύχτα ως την αυγή
παρά που λες πως μ’ αγαπάς
να `χα πιστέψει.

Γιατί τώρα είναι σπάνιο
να ξοφλήσω το δάνειο
που `χα πάρει απ’ το χθες
για να ελπίζω
σ’ έναν αγώνα τιτάνιο
σαν υπερωκεάνιο
μες την ομίχλη στεριά να σφυρίζω.

Παναγιά μου εσύ του Νοτιά
της καρδιάς μου η γη ξενιτιά
της καρδιάς μου η γη
μια βαθιά πληγή
που την κλείνει του χρόνου η φωτιά.

Τόσο καπνό που είδαν τα μάτια μου
άμα τα βλέφαρα είχα κλείσει
ίσως και να `χα ονειρευτεί
πως σαν την έρημο καυτή
είν’ η ψευτιά που λόγια αγάπης
πάει να χτίσει.

Γιατί τώρα είναι σπάνιο
να ξοφλήσω το δάνειο
που `χα πάρει απ’ το χθες
για να ελπίζω
σ’ έναν αγώνα τιτάνιο
σαν υπερωκεάνιο
μες την ομίχλη στεριά να σφυρίζω.

Παναγιά μου εσύ του Νοτιά
της καρδιάς μου η γη ξενιτιά
της καρδιάς μου η γη
μια βαθιά πληγή
που την κλείνει του χρόνου η φωτιά.