Μαρίνος Αντύπας (Βασίλης Παπακωνσταντίνου)

«Προσπαθώ να φυτεύσω εις την ψυχήν των χωρικών, διά να γίνωσι μίαν ημέραν ελεύθεροι – ήδη είνε είλωτες – και επειδή η εργασία αύτη απαιτεί οικονομικήν ευρωστίαν – οιονεί λίπασμα διά το φυτόν – διά τούτο προσπαθώ το κατά δύναμιν ν” αφαιρεθώσιν από τα κακώς κτηθέντα δικαιώματα των τσιφλικιούχων, διά να δωθώσιν εις τους αδίκως εξ αυτών απογυμνωθέντας χωρικούς…


Φρονώ ότι το δίκαιον είνε εκεί όπου το συμφέρον των πολλών και όχι των ολίγων, επομένως μεταχειρίζομαι τας δυνάμεις μου υπέρ της εξαφανίσεως του τσιφλικιού και της πλήρους ανεξαρτησίας του καλλιεργητού»

"Πολλάκις εδοκίμασα την λόγχη και την φυλακή, κατανοήσας έτσι ότι η πρόοδος της ιδέας έχει ανάγκην αυτοθυσίας και ότι το δέντρο του αγώνα ποτίζεται με αίμα και όχι με νερό".
Οι φράσεις αυτές ανήκουν στον Μαρίνο Αντύπα , τον μεγάλο εμψυχωτή των κολίγων του θεσσαλικού κάμπου.
Ο ανθρωπος που είχε υποστεί άπειρες διώξεις για τις ιδέες του, αλλά έλεγε σεμνά για τον εαυτό του πως "ούτε άγιος είναι ούτε ήρωας". "Είμαι - πρόσθετε - απλώς ένας φορεύς χαλίκων για το κτίσιμον ενός δικαιότερου κόσμου... ".