filmov
tv
Ανάσα Project - Στοχοθεσία

Показать описание
Ανάσα Project - Στοχοθεσία
Συντελεστές:
Ποίηση/Σκηνοθεσία: Γιάννης Ζαφείρης
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Δημήτρης Λογοθέτης
Αφήγηση: Κρίνα Δαλακλή
Ηθοποιοί: Παυλίνα Ζάχρα, Στέλιος Μοίρας, Γιώργος Αδαμαντιάδης, Ειρήνη Κατσινούλα, Χρυσούλα Παππά, Σάντυ Μακροπούλου, Θωμάς Σιέκας, Δανάη Δελαπόρτα
Soundscape: Emi Path
Σύλληψη Project/Προώθηση: Κατερίνα Κυπραίου
Ευχαριστούμε τους:
Αρετή Δελιγιάννη
Νίκο Ψηλάκη
Σοφία Νάσογλου
Κυριάκο Πελεκό
Έλενα Βαρτζιώτη
Στέφανο Γιωτίτσα
Και το barazz για τη φιλοξενία.
Στοχοθεσία
Τα σωψυχα μας
ενα κουτί γλυκά
φερμένο από φίλους αργά τη νύχτα
να το τσακισουμε μαζί
παρέα με γέλια, κλάματα και σιχτιρια,
που ψάχνουμε αγκαλιές σε λάθος χέρια και για τα όνειρα να βγάλουμε φτερά
σε έναν γαμημενο ουρανό με ταβάνι που κινείτε προς το πάτωμα.
Τα σωψυχα μας, κατεβασμένα μπουκάλια σε αόριστα πρωινά,
με αοριστες μουσικές, σε αόριστα μαγαζιά, για πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις,
με πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους, που θα καπνίσουνε μαζί σου ένα κιβώτιο παπαστρατο
και θα σε έχουνε πότε στο φιλί και πότε στο χαστούκι
να έρθει ετούτο το κουρέλι που γυροφερνεις τώρα κάτι χρόνια,
να ξεράσει τα θέλω σου, τα μου λείπει και τα πονάω.
Τα σωψυχα μας, τα κουβαλάμε τρόπαια συμφοράς
και τα εκθέτουμε έτσι όπως είναι,
πότε γεμάτα με βρωμιά και πότε καλογυαλισμενα,
μπροστά μπροστά στη μεγάλη μας βιτρίνα,
να μοσχοπουληθουν σε ανοργασμικους πελάτες με τρεις χιλιάδες κόμπλεξ στις πλαταρες τους.
Τα σωψυχα μας φίλε,
το πιο σημαντικό σκουπίδι στη ζωή μας,
να προσπαθήσουμε τουλάχιστον,
έστω στο τέλος τέλος να το πετάξουμε στον κάδο που του πρέπει.
Βενσερεμος καριολια
Συντελεστές:
Ποίηση/Σκηνοθεσία: Γιάννης Ζαφείρης
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Δημήτρης Λογοθέτης
Αφήγηση: Κρίνα Δαλακλή
Ηθοποιοί: Παυλίνα Ζάχρα, Στέλιος Μοίρας, Γιώργος Αδαμαντιάδης, Ειρήνη Κατσινούλα, Χρυσούλα Παππά, Σάντυ Μακροπούλου, Θωμάς Σιέκας, Δανάη Δελαπόρτα
Soundscape: Emi Path
Σύλληψη Project/Προώθηση: Κατερίνα Κυπραίου
Ευχαριστούμε τους:
Αρετή Δελιγιάννη
Νίκο Ψηλάκη
Σοφία Νάσογλου
Κυριάκο Πελεκό
Έλενα Βαρτζιώτη
Στέφανο Γιωτίτσα
Και το barazz για τη φιλοξενία.
Στοχοθεσία
Τα σωψυχα μας
ενα κουτί γλυκά
φερμένο από φίλους αργά τη νύχτα
να το τσακισουμε μαζί
παρέα με γέλια, κλάματα και σιχτιρια,
που ψάχνουμε αγκαλιές σε λάθος χέρια και για τα όνειρα να βγάλουμε φτερά
σε έναν γαμημενο ουρανό με ταβάνι που κινείτε προς το πάτωμα.
Τα σωψυχα μας, κατεβασμένα μπουκάλια σε αόριστα πρωινά,
με αοριστες μουσικές, σε αόριστα μαγαζιά, για πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις,
με πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους, που θα καπνίσουνε μαζί σου ένα κιβώτιο παπαστρατο
και θα σε έχουνε πότε στο φιλί και πότε στο χαστούκι
να έρθει ετούτο το κουρέλι που γυροφερνεις τώρα κάτι χρόνια,
να ξεράσει τα θέλω σου, τα μου λείπει και τα πονάω.
Τα σωψυχα μας, τα κουβαλάμε τρόπαια συμφοράς
και τα εκθέτουμε έτσι όπως είναι,
πότε γεμάτα με βρωμιά και πότε καλογυαλισμενα,
μπροστά μπροστά στη μεγάλη μας βιτρίνα,
να μοσχοπουληθουν σε ανοργασμικους πελάτες με τρεις χιλιάδες κόμπλεξ στις πλαταρες τους.
Τα σωψυχα μας φίλε,
το πιο σημαντικό σκουπίδι στη ζωή μας,
να προσπαθήσουμε τουλάχιστον,
έστω στο τέλος τέλος να το πετάξουμε στον κάδο που του πρέπει.
Βενσερεμος καριολια
Комментарии