filmov
tv
Σκονισμένη Ζωή... - (Μάκης Δελής -Νικόλας Πρέντζιπας)

Показать описание
- Μουσική : Μάκης Δελής - Στίχοι: Νικόλας Πρέντζιπας
Ότι και να κάνω νιώθω ασφυξία
κάθε μέρα βλέπω να μισώ την ευτυχία
μιας ζωής σκονισμένης σε ένα άσπρο κενό
μιας ματιάς ραγισμένης σε καθρέφτη παλιό
Ότι κι αν φορέσω θα το βλέπω μαύρο
χρώματα να λείπουν απ'το δικό μου κάδρο
μιας ζωής σκονισμένης σε ένα άσπρο κενό
μιας ματιάς ραγισμένης σε καθρέφτη παλιό
Ότι κι αν ζητήσω απάντηση καμία
ακίνητο το σώμα το μυαλό σε αγωνία
ερωτήσεις που τρέχουν με φρενήρη ρυθμό
ερωτήσεις που μένουν και το τέρας εδώ
Σπέρνω θερίζω πάθη της ζωής μου
πάντα όμως βρίσκω λάθη της ψυχής μου
Καρπούς να μεγαλώνουν καρπούς να με κυκλώνουν
αυτοί να τρώνε εμένα εγώ κανέναν
Ότι και να κάνω νιώθω ασφυξία
κάθε μέρα βλέπω να μισώ την ευτυχία
μιας ζωής σκονισμένης σε ένα άσπρο κενό
μιας ματιάς ραγισμένης σε καθρέφτη παλιό
Σπέρνω θερίζω πάθη της ζωής μου
πάντα όμως βρίσκω λάθη της ψυχής μου
Καρπούς να μεγαλώνουν καρπούς να με κυκλώνουν
αυτοί να τρώνε εμένα εγώ κανέναν
Αν, τον ίδιο μου εαυτό δεν τον δεχτώ πώς μπορώ να ζήσω εδώ
Αν, ο ίδιος μου εαυτός δεν συγχωρεί πώς μπορεί η μοίρα ο Θεός
Ότι κι αν μου δώσεις εγώ το βλέπω λίγο
εσύ θέλεις τα πάντα κι εγώ λίγο πριν φύγω
μια βαλίτσα στην σκόνη και μια τύχη γριά
μια ελπίδα στην σκόνη και ο αέρας φυσά
Ότι κι αν αφήσω,η σκόνη σύντροφός μου
εσύ μου λες να μείνω,μα ο φόβος οδηγός μου
μια βαλίτσα στην σκόνη και μια τύχη γριά
μια ελπίδα στην σκόνη και ο αέρας φυσά
Ότι κι αν ελπίζω,βάλσαμό μου εσύ
το μαύρο να γκριζάρει,να δείξεις ανοχή
ν'ανοίξεις την καρδιά μου αέρας για να μπει
η σκόνη απ την ζωή μου,να χαθεί σ'ενα κουτί
Σπέρνω και θερίζω τα πάθη της ζωής μου
πάντα όμως βρίσκω στα λάθη της ψυχής μου
Καρπούς να μεγαλώνουν καρπούς να με κυκλώνουν
αυτοί να τρώνε εμένα εγώ κανέναν
Αν, τον ίδιο μου εαυτό δεν τον δεχτώ πώς μπορώ να ζήσω εδώ
Αν, ο ίδιος μου εαυτός δεν συγχωρεί πώς μπορεί η μοίρα ο Θεός
Ότι και να κάνω νιώθω ασφυξία
κάθε μέρα βλέπω να μισώ την ευτυχία
μιας ζωής σκονισμένης σε ένα άσπρο κενό
μιας ματιάς ραγισμένης σε καθρέφτη παλιό
Ότι κι αν φορέσω θα το βλέπω μαύρο
χρώματα να λείπουν απ'το δικό μου κάδρο
μιας ζωής σκονισμένης σε ένα άσπρο κενό
μιας ματιάς ραγισμένης σε καθρέφτη παλιό
Ότι κι αν ζητήσω απάντηση καμία
ακίνητο το σώμα το μυαλό σε αγωνία
ερωτήσεις που τρέχουν με φρενήρη ρυθμό
ερωτήσεις που μένουν και το τέρας εδώ
Σπέρνω θερίζω πάθη της ζωής μου
πάντα όμως βρίσκω λάθη της ψυχής μου
Καρπούς να μεγαλώνουν καρπούς να με κυκλώνουν
αυτοί να τρώνε εμένα εγώ κανέναν
Ότι και να κάνω νιώθω ασφυξία
κάθε μέρα βλέπω να μισώ την ευτυχία
μιας ζωής σκονισμένης σε ένα άσπρο κενό
μιας ματιάς ραγισμένης σε καθρέφτη παλιό
Σπέρνω θερίζω πάθη της ζωής μου
πάντα όμως βρίσκω λάθη της ψυχής μου
Καρπούς να μεγαλώνουν καρπούς να με κυκλώνουν
αυτοί να τρώνε εμένα εγώ κανέναν
Αν, τον ίδιο μου εαυτό δεν τον δεχτώ πώς μπορώ να ζήσω εδώ
Αν, ο ίδιος μου εαυτός δεν συγχωρεί πώς μπορεί η μοίρα ο Θεός
Ότι κι αν μου δώσεις εγώ το βλέπω λίγο
εσύ θέλεις τα πάντα κι εγώ λίγο πριν φύγω
μια βαλίτσα στην σκόνη και μια τύχη γριά
μια ελπίδα στην σκόνη και ο αέρας φυσά
Ότι κι αν αφήσω,η σκόνη σύντροφός μου
εσύ μου λες να μείνω,μα ο φόβος οδηγός μου
μια βαλίτσα στην σκόνη και μια τύχη γριά
μια ελπίδα στην σκόνη και ο αέρας φυσά
Ότι κι αν ελπίζω,βάλσαμό μου εσύ
το μαύρο να γκριζάρει,να δείξεις ανοχή
ν'ανοίξεις την καρδιά μου αέρας για να μπει
η σκόνη απ την ζωή μου,να χαθεί σ'ενα κουτί
Σπέρνω και θερίζω τα πάθη της ζωής μου
πάντα όμως βρίσκω στα λάθη της ψυχής μου
Καρπούς να μεγαλώνουν καρπούς να με κυκλώνουν
αυτοί να τρώνε εμένα εγώ κανέναν
Αν, τον ίδιο μου εαυτό δεν τον δεχτώ πώς μπορώ να ζήσω εδώ
Αν, ο ίδιος μου εαυτός δεν συγχωρεί πώς μπορεί η μοίρα ο Θεός
Комментарии