(150)Σ’ αγαπάω ακόμα, να ξέρεις… Μανώλης Κατσούλης

Ήμουν ένα πουλί,
και μαζί σου πέταξα τόσο ψηλά,
που όταν έμεινα μόνος,
δεν ήξερα από εκεί πάνω,
πως να κατέβω.

Αχ!
Αυτά τα όνειρα
δεν φτάνει που έρχονται μόνο όταν κοιμάμαι
αλλά δεν μπορώ και να τα θυμηθώ κι όταν ξυπνάω.

Σήμερα το πρωί
ξύπνησα με δακρυσμένα μάτια .
Δεν θυμάμαι τί ονειρεύτηκα
αλλά σίγουρα αυτό θα ήταν …..
Η καρδιά μου κολυμπούσε
σε φουρτουνιασμένη θάλασσα.

Ένοιωθα,
σαν καπετάνιος
χωρίς το πλοίο του.

Δεν είχα στόχο.
Δεν είχα κατεύθυνση.

Ήθελα να ακούσω την γλυκιά φωνή σου
να τιτιβίζει στα αυτιά μου.

Εσύ έλειπες
και όλα ήταν απόμακρα,
σκοτεινά.

Χωρίς τα μάτια σου.
Χωρίς το άγγιγμα σου.
Χωρίς τα γέλια σου.
Χωρίς τα αστεία σου.

Που είναι εκείνες
οι όμορφες και λαμπερές μέρες;

Τίποτα δεν έχει μείνει τώρα πια.
Μόνο αναμνήσεις σαν θύελλες
που ξεσηκώνουν το μυαλό μου,
σαν φωτογραφίες
που ποτέ δεν θα κουραστώ
να τις βλέπω.

Η καρδιά μου λέει:
Μου λείπεις αγάπη μου.
Μου λείπεις πολύ.

Το μυαλό μου λέει:
Θα προτιμούσε
να μπορούσα
να επανέλθω σε μένα
χωρίς εσένα.

Μακάρι να μπορούσα
να πάρω πίσω το χθες μου.

Να πάρω πίσω την ζωή μου,
την καρδιά μου, την ψυχή μου.

Να κτίσω από την αρχή
τα όνειρα και τις ελπίδες μου.

Έπρεπε να το είχα κάνει
πολύ καιρό πριν,
όλα τότε θα ήταν πιο εύκολα.

Είναι αλήθεια,
και για να είμαι δίκαιος
θα πρέπει να παραδεχτώ,
ότι η αγάπη σου
με έκανε να αισθάνομαι ελεύθερος.

Ακόμα και με δίχως φτερά
θα μπορούσα να πετάξω.

Ήμουν ένα πουλί
και μαζί σου πέταξα τόσο ψηλά
που όταν έμεινα μόνος
δεν ήξερα από εκεί πάνω
πως να κατέβω.

Η καρδιά σου ήταν ο τόπος
όπου κατέφευγα
όταν ένιωθα λυπημένος.

Ήξερα ότι ήμουν προστατευμένος
και κανείς δεν μπορούσε
να μου κάνει κακό.

Μόνο μαζί σου
αισθάνθηκα πραγματικά ολοκληρωμένος .

Τώρα οι σκέψεις αυτές
θα παραμείνουν μόνο σε μένα,
αφού εσύ για πάντα
έχεις κάνει την επιλογή σου.

Αν και αυτό με κάνει
να αισθάνομαι άσχημα,
το σέβομαι.

Κάνε τη ζωή σου όμορφη
και γαλήνια.
Θέλω να είσαι
για πάντα
χαρούμενη και ευτυχισμένη.

Ελπίζω μόνο ότι
κάθε φορά που θα με σκέπτεσαι
να μην είμαι για σένα
ένας ηλίθιος τύπος
που αγάπησε με όλη την καρδιά του,
αλλά ποτέ και κανείς
αυτόν δεν τον αγάπησε ....

Σ’ αγαπάω ακόμα, να ξέρεις….

Μανώλης Κατσούλης

[ManolisKatsoulis]

Το πιο μεγάλο δώρο του θεού στον άνθρωπο είναι η καρδιά

και η μεγαλύτερη αρετή του ανθρώπου
είναι να έχει την δύναμη να την παραμερίζει όταν χρειάζεται.