ΑΝΤΡΟΜΑΝΑ

[ΕΥΘΥΜΙΟΣΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ-θσ]

Τό ἑορταστικῶς ὑπάρχειν.
Μέ τήν γιορτή ὁ ἂνθρωπος ἒσβηνε τήν μεταφυσική του δίψα.
Ὂχι θεωρητικά, ἀλλά πρακτικά.
Ἀπόπειρα~Γεγονός συνύπαρξης μέ τήν Θεότητα.
Στήν πληρότητά της; Τελεσίδικα ἀνερμήνευτη ἡ γιορτή.
Πάντα θά μένει ἀνέγγιχτος ἓνας κόκκος νοήματος~αἰνίγματος.
Γι᾽ αὐτό καί ἐπαναλαμβάνεται.
Σάν νά θέλει νά λύσει τό αἲνιγμά της, ἀλλά, δέν τό μπορεῖ.
Ὁριακό παράδειγμα θρησκευτικῆς ζωῆς,
ὃπου ἡ ἐμπειρία τῆς μετοχῆς παρέχει λόγο ὑπάρξεως στόν ἂνθρωπο, τόσο φυσικό, ὃσο καί μεταφυσικό.
Κάτι πού ὁ φιλόσοφος τό <<κάνει>> μόνον διανοητικά.
Χρόνου καί Τόπου ῾Ενότητα ἱερή μέ
πρόγευση μιᾶς χαρᾶς ἀσυντέλεστης.
Σπόρος βαλμένος στά βάθη τῆς κάθε ψυχῆς,
μιᾶς ἀνήμερης νοσταλγίας παραδείσου.
Σοφία σκέτη, εἰπωμένη μέ κινήσεις.
Δίχως νά σπάζει τό κράτημα τῶν χεριῶν.
Σώματα στημένα ὃπως κεριά στό μανουάλι.
Παλληκάρια τόν ἀριθμό 15 (6+6+3).
Οἱ 6+6 νά συμβολίζουν τούς 12 Ἀποστόλους καί οἱ 3, τοῦ τρίτου πατώματος, τόν Τριαδικό Θεό.
᾽Αντρομάνα, ἒτσι ἀνώνυμα, γιά τίς μανάδες τῶν παλληκαριῶν πού κάνουν τόν Τρίπατο Χορό, πρός τιμήν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας.
Κι ὓστερα ἡ γιορτή ξεχύνεται καί μᾶς ἀγκαλιάζει ὃλους.
῾Εορταστική κοινότης ψυχῶν.
Ποτέ κανένας δέν γιορτάζει μόνος του.
῾Η αλήθεια μου εὐδοκιμεῖ μόνο μέσα στήν ψυχή τοῦ ἂλλου.
Μιά δράση ὀντολογικῆς ταυτότητας μέσα στήν βιοτική πράξη.
Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ!