32. 2006 Δεκ. 6 «Νέκρωση παθών» ΓΕΝΕΣΙΣ 31ο π.Νικηφόρος

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ
ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ "ΓΑΛΙΛΑΙΑ"
Εκπομπή "Στης Γαλιλαίας τις Ακρογιαλιές" στην οποία ο π.Νικηφόρος Κοντογιάννης αναλύει το βιβλίο της Π.Δ. ΓΕΝΕΣΙΣ. - Θέμα: «Νέκρωση παθών»

Ὅλα ὅσα μᾶς ἀποσποῦν τήν προσοχή ἀπό τήν φροντίδα γιά τήν ἐφαρμογή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ μᾶς τό προκαλοῦν κυρίως οἱ δαίμονες. Βέβαια ὄχι πάντοτε ἄμεσα ἀλλά κυρίως ἔμεσα, δηλαδή διά μέσου ἄλλων ἀνθρωπων ἤ καταστάσεων ἤ ἐκμεταλλευόμενοι τά δικά μας πάθη καί ἐλαττώματα. Αὐτοί βρίσκουν τρόπους καί μᾶς στήνουν ἄκαιρες μέριμνες καί διάφορες ἄλλες παγῖδες, γιά νά αποτραβήξουν τόν νοῦ μας ἀπό τήν πνευματική ζωή. Αὐτοί προσπαθοῦν νά κάνουν τόν σοῦ μας ἀργό ὥστε νά μήν ἀπασχολεῖται μέ τά θέματα τῆς σωτηρίας μας καί ἔτσι νά τόν γκρεμίσουν ἀπό τό ὕψος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, στό χάος τῶν ἐπιθυμιῶν τοῦ κόσμου.
ΣΟΦΙΑ Τόσο πολύ ὁ διάβολος ἐπιθυμεῖ νά μᾶς ἀποσπάσει ἀπό τόν ἀγῶνα τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ;
Ἐφ’ ὅσον ἐκεῖνος δέν μπόρεσε καί δέν μπορεῖ καί δέν θέλει νά εφαρμόζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τό ἴδιο ἐπιδιώκει καί γιά μᾶς. Ἄν μποροῦσαν οἱ δαίμονες τί δέν θά μᾶς ἔδειναν γιά νά μήν ἐφαρμόσουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐξ ἄλλου τό βλέπουμε καί στή ζωή μας. Ὁ διάβολος μᾶς ὑπόσχεται ἀπολαύσεις φανταστικές καί μακροχρόνιες καί μᾶς δίδει τήν ἐντύπωση ὅτι ἡ ζωή μας δέν τελειώνει.
Ζοῦμε στόν κόσμο αὐτό καί ἐργαζόμαστε καί ἀγωνιοῦμε καί φιλοδοξοῦμε λές καί δέν θά τελειώσει αὐτός ὁ κόσμος ποτέ και εἶναι πολύ παράξενο αὐτό τό αἴσθημα πού ἔχουμε ὅλοι μας οἱ ἄνθρωποι. Ζοῦμε γιά τό σήμερα ὡς αὐτό νά μή τελειώνει ποτέ. Ἀναζητοῦμε ἀπολαύσεις καί ἡδονές καί δέν προσέχουμε ὅτι οὐσιαστικά δέν τίς ἀπολαμβάνουμε, διότι τό παρών εἶναι στιγμιαῖο. Οὐσιαστικά χαιρόμαστε γι’ αὐτό πού φεύγει καί γι’ αὐτό πού θά ἔλθει καί τελικά ὅλοι μένουμε μέ τήν ἀναζήτηση τῆς ἀπόλαυσης πού φέρνει πάντα πίκρα κι ὄχι χαρά.
Καί πῶς θά πρέπει νά σταθοῦμε πάτερ μέσα σ’ ἕναν κόσμο πού, ὅπως καί νά τό κάνουμε, μᾶς παρασύρει μακριά ἀπό τήν δυνατότητα τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ; Καί συγχρόνως πῶς νά δαμάσουμε τά πάθη πού κι αὐτά συμμαχοῦν μέ τόν κόσμο καί ἔτσι ἐμεῖς φαινόμαστε ἀδύναμοι στό νά ἀγωνισθοῦμε;
Μοιάζει ἐκ πρώτης ὄψεως δύσκολο, γιατί ὅλοι μας βρισκόμαστε ἀντιμέτωποι μέ τήν πίεση πού ἀσκοῦν πάνω μας ὁ κόσμος καί τά πάθη, ἀλλά ἡ δύναμη κατά τῶν ἐχθρῶν τῆς σωτηρίας μας, δέν εἶναι ἐκ φύσεως δυαντή. Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι ἐκ γενετής δυνατός κατά τῶν ἐχθρῶν τῆς σωτηρίας του, ἀλλά τήν δύναμη αὐτή τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός τρόπους καί τέχνη καί σοφία νά τήν καλλιεργήσει ἄν τό θέλει καί νά τήν κάνει δυνατή, νά τήν κάνει ὄχι μόνο δύναμη, ἀλλά ὑπερδύναμη. Ὅπως λέγει ὁ ἀπ.Παῦλος ὅτι οἱ ἅγιοι πάντες Ἑβρ.11.34. ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ. Δηλαδή ὅλοι οἱ ἅγιοι δέν γεννήθηκαν δυνατοί, ἀλλά ἔγιναν καί ἔτσι ἐνίκησαν τούς ἐχθρούς τῆς σωτηρίας τους.