Μορφίνη - Εγκαταλείπεις (Du gibst nur auf, wenn du aufhörst zu träumen)

Μουσική: Παύλος Ίσαρης
Απαγγελία: Γιάννης Ρήγας / Irina Arnold
Κιθάρες ( ακουστική και ηλεκτρική/σολο ) Παύλος Ίσαρης
Μπάσο : Γιάννης Σκοτίδας
Βιολι : Ορέστης Ντοστη
προγραμματισμός , ηχοληψία παραγωγή Σταύρος Γκόγκος

μίξη μάστερ / Μορφίνη - Σταύρος Γκόγκος - Γιώργος Μιχαλόπουλος / RADIOVOICE

απαγγέλει η Irina Arnold ενα ποίημα του Ράινερ Μαρία Ρίλκε:

Δεν ξέρουμε τίποτα γι αυτή τη φυγή,
Που τίποτα δεν έχει να μοιραστεί μαζί μας.
Δεν έχουμε λόγο, έκπληξη, αγάπη είτε μίσος,
Να επιδείξουμε το Θάνατο, αυτή τη φανταστική μάσκα,

Του τραγικού θρήνου, που τόσο κατάπληκτα παραμορφώνει.
Τώρα ο κόσμος μας είναι γεμάτος ρόλους, ρόλους που παίζουμε.
Αρκεί να θυμόμαστε πως είτε μας αρέσει είτε όχι,
Παίζει κι ο Θάνατος μαζί μας. Αν κι αυτός, δεν το κάνει για να μας διασκεδάσει.

Σαν έφυγες μια λωρίδα πραγματικότητας έσπασε.
Πάνω σ’ αυτή τη σκηνή , σ’ αυτό το πρώτο άνοιγμα,
Σ’ αυτή την πρεμιέρα από την οποία το ‘σκασες:
Πράσινο, αληθινό πράσινο, αληθινός ήλιος που λάμπει, κι όλα τα δάση αληθινά.

Κι εμείς? Συνεχίζουμε να παίζουμε καλά τους ρόλους μας.
Διαλέγοντας χειρονομίες και ατάκες,
Απαγγέλλοντας αγχωμένα όλα αυτά που ήταν δύσκολο να μάθουμε.
Αλλά η μακρινή φυγή σου, πήρε μαζί της και την αλήθεια αυτής της παράστασης,

Που κάποιες φορές μας υπερνικά, και σαν προειδοποίηση
Φθίνει πάνω μας, πάνω σ’ αυτή τη δυνατή αλήθεια,
Έτσι που, όταν παίζουμε το ρόλο της Ζωής τόσο φρενιασμένα,
Δε σκεφτόμαστε πια κανένα χειροκρότημα.

Death Experience - Rilke
Ελεύθερη Μετάφραση : Κατερίνα Χαρίση

Γερμανικά:

Todeserfahrung

Wir wissen nichts von diesem Hingehn, das
nicht mit uns teilt. Wir haben keinen Grund,
Bewunderung und Liebe oder Haß
dem Tod zu zeigen, den ein Maskenmund

tragischer Klage wunderlich entstellt.
Noch ist die Welt voll Rollen, die wir spielen,
solang wir sorgen, ob wir auch gefielen,
spielt auch der Tod, obwohl er nicht gefällt.

Doch als du gingst, da brach in diese Bühne
ein Streifen Wirklichkeit durch jenen Spalt,
durch den du hingingst: Grün wirklicher Grüne,
wirklicher Sonnenschein, wirklicher Wald.

Wir spielen weiter. Bang und schwer Erlerntes
hersagend und Gebärden dann und wann
aufhebend; aber dein von uns entferntes,
aus unserm Stück entrücktes Dasein kann

uns manchmal überkommen, wie ein Wissen
von jener Wirklichkeit sich niedersenkend,
so daß wir eine Weile hingerissen
das Leben spielen, nicht an Beifall denkend.

Αγγλικα:

Death Experience

We know nothing of this going away, that
shares nothing with us. We have no reason,
whether astonishment and love or hate,
to display Death, whom a fantastic mask

of tragic lament astonishingly disfigures.
Now the world is still full of roles which we play
as long as we make sure, that, like it or not,
Death plays, too, although he does not please us.

But when you left, a strip of reality broke
upon the stage through the very opening
through which you vanished: Green, true green,
true sunshine, true forest.

We continue our play. Picking up gestures
now and then, and anxiously reciting
that which was difficult to learn; but your far away,
removed out of our performance existence,

sometimes overcomes us, as an awareness
descending upon us of this very reality,
so that for a while we play Life
rapturously, not thinking of any applause.

[PHILIMONThethSon]

Από τις πολύ καλές στιγμές των μορφίνη.
Ωραίο το βίντεο που το έντυσες Γιάννη.
Ευχαριστούμε και την Κατερίνα για την ελληνική απόδοση του ποιήματος του Ρίλκε!

[ajoroja]

Ένα χωριουδάκι βόρεια-ανατολικά της Θεσ/κης("εκτός" συνόρων"), ονόματι το "παγκάρι της ψυχής", μαθητεύει