Zorbalığa Uğrama Hikayelerinizi Okuyorum 4

Bana Ulaşmak İçin:

[Rumeysa-djnb]

Bu serinin devamının kesinlikle gelmesi taraftarıyım.
Umarım bir gün senin de birçok kişiye zorbalık hakkında verdiğin seminerlere katılırız. Hepimizin birbirimize desteğinin ihtiyacı var.
Ben de yaşadığım zorbalıkları anlatmak istiyorum.
Ortaokuldan beri fiziksel görünüşüm üzerinde zorbalıklar yaşadım. Okul 1.si bizim sınıftaydı.Bana bir gün tek kaş olduğum için dalga geçti. O zamandan beri aynaya bakmak istemiyorum. Liseye gecince en yakın arkadaşım sürekli kaşımın ortasını almamı istedi. Kalbim kırıldı. O gün aklıma geldi. Ortaokuldayken beden eğitimi öğretmenime söylemiştim bu durumu. O ise umursamadı. Bu daha en basitiydi. Okul 1.si beni hiçbir zaman sevmedi. Sürekli bana bir baltaya sap olmazsın. Matematik netlerin kötü. Sen beni geçemezwin demeye başladı. Öğretmenlerimden bazıları beni haksız buldu. Oysa ben bir sey yapmamıştım.
Bazen düsündum o cocuktan ne eksigim var?
Sonra ben fen lisesi kazandım. O cocuk Anadolu lisesi kazandı
Lisede her sey farkli olur sandim. En güvendiğim arkadaş grubumdaki bir kisi arkamdan konuşmuş. Ve bana "ezik" demiş. Ve daha başka şeyler var ama yazmayacağım.
Sonucta guvendiğim kisiden darbe almak o kadar üzdü ki beni...
Bunları soylerken bir de benimle hic bir sey olmamis gibi konusuyordu.
Mesela teneffüste disari cikalim diyince ben ina kitap okuyorum olmaz derdim. Dün attiğin videoda da bahsetmistim kitap okumakla ilgili yasadiklarimi. O bana sen de profesör mü olacaksın başımıza dedi.
Ben yalniz kalmayi seviyorum. Bazen insanlari anlamakta sıkıntı cekiyorum. Ben kitap okuyarak ona ihtiyaç duymuyorum.
Ya da siniftaki erkekler bana inek diyor
Kitap okuyanlara inek denilmesinden bıktım
Ve ben senin sohbet videoların sayesimde kendimle barisik yasiyorum.
Umarim bir gun tanisabiliriz.
Keske insanlar futbol takımı yüzünden kavga etmek yerine zorbalık hakkinda seminerlere katilsalar...

Kisacasi
Kendimi bir çöp poşeti gibi hissettim. Kullanıldım ve atıldim bi koseye .
Şu an daha mutluyum en azindan o kisiyi yol yakinken hayatimdan cikardim.
Eğer bunlari yasayan kisiler varsa tavsiyem bir kağida bu kisiye mektup yazmasi ama gondermeyecek bir yerde saklayacak. Dusuncelerini falan yazacak . Ona hissettirdiği kotu duygulari falan. Ben yapiyorum ve rahatliyorum. Umarim sen de rahatlarsin.💕🦋🩵

[Zebroma]

Akran zorbalığını iyi bilirim, koleje gittiğim dönem payıma düşeni aldım. En basitinden merdivenlerde kıstırılıp tokatlandım ardından merdivenlerden itildim. Verilmiş sadakam varmışta birşey olmadı. Beden eğitimi dersinde kaya tırmanışı sırasında güvenlik halatını şak diye bırakıp beni yere çakmalarını saymıyorum bile.

[zeynepozlen]

Ben bu konuda inanılmaz sinirliyim. 20 yaşıma giriyorum birkaç gün sonra ve sana yazan, ablası yaşında olduğum tüm bebeklerime değerli olduklarını söylemek istiyorum. Geçiyor canlarım cidden geçiyor, evet çok üzülüyorsunuz ama sonunda insanların ağzının torba olmadığını fark ediyorsunuz, o ağızlar siz ne yaparsanız yapın büzülmeyecek ve konuşacaklar. Ben ilkokul ve ortaokulda çok kilolu bir çocuktum hatta beden kitle indeksine göre obezite başlangıcındaydım. Ergenlikte bol sivilceli, doğru saç bakımını bilmediğim için sonradan güzel bir kıvırcığı olduğunu fark ettiğim ama o esnada tülerik saçlı bir çocuktum ve inanın hayatım boyunca o kadar şiddetli bir zorbalıkla karşılaşmadım. Çelme takmalar, beni zorunda bıraktıkları yalnızlığımla dalga geçmeler, düzgün bir diksiyonla konuştuğum için konuşmamı taklit ederek rencide etmeler, tuvalete kitlemeler... Kısaca neler neler. Ama ne oldu biliyor musunuz? Sonunda kilo verdim (bir sağlık sorunum olduğu ortaya çıktı ve tedavi aldim), cildim lisede düzelmeye başladı, yalnız kaldığım vakitlerde kendimi oyaladigim kitaplara aşık oldum ve yaşıtlarım göre çok daha iyi bir genel kültüre sahip oldum. Lisede zorbalanmadim ama pek de sevilmedim ve bu sorun değil. Meyve veren ağaç taşlanır. Şuan tıp 2. sınıf öğrencisiyim, 3e geçiyorum ve gayet sağlıklı bir sosyal hayatım var artık. Bu yaşadıklarınız evet zor fakat hayata küsmek yerine kendinize yatırım yapın. Kült filmler izleyin, kitap okuyun, felsefe okuyun, tiyatro metinlerini inceleyin gitmeye fırsatınız yoksa bile. Derslerinize bakin. Ve nolur bir büyüğünuzden yardım isteyin cunku eğer müdahale edilmezse durmuyorlar sadece siz görmezden gelmeye başlıyorsunuz. İspikçi diye dalga geçsinler istedikleri kadar, bir yetişkin tepki koyduğunda kuyruklarını kistiriyorlar her şekilde.

[uservname]

merhaba sıla. videolarını, sen ilk çekmeye başladığından beridir izliyorum. ortaokul sonuncu sınıftım, yıl 2017 ya da 2018'di sanırsam, ve ben aniden hiçbir alakası yokken senin bir videonun yorumlarına bütün zorbalanma hikayemi yazmıştım. anlattığım ilk yerdi, ilk kişiydin. neden bilmiyorum, ama yazmıştım. her şey çok kötüydü. eğer her şey düzelmezse hayatıma son vereceğimden bahsetmiştim. liseye geçtiğimde işler benim için çok farklı olmadı. ama bazı şeyler iyi gidiyordu, ve bu benim için yeterliydi. mutluydum. umurumda değildi. olmayacaktı da. son zamanlara kadar. her şey benim için çok kötü gidiyor. terapi almaya başladım. bir süre geçti ama bir farkı olmadı. olacağını düşünmüyorum. kendimi kandırıyorum. ben çok kötüyüm. ve tam da ağlarken senin bu başlıklı videon önüme düştü. yine geldiğim ilk yer burası oldu. bu kanal safe place'imdi, hâlâ öyle. seni seviyorum. her şeyin bir gün düzeleceğini umuruyorum. bu yorumu neden yaptım bilmiyorum. muhtemelen sonra utanır ve silerim. bu sözüm, zorbalığa hayatının bir köşesinde uğramış ya da şu an uğrayan herkese: yalnız değilsin. olmayacaksın. bu söze ihtiyacın olduğunu biliyorum. benim de vardı.

[nur]

Bu video ya gerçekten ihtiyacım varmış 🥹 2024 ortogretim kpss öğrencisiyim ve öğretmen ve öğrencilerden gördüğüm zorbalık yüzünden dershaneyi bıraktım

[beyzanurbakar]

Kafada önce bir tartmak lazım ben ve benim geleceğim mi önemli yoksa bu insanların dedikleri mi tabiki siz daha önemlisiniz ayrıca şöyle bir şey de söylemek istiyorum bu insanlar genelde boş insanlar oluyor yani bir amaç peşinde koşmuyorlar tek bildikleri birilerine laf atmak o yüzden de ciddiye almayın lütfen hatta etrafınızda zorbalığa uğrayan arkadaşlarınız varsa onlarla birlik olabilirsiniz

[didem]

böyle bir video çektiğin için teşekkür ederim Sıla. Hayatim boyunca iyi ve yardımsever biri olmaya çalıştım. Lisede en yakın arkadaşım ona fazla iyi davrandığım için benle dalga geçer ve enayi olduğumu söylerdi bazen ama ben iyi niyetimden onun bana dediği şeyleri kötü algilamazdim bile, benim icin endişeleniyor sanırdım. Megersem benim ona olan cömert ve şevkatli davranışlarımı(parmağının yanındaki derileri soyarken kanatmasin diye yanımda sadece onun icin minik bi ilk yardim kiti tasirdim, parası olmadığında yemeklerini ben soylerdim, ailesi evde yokken hastalandiginda gidip ben bakardım vs vs) dalga konusu haline getirip beni zorbaladigini bildiği kız ile birleşip beni sınıfın palyacosu haline getirmislerdi. yanimi gectim benim oturdugum siranin onune ve arkasina kimse oturmaz oldu, hizmetci ablalarin kullandigi paspasin suyu kafamdan aşağı döküldü, kalem kutumun icindekiler pencereden aşağı atarak kırıldı, telefonum masaya vurularak yamultuldu ve psikolojik zorbalamadan bahsetmiyorum bile. bunlar beni her ne kadar yaralamis olsa da ben içten içe o arkadasimdan asla nefret etmedim ve kin tutmadim. ailesi ayri olduğu için kendini kötü hissediyordu ve sinirini bir yerden çıkarması gerekiyordu belki de. arkadasligimiz o kadar güzel gidiyordu ki onu kardeşten öte, neredeyse bir parçam gibi görüyor ve seviyordum. Uzun lafın kısası bende o kadar büyük travma bıraktı ki bu yasadiklarim, kendi anneme bile sevgi göstermekten çekinir oldum. Kendi annem ve babam iyi insanlar olmalarina rağmen bir gün o arkadasim gibi beni terk edecekler gibi hissediyorum. Insanlarla konuşamıyorum, kekeliyorum ve rahatsiz hissediyorum. Biri ile çok yakın arkadaş olacak gibi olursam o kişiden soğuyorum. Ama üniversitede 1. sınıf oldum artık ve bunları yavaş yavaş atlatiyorum. Kendimi her yönden geliştirip özgüvenimi yavaş yavaş tekrar inşaa ediyorum ayrıca 6 kişilik çok tatlı ve sevimli bir arkadaş grubum var umarım onlarla olan bu arkadasligimiz hep devam eder. Ayrıca fiziksel görünüşüme de çok özen gösterdim geçen 2 senede çünkü pretty privilege denen bir şey var ve her ne kadar inkar etmek istesem de insanlar sizi güzel bulursa daha az zorbaliyor, kıyamıyor resmen.
Birinin okuyacağını sanmıyorum buraya kadar veya okunmasa da sorun değil çünkü bu zorbalanmalarimi şu anlık erkek arkadaşıma bile anlatmadım kimse bilmiyor benim dışımda, içimi dökmek istedim. Teşekkürler 😇😇😇

[ebrardogan]

Sanirim lisede yasadiklarimi anlatsam bi cok insan cok sasirir.. 23 yasindayim suan ve gercekten zorbalik vb deneyimler insanda agir tramvalar birakiyor. Neyse ki hayatimin şu noktasinda bi cogunu geride biraktigimi dusunuyorum. Ama ozellikle ortaokul lise caglarindaki arkadaslarima en buyuk onerim hangi kosulda olursa olsun susmamalari. Ben bu hataya dustum ve basima gercekten gelmeyen kalmadi. Soguk, utangac, anksiyete sahibi bi insan olabilirsiniz. Bende öyleydim. Ama emin olun agzinizdan cikacak tek bi laf dahi sizi uzun vadeli koruyabilir. Bu yaşimda liseye dönsem her sey cok farkli olurdu fakat dönemeyecegim. O yuzden eger hali hazirda bu durumlari yasayan arkadaslarim kardeslerim varsa en buyuk onerim korkmamak. Arkadaslar gerekirse manyak gibi davranip siz karsinizdakini korkutun ki bu konuda gercekten ciddiyim. Zorbaya karsi zorbalik yapin demiyorum ama hakkinizi lutfen savunun ya. Sizden daha degerli bi varlik yok bu dunyada bunun farkina varin. Kendinizi korumak adina (tamamen kendi gorusum) gerekirse zorbalara zorba olun, kaba olun, kotu olun. Ama izin vermeyin size bunu yapmalarina.

[Nazzo-]

14 yaşındayım inş bu yorum uzun diye okumamazlık etmezsin çünkü sen bu yorumu okumazsan başka kimle dertleşeceğimi bilmiyorum. Küçükken akran kuzenim tarafından defalarca zorbalandım ve dışlandım bunu teyzemle paylaştığımda azar yedim, sadece o kuzenim değil diğer kuzenlerim de benimle dalga geçiyordu o kuzenlerime göre her zaman daha anlayışlı ılımlı iyimser olduğum içindi onlar yaptıkları çoğu şeyin suçunu da bana atardı o zamanlar kendimi ne kadar savunabilirsem o kadar savundum (Annem de beni savundu bir büyük kavga hariç onu da anlatacağım.) Anasınıfta sosyal bir çocuktum ne kadar orda ki çocuklar benle oynamak istemeseler de ben hep çabalardım.ilkokul 1. Sınıftada hayatımda ilk kez zorbalığın böylesine uğradım (İnş da daha yaşamam) bir çocuk vardı sürekli teneffüste beni takip eden, tokatlar atan, kızlar tuvaletine kaçtığım zaman peşimden gelip kabin kapısını kırmaya çalışan bir çocuk bunlar daha başlangıçtı ilk öğretmene şikayet ettim öğretmen çok üstünde durmadı ve bir daha olmasın dedi. Sanırım bunun özgüveniyle ben ve o zamanlar ki iki arkadaşımla beraber o çocuğu sırt sırta itiyorduk ben en sondaydım bu yüzden arkadan benim omzumdan tutan biri yoktu ben önümdeki kızı o da o çocuğu itiyordu en son anladık bu bizi salmayacak kapıya doğru koşarak kaçmaya başladık. Ben en sonda olduğum için diğerleri hızla giderken arka da kaldım ve o çocuk okul formam olan elbisenin arkasında ki ip den tutup çekti tam hızla gidiyim derken arkadaşı da kapıyı kapattı okul masasına çıkıp çığlıklar attım ama nafile ordan nasıl indim hatırlamıyorum ama çocuk beni duvara dayamış boğazımı sıkıyordu diğer arkadaşıda elinde çikolatalı mı muzlu mu ne sütünü içip gülerek izliyordu ztn kapıyı da o kapatmıştı. O günün nöbetçi öğretmeni de bizim sınıf hocamızdı kulağında kulaklık olduğu için ve koridor sesinden beni ve çığlıklarımı duymamıştı. O çocuk bana iğne batırdığı esnada teneffüs çaldı ve sırasına geçti sınıfa gelen bir kaç kişi niye ağladığımı sorunca olanları söyledim çocukla konuştular (Özel bölgeme iğneyi batırmıştı iki-üç kere fln ama neyse ki şuan iyiyim ) sonra ben bu olayı anneme söyledim olay baya büyüdü tabii babam okulu basmaya kalktı çocuktan nasıl korkuyorsam kabuslarıma girdi uyuyamadım ve annemlerle gece geç saatlere oturmaya başladım o gündür bugündür hiç erken yatmam (Artık erken deneyeceğim yatmayı). Ortaokula geçtiğim de artık zorbalıklar son bulur sanıyordum ama öyle olmadı ztn ilk sınıf pandemiyle geçti 6. Sınıfta bir kaç karantinaya alındık onun dışında okuldaydık. 6. Sınıfta bir kız grubundayım sonra bunlar ikiye bölününce bende onları saldım banane diyip. Sonra kendime yakın ark buldum derken aynı sınıfa yazıldığım akran kuzenimle dışladılar beni ilk zamanlar onun yanında oturuyordum. Beni sürekli küçük düşürmeye çalışıyordu hatta bana "Çalışkanlar tembellerle oturmaz." Diyip yer değiştirmişti notum ondan max iki puan fln azdı hep takdir alıyordum. Ben bu durumu anneme, annem ise teyzeme dedi teyzem yaygara kopardı beni çok kötü azarladı ayaklarım tirtir titreyecek kadar kendi hakkımı savundum elbet ama kuzenim sadece arkada sahte göz yaşları ile ağladı o gün orda bir çok akrabam vardı ama kimse araya girmedi bazısı balkonda duymadı bazısı karışmadı bile.Sonra benim 5. Sınıftan konuştuğum aynı sınıfta olduğum kızla arkadaş oldum aynı ilkokulu okuduk ama hiç konuşmamıştık bu zamana dek neyse ben onla yakın ark oldum sonra yanlız başına duran ve o kız grubunun küstüğü kızla arkadaş oldum onlar beni dışlayana ve insanların dış görünüşüyle dalga geçene kadar her şey iyiydi. Bu durum da iki kız grubuna da küstüm bazen bana bakıp gülerek konuşulardı ne kadar zoruma gidiyordu anlatamam.... Sınıfta ztn oldum olası sevilmezdim sınıftakileri bende sevmezdim çünkü yarısı kekoydu.8. Sınıfta kendime arkadaş buldum tabii 4. Sınıfa ark olmak için çabaladığım ama kimseyle konuşmayan o kız da bizim sınıftaydı o da bahsettiğim gruptaydı ama daha çok pasifti pek bir kavgaya alakası yoktu şimdi kendisi benim yakın arkadaşım (Anlatmayı unuttum ama birinci sınıftan bu yana da bir yakın arkım var bu zamanlar çok yazışmasakta) Neyse sonra bu kız grubundan bazıları barıştı bazıları halen küs. Beni dışlayanlarla çoğu artık barışık ama ben halen küsüm. İlkokul ve Ortaokul hayatım böyle iken lise daha berbat diyorlar ben daha bu olaylara ne kadar katlanabilirim bilmiyorum. Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim....

[gandbooks]

Herkesin yazdığını görünce ben de yazmak istedim. Bu olayı anlatmaya başlamadan önce şunu söylemek istiyorum: Lütfen kendinizi sevin, hayatta hiçbir şey kendinizden önemli değil.

Bu olayın aslı ortaokuldan başladı. 2017-2018 yılında memleketimize dönmüştük ve ben 7. sınıfa başlayacaktım. Yeni bir okul, ortam, arkadaşlar... Kısacası 13 yaşındaki bir çocuğun yaşadıklarını düşünün. Şanslıydım ki yaşadığım eski şehirdeki müzik öğretmenim benim yeteneğim olduğunu, mutlaka bir enstrüman çalışmam gerektiğini söylemişti. Bu yüzden de piyano derslerine yazıldım. Oradaki öğretmenim daha sonra güzel sanatlar lisesine girmeme vesile oldu. Neyse, biz konumuza dönelim. O zamanlar okul kurslarında bir kızla tanışmıştım. İsmini vermeyeceğim, "Yılan" diyelim kendisine. Yılan konuşmaya başladığımda çok yakın arkadaş olmuş, çok mutluydum. Hatta onun da benimle aynı liseyi istediğini duyunca çok mutlu olmuştum.

Ancak sonra birtakım olaylar yaşandı. Yılanın bir sevgilisi olmuştu o zamanlar ve bana söylemişti. Ben de kimseye söylememiştim ama saçma bir şekilde suçu bana kalmıştı. Bunun yüzünden Yılan arkadaşıyla bir okul günü sınıfıma gelmiş ve beni bahçedeki kantine çağırmıştı. Ben de salak gibi gittim. Bizim okulun kantini okulun bahçesindeydi, arka tarafı da biraz ıssızdı. Beni oraya çeken Yılan ve arkadaşı (Yılanın bana olan tavırlarına karşılık bir sövme seansı başlatmıştım, bunları duymuşlar.) beni bütün bir teneffüs boyunca sorguladılar o kantin arkasında. Aşağılanmış gibi hissettirdiler bana.

1-2 yıl geçti sonra. Biz hâlâ Yılanla küstük ve ben kızı unutup gsl sınavlarına hazırlanıyordum. Sınav günü gelene kadar onun da orada olacağını tamamen unutmuştum. Ailemle birlikte geldiğimde ve onu gördüğümde korkudan annemin arkasına saklanmıştım ve kendimi kötü hissetmiştim. (Sınavım iyi geçti bu arada, herkes ağlayarak çıkarken ben güle oynaya çıktım ve okula 6. sıradan girdim.)

Okula girdiğime mutluydum ancak Yılan ile de aynı sınıfta olacağım için de endişeliydim. Sınıfta başta 11 kişiydik, 5 kız 6 altı erkek. 9. sınıf olduğumuz için ailelerimiz bizimle gelmişti ve sınıf öğretmenimizin konuşmasından sonra aileler gitmek için ayaklanmışlardı. Ben annem gideceği için korkmuş ve onun elini tutup gitmemesini söyledim. Annem de Yılanın bana hiçbir şey yapamayacağını söyledi ve beni teselli ettikten sonra sınıftan ayrıldı. Neyse sonra sınıftakiler kaynaşmaya başladı. Ben cam kenarında oturan kızların yanına gitmeyi düşünürken Yılan çoktan onların yanına oturup konuşmaya başlamıştı bile. Üstelik bana bakarak konuştuklarını görünce daha da gergin hissetmiştim. Bu yüzden onlarla göz temasımı kestim ancak onların benimle konuştuğunu duyabiliyordum.

Üstüne sınıftan başka bir çocuk da bana "Sen çok inek tipli bir öğrenciye benziyorsun." demişti. (Not: Şu an o çocukla arkadaşız) Bu da büyük ihtimalle okul sıralamasındaki ortaokul not ortlamalarımızdan olmalıydı. Okula 6. sıradan girmeme rağmen en yüksek ortalamaya sahiptim. Böyle denmesi hoşuma gitse de inek denmesini sevmemiştim. İlk gündür diye geçiştirdim. Ancak öyle olmadı. Gün geçtikçe dersler sırasında Yılan bana imalı laflar atmaya başlamıştı. Sümüğünü yiyor, on metre öteden sümkürebiliyor diye falan... İşin üzücü tarafı da o kızlar ve sınıftaki diğer insanlar gülüyordu bunlara. Günler geçtikçe ben sınıfta kendimi daha fazla yalnız hissetmeye başladım, ayaklarım istemsizce geriye gider oldu her gün. Anneme her gün yalvarıyordum gitmemek için okula. Ama iyi bir öğrenciydim ve devamsızlık yapmamak için okula gitmek zorundaydım. O laflarla, fısıldaşmalara, gülüşmelere katlanmak o kadar zordu ki anlatamam, yaşayanlar çok iyi anlar bunu.

Bir gün hiç unutmuyorum Matematik dersimiz vardı. Ben, Yılan ve kızlar yüzünden teneffüste yine sınıf dışındaydım. Kızlar tuvaletinde ağlıyordum. Beni ağlarken 12. sınıflardan bir abla buldu orada ve neler olduğunu sordu. Ben de ağlayarak sınıfta gördüğüm o zorbalıkların bir kısmını anlattım. Abla da sinirlenip "Sen bana onu göster teneffüste, ben hakkından gelirim." diyince bir nebze olsa da kendimi iyi hissettim. Daha sonra lavabodan çıktık ve sınıfıma kadar eşlik ederken çoktan ders zilinin çaldığını duyunca kötü hissettim kendimi, çünkü okul hayatım boyunca derslere neredeyse sıfıra yakın bir geç kalma göstermiş olan bir öğrenciydim. Ben de derse gelmeyince hoca sınıftan bir erkeği yollamıştı beni getirmesi için. Çocuk da fellek fellek beni aramış ama sınıfta çok dışlandığım için de nereye gidebileceğimi bilemediğinden sınıfa dönüyormuş. "Gel hadi, hoca gelirsin diye yok yazmadı." dedi. Ben de içeri girmek istemediğimi söyledim. Ancak öyle ya da böyle içeri girdim. Tüm gözlerin tekrar bana döndüğünü görmek rahatsız ediciydi. Hoca iyi olup olmadığımı sorunca sadece başımı sallamakla yetindim ancak göz altlarımdaki kırmızı çizgiler, şimiş gözlerim.... ağladığım apaçık belliydi. Ders boyunca Yılan birkaç laf atma girişiminde bulunduysa da Matematik hocamız ona pas vermeyerek derslerine hep devam etti. Teneffüs geldiğinde 12. sınıflardan olan o abla cidden geldi ve Yılan'ın üzerine yürüdü. Ancak Yılan hemen bir yalan uydurup onu gönderdi. Abla da ona yalan söylediğimi düşünerek bir daha benimle konuşmadı. Zorbalığımı engelleyecek bir şey kalmamıştı.

Neyse ki veli toplantısı vakti geldiğinde ailem Yılan'ın annesiyle ve kendisiyle şahsi olarak tanışmış. Sonra Yılan ile konuşmuş. Ona sırf bana attığı suçlar yüzünden nasıl her gün ağladığımı, okuldan alayım diye yalvardığımı...(annem ciddi bir anlamda bunu düşünmüştü) O günden sonra benden özür dilese de sınıfta dışlanmaya devam ettim. Ancak daha sonra Yılan arkadaşsız kaldı ve bu iyi de oldu. Yalnızlığın ve özgüvensizliğin dibini de gördüm. Enstrümanlarım ile ilgili sorunlar bile yaşadım. Ama yine de tırnaklarımla kazıyarak o okulu müzik bölümü birincisi ve ikinci keman şefi olarak bitirdim. Şu an 20 yaşındayım, hayatımda mutluyum. GSF sınavlarına hazırlanıyorum. Size yine söylüyorum: Hayatta sizden önemli hiçbir şey yok arkadaşlar. Kendinizi sevin ve insanların sizi ezmelerine izin vermeyin. Bu size özgüvensizlik vermek yerine aksine hırslandırsın ve daha çok kendinize odaklanın. Son olarak bir anne sözüyle yorumumu kapatıyorum: Kafaya tokadan başka bir şey takma.

[Hazan-pwxf]

İnsanların saçma sapam yorumlarından dolayı 1 senedir anoreksiya ve yeme ataklarıyla mücadele ediyorum hayatım 1 senedir bu yediklerimin etrafında dönüyor zehir oldu hayat hâlâ da öyle iyileşmeye çalışıyorum.Herkes kendi hayatına odaklansa hiçbir sıkıntı kalmaz

[Umarimiyiolurum]

Muhtamelen buradaki bircok kisinin ablası sayilabilirim sanirim. Biraz rahat hissetmeleri icin kendi hikayemi anlatmak isterim. İlkokulda obez sınırındaydım çok sık olmasada dalga gecerlerdi akranlarım. Hatta bu yüzden kekeme tarzı şeyler yaşadım ve bu 10. sınıfa kadar devam etti. Ortaokulda ailem beni sporlara gonderdi ve biraz zayıfladım ama yeterli değildi. Bir de sessiz bir tip olduğum için kimse beni umursamadi istediğini yaptı.(En bastaki insanin depremde vefat ettgini ogrendim. Duydugumda üzülmüştüm. Çünkü hayatını yaşayamadı belki de hatalarınından ders çıkarmıştı bilmiyorum) 3 yıl kadar sabrettim ama sonunda beni çıldırtmışlardı. O kadar çok bağırmışım ki diğer sınıflardan bircok kisi toplandı ve sinirden sırayı falan kırdım. O günden beri benimle uğraşmadılar ama aralarına almak istemediklerini de hissediyordum. Liseye geldiğimde bazılarıyla arada konusuyordum ama sırf ozelde okuyorum diye dışlandım. Bende bu yuzden iletişimini kestim onlarla. Lisede de arada zorbaliga ugruyordum basta ama artık basa cikmayi yavas yavas ogreniyordum. Daha sonra kendimi savunabildim ve bu olayları yaşamamaya başladım. Lise bitti neredeyse 20 yasinda olacağım kendi hayatimin temellerini atıyorum ve çevremdeki insanlar artık değişken degil, cevremdeki insanlarla mutluyum. Bana zorluk yaşatan bircok kisi karmalarını yasadı zaten. Sılanın dediği gibi her şey değişiyor. Belki kalbinizde küçük yara olarak kalacak ama üstünü güzel anılarla kapatacaksınız. Umarım bazı insanların umudunu yeşertmişimdir. Unutmayın sizden bir tane daha yok, çok değerlisiniz :) (Yazım hatalarımdan dolayı şimdiden özür dilerim.)

[AyseSenaKarakas]

Ben yaşadığım değil ama yaşattığım ve sonrasında ise çok pişman olduğum bı zorbalığı anlatmak istiyorum... Aslında bunlar yaşanırken çok küçük ve bilinçsizdim. İlkokulda sınıfa 1. sınıfı tekrar okumak durumunda kalan bı kız gelmişti ve geçen senede bizim öğretmenimiz o kızı tanıyormuş öğretmen bütün sınıfın içinde kızı ( bence) rendice edicek şekilde uyardı ve geçen seneki gibi olmamasını söyledi zaten kızın kötü bı aile ortamında yetiştiği belli oluyordu o yaşlarda tabi bizim sınıftaki diğer öğrenciler bende dahil olmak üzere onunla çok dalga geçerdik her tenefus nerdeyse itip kakardik, bı gün hiç unutmam ve her seferinde düşündükçe vicdan azabı çekiyorum kıza çok sert bir şekilde vurmustum bunu şu an küçüklük ve dış etkenlerin gazı ile yaptığımı düşünerek kendimden çok utanıyorum ... Bu durum böyle gitti kız hala zorbalaniyordu amaçsız yere ortaokulda da aynı okuldaydik durum sözlü şiddete evrilmisti zaten 6 yada 7. sınıftan sonra onu gormedim şu an lisedeyim ama eğer bir gün onu gorursem kendim adına en azından özür dilemeyi düşünüyorum umarım beni (bizi) affede

[riuzgar]

tüm hayatim boyunca zorbalandım ailem beni terk ettiği için insanlarla konuşmadığım için gitar çalıp havalı olmaya çalıştığımı düşündükleri icin dayımla yaşadığım için saçım uzun olduğu için herkesten farklı olduğum için zorbalandım ama hayat böyle yapacak bişey yok açıkçası bi süre sonrada umursamamaya başladım bence zorbalığa uğradığınızda yapmanız gereken tek şey umursamamak ben bunu yaptım ve çok daha mutluyum eskisine göre

[mervedemir]

Beyaz leke maraton gelsin ağaç olduk

[zeynnpppp]

Arkadaşlar lütfen bu kadar saçma sapan insanlara kulak asmayın.Ben liseye gidiyorum şu an ve herkes zorbalanmistir hayatının bir döneminde. Benim sürekli devam eden bı olayım yok bunun nedeni belki de karşımdaki kişiye bu cesareti vermemem biri size bir şey söylediği zaman sonuçları çok kotu olmayacaksa yahut başka nedeniniz yoksa karsilik vermekten korkmayin. Bu tarz insanlar hayatı boyunca mutlu olamamış ezik egolarını tatmin etmeye çalışan ergenlerdir. Bu insanlar korkunç da gozukseler korkak insanların tekidir ve gerçekten tahmin ettiğinizden çok daha kötü durumdalardır. Şu ana kadar zorbalanan herkesi korumaya çalıştım.lutfen bu kadar aldırış etmeyin çünkü gerçekten değmez bu insanlara. Önünüze bakın arkadaşlar karma herkesi buluyor inanın yasattigini yaşamadan ölmez kimse merak etmeyin. Geleceğinize odaklanip full odak çalışmanızı temenni ederim çünkü eğer şimdi calismazsak yaşadığımız hayatı daha uzun yıllar yasamamiz gerekecek.ornek vereyim sizlere ben biraz sinir problemi olan bir insanım ve su ana kadar birçok kişiyle tartışma yaşadım şu an geriye dönüp baktığım zaman gerçekten bunun için mi karşı karşıya gelmişiz neden ugrasmisim bu üç iqlu şempanzeyel diyorum ehbsbxhwhhd hayatımın bir döneminde kanlı bıçaklı olduğum insanların bazılarının adını unutttum hsgevebdhd gerçekten geçiyor bazı şeyler:) ama yine de iyi yapmışım diyorum bazen yalan da olmasın içini boşaltmak ya da tavsiye almak isteyen olursa çekinmeden yazabilir bu yorumun altına. Unutmayın hiç bir şey şu hayatta kendinizden ve sağlığinizdan değerli değil kocaman sarılıyorum yaralı herkeseee❤(bu arada yorumu okurken farkettim biraz şiddete meyilli bir yazı olmuş. Gidin dövün sovun demiyorum hatta kavga etmenizi tavsiye de etmiyorum. Sadece karşılık vermekten korkmanıza gerek yok demek istedim. Tabi ki bu tavsiyeler kişilere durumlara göre değişiklik gösterebilir. Lütfen her şeyle basetmeye çalışmayın mutlaka daha yetkili birinden yardım isteyin. Yardım almak sizi zayıf biri yapmaz unutmayın.)

[bensenikincisi]

al senin olsun al ne olursun al benim ömrümden
faili meçhul bir deli maktul bir sır olursam ben
son günü beklerken son sesi dinlerken
faili meçhul bir deli maktul bir sır olursam ben
bil ki bazen güçlü bazen kırılgan
yorgun düştüm denge bulmaktan
en son cümleye hapsolmaktan
başka bir yol var

[Noktanoktanokta-z]

Arkadaşlarım beni ortaokulda burnumla zorbalarlardı annemlere söylediğimde ise "hangi oğlan beğenmedi seni" "kendini sadece oğlanlara beğendirmeye çalışıyorsun" abim zaten "güzel değilsin, dışarıda birsürü güzel kız var" derdi

[BusraU.]

Merhaba Sıla, 22 yaşındayım
Bende kendi hikayemi paylaşmak istiyorum..
Ben ailem tarafından zorbalanıyorum…
Aslında çok kilolu değilim ama sürekli aptal ve şişko olduğumu söylüyorlar artık aynada kendime bakamıyorum çünkü her baktığımda onların sözleri yankılanıyor kulaklarımda..
Her sofrada 1 kaşık yemek aldığımda kardeşlerim bana şaka altında bu cümleleri söylüyorlar “yeter çok yedin yağlarından ye” diyerek dalga geçiyorlar ve bazen ben haftalarca bişey yiyemiyorum iştahım kaçtığı için.
Ne yaparsam yapayım her şey de yetersiz görüyorlar ve benimle beyinsiz diyerek dalga geçiyorlar..
Ve bir çok konuda bu böyle devam ediyor..
Bir çok kez depresyona girdim ve ne yapacağımı bilmiyorum …

[zeynepkoyuncu]

size kötü muamele eden, zorbalık yapan birini ya asla affetmeyin ya da affetseniz bile yılda bir bile sadece yolda selamlaşacak samimiyette olun.