filmov
tv
Πέτρος Σατραζάνης - Μάνα μου γη ( ft. Αλεξία Χρυσομάλλη)

Показать описание
Μουσική, πιάνο : Πέτρος Σατραζάνης
Ποίηση : Ιβάν Φράνκο
Φωνή : Αλεξία Χρυσομάλλη
Στο περιθώριο των ηχογραφήσεων για τον πρώτο μου δίσκο ( Έτσι κι αλλιώς σε ποίηση Διονύση Καρατζά) ηχογραφήσαμε με την Αλεξία Χρυσομάλλη κι ένα άλλο ''ανένταχτο΄΄τραγούδι μου σε ποίηση Ιβάν Φράνκο.
Πρέπει να ήταν φθινόπωρο του 2011, ένα συννεφιασμένο πρωινό του Οκτωβρίου.
Ηχολήπτης ήταν ο Γιώργος Σερεμέτης.
'Εμεινε στις ψηφιακές αποθήκες ενός λογισμικού για 10 χρόνια.
Στίχοι :
Μάνα μου γη, μια σταγόνα μονάχη
Της δύναμής σου, γεννήτρα του κόσμου,
Πιο σταθερός για να στέκω στη μάχη
Κι’ εμένα δος μου.
Δος μου τη θέρμη, που στήθη πλαταίνει,
Αισθήματα νέα χαρίζει κι ’ορμή,
Κι’ άνθρωπο μ ’άνθρωπο μ’ άπειρη δένει
Αγάπην αγνή.
Βάλε στο λόγο μου φλόγα, να νιώθω
Πως τις ψυχές συνταράζω ως το βάθος,
Για την αλήθεια στα στήθη μου πόθο
Κι’ άσβηστο πάθος.
Κι’ ώ χάρισε μου τρανήν εξουσία
Να υπηρετώ την αλήθεια, να ζήσω
Μ ’ένα σκοπό, στην καρδιά να χτυπήσω
Την αδικία.
Να λυτρωθούν δος στα χέρια το σθένος
Και στη δουλειά να ριχτούν μ’ άγιο μένος
Ναι, στη δουλειά, στη δουλεία, ως να βγει
Κι’ η στερνή μου πνοή.
Ποίηση : Ιβάν Φράνκο
Φωνή : Αλεξία Χρυσομάλλη
Στο περιθώριο των ηχογραφήσεων για τον πρώτο μου δίσκο ( Έτσι κι αλλιώς σε ποίηση Διονύση Καρατζά) ηχογραφήσαμε με την Αλεξία Χρυσομάλλη κι ένα άλλο ''ανένταχτο΄΄τραγούδι μου σε ποίηση Ιβάν Φράνκο.
Πρέπει να ήταν φθινόπωρο του 2011, ένα συννεφιασμένο πρωινό του Οκτωβρίου.
Ηχολήπτης ήταν ο Γιώργος Σερεμέτης.
'Εμεινε στις ψηφιακές αποθήκες ενός λογισμικού για 10 χρόνια.
Στίχοι :
Μάνα μου γη, μια σταγόνα μονάχη
Της δύναμής σου, γεννήτρα του κόσμου,
Πιο σταθερός για να στέκω στη μάχη
Κι’ εμένα δος μου.
Δος μου τη θέρμη, που στήθη πλαταίνει,
Αισθήματα νέα χαρίζει κι ’ορμή,
Κι’ άνθρωπο μ ’άνθρωπο μ’ άπειρη δένει
Αγάπην αγνή.
Βάλε στο λόγο μου φλόγα, να νιώθω
Πως τις ψυχές συνταράζω ως το βάθος,
Για την αλήθεια στα στήθη μου πόθο
Κι’ άσβηστο πάθος.
Κι’ ώ χάρισε μου τρανήν εξουσία
Να υπηρετώ την αλήθεια, να ζήσω
Μ ’ένα σκοπό, στην καρδιά να χτυπήσω
Την αδικία.
Να λυτρωθούν δος στα χέρια το σθένος
Και στη δουλειά να ριχτούν μ’ άγιο μένος
Ναι, στη δουλειά, στη δουλεία, ως να βγει
Κι’ η στερνή μου πνοή.