Χρήστος Θηβαίος - ΒΡΟΧΗ ΜΟΥ

Κύλησε το Καλοκαίρι 1865
"Ανεπαισθήτως όπως Θλίψη
το Καλοκαίρι κύλησε —
Τόσο πια ανεπαισθήτως
Που θα ‘λεγες μας Γέλασε —
Γαλήνη καταστάλαζε
Το Σούρουπο όσο πύκνωνε,
Ή σα να πέρναγε η Φύση
Ένα άσυλο μονάχη Απόγευμα —
Το Νύχτωμα νωρίτερα τραβιόταν —
Σαν Επισκέπτης, που θ’ αναχωρούσε —
Κι έτσι, χωρίς Φτερούγα και χωρίς
Χάραγμα πλοίου στο κύμα
Ανάλαφρα μέσα στην Ομορφιά
Το Θέρος μας δραπέτευσε.
Emily Dickinson

Στίχοι-Μουσική-Ερμηνεία: Χρήστος Θηβαίος

¨Μέρες Αδέσποτες" Δίσκος 1996

Βρέχει κι εγώ τυλίχτηκα
σ’ αυτή την αγκαλιά
στα σκουριασμένα σύννεφα στα φύλλα
στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά

Βρέχει και στους καταυλισμούς
χορεύουν τα παιδιά
στάζει ο θεός στις προσευχές στο ντέφι
στις καρδιές στα πόδια τα γυμνά

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά

Ήρθες βροχή μου κι άλλαξες
το δρόμο και το νου
και βούλιαξε το βήμα μου ποτάμι
κι άθελά μου με τραβάς αλλού

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά