ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ Της Ποιήτ. του Φωτός και Αγάπης ΟΛΓΑΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ Από ΜΙΚΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΝΟΕΣ

ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ

Παιδί μου! Τι πρωτόγνωρη χαρά
ήταν αυτή που ένιωσα
όταν μέσα στα στήθη μου
πρώτη φορά σε έκλεισα.
Πάνω στα δυο τα μάτια μου
πέσαν δροσοσταλίδες
πόνου, χαράς.Τα δάκρυα
έσμιξαν με ελπίδες.
Σκέφτηκα περήφανα.
Ένιωσα μεγαλείο!
είπα,Μητέρα έγινα!
λες κι ήμουν κάτι θείο!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ
σ’ Εσένα θε να δώσω,
για όλα αυτά που ένιωσα
για κείνα που θα νιώσω.
Κρέμασα τις ελπίδες μου
στα δυο μικρά σου χέρια,
πως όταν μεγαλώσουνε
θα πλέξουνε αστέρια.
Πως θα σκορπίσεις γύρω σου
όλο το μεγαλείο,
που μια φορά η μητέρα σου
ένιωσε τόσο θείο!

ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
Από το βιβλίο μου «Μικρές Ζωές Μεγάλες Πνοές»

[olgaacheimastou]

Μ΄έκανες κι έκλαψα... Πως ένα παιδί να ξέρει πως νοιώθει μια μάνα... μόνο όταν η θεϊκή αυτή σπίθα το αγγίξει. Τι υπέροχο!!! Σ ευχαριστώ που το έγραψες και για μένα... Κρέμασα τις ελπίδες μου στα δυο μικρά σου χέρια πως όταν μεγαλώσουνε θα πλέξουνε αστέρια... τι όμορφη έκφραση... όλο το ποιημα ειναι ένα θεϊκό πλάσμα από μόνο του....