filmov
tv
Το έθιμο του 'Αράπη' - Νικήσιανη 2011

Показать описание
Στη Νικήσιανη Παγγαίου Καβάλας διοργανώνεται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες το πανάρχαιο διονυσιακό λαϊκό δρώμενο του "Aράπη" από τον ομώνυμο παραδοσιακό πολιτιστικό σύλλογο της περιοχής.
Φέτος, μετά από πολλά χρόνια, δεν θα πραγματοποιηθεί η λαοφιλής αυτή εκδήλωση, λόγω των έκτακτων υγειονομικών μέτρων. Οι ήχοι απ' τους ζουρνάδες, τα νταούλια και τα κουδούνια δεν θ' ακουστούν στα στενά σοκάκια του χωριού, οι μερακλήδες στα καφενεία και στις ταβέρνες δεν θα τσουγκρίσουν τα ποτήρια τους σιγοτραγουδώντας παραδοσιακούς σκοπούς, ούτε ο πυρετός από τις προετοιμασίες του χορευτικού τμήματος και του αρματώματος των Αράπηδων θα συνεπάρει τους συμμετέχοντες, μικρούς και μεγάλους· όλα αυτά μετατίθενται για του χρόνου...
Υπάρχει όμως κάτι που δεν αναβάλλεται ούτε διαγράφεται, κι αυτό είναι η συλλογική μνήμη που περνά από γενιά σε γενιά κι έχει αφήσει ισχυρό το αποτύπωμά της στο αίμα και στην ψυχή κάθε Νικησιανιώτη, που την κουβαλά μέσα του σαν ιερή παρακαταθήκη. Ο "Αράπης" έχει εγγραφεί στο κοινωνικό ασυνείδητο του τόπου μας ως το έθιμο εκείνο που συνδέει άρρηκτα το ιστορικό μας παρελθόν με το συλλογικό παρόν και μέλλον μας , οπότε λειτουργεί πέρα και πάνω από πρόσκαιρες δυσκολίες και εμπόδια...
Την τόνωση αυτής της μνήμης επιχειρούμε με τη σημερινή μας ανάρτηση που αναφέρεται στο 2011, μια δεκαετία πίσω, όχι για να παρελθοντολογήσουμε, αλλά για να καταδείξουμε τη διαχρονικότητα του εθίμου και την ικανότητά του να εξελίσσεται και να επικαιροποιείται, όσο αγκαλιάζεται από νέους ανθρώπους, με την καθοδήγηση και την υποστήριξη των παλαιότερων γενεών, όπως γινόταν πάντοτε κι ελπίζουμε να γίνεται για πολλά πολλά χρόνια ακόμη...
Φέτος, μετά από πολλά χρόνια, δεν θα πραγματοποιηθεί η λαοφιλής αυτή εκδήλωση, λόγω των έκτακτων υγειονομικών μέτρων. Οι ήχοι απ' τους ζουρνάδες, τα νταούλια και τα κουδούνια δεν θ' ακουστούν στα στενά σοκάκια του χωριού, οι μερακλήδες στα καφενεία και στις ταβέρνες δεν θα τσουγκρίσουν τα ποτήρια τους σιγοτραγουδώντας παραδοσιακούς σκοπούς, ούτε ο πυρετός από τις προετοιμασίες του χορευτικού τμήματος και του αρματώματος των Αράπηδων θα συνεπάρει τους συμμετέχοντες, μικρούς και μεγάλους· όλα αυτά μετατίθενται για του χρόνου...
Υπάρχει όμως κάτι που δεν αναβάλλεται ούτε διαγράφεται, κι αυτό είναι η συλλογική μνήμη που περνά από γενιά σε γενιά κι έχει αφήσει ισχυρό το αποτύπωμά της στο αίμα και στην ψυχή κάθε Νικησιανιώτη, που την κουβαλά μέσα του σαν ιερή παρακαταθήκη. Ο "Αράπης" έχει εγγραφεί στο κοινωνικό ασυνείδητο του τόπου μας ως το έθιμο εκείνο που συνδέει άρρηκτα το ιστορικό μας παρελθόν με το συλλογικό παρόν και μέλλον μας , οπότε λειτουργεί πέρα και πάνω από πρόσκαιρες δυσκολίες και εμπόδια...
Την τόνωση αυτής της μνήμης επιχειρούμε με τη σημερινή μας ανάρτηση που αναφέρεται στο 2011, μια δεκαετία πίσω, όχι για να παρελθοντολογήσουμε, αλλά για να καταδείξουμε τη διαχρονικότητα του εθίμου και την ικανότητά του να εξελίσσεται και να επικαιροποιείται, όσο αγκαλιάζεται από νέους ανθρώπους, με την καθοδήγηση και την υποστήριξη των παλαιότερων γενεών, όπως γινόταν πάντοτε κι ελπίζουμε να γίνεται για πολλά πολλά χρόνια ακόμη...
Комментарии