Μόρτισσα Σμυρνιά (1936)

Χασάπικο σε μουσική του Κώστα Καρίπη και στίχους Γιώργου Πετροπουλέα.
Τραγούδι: Μαργαρίτης Σγουρής
Μπουζούκι: Γιάννης Καδόγλου
Μπουζούκι: Χρήστος Παπακωσταντίνου
Κιθάρα: Αλέξανδρος Παπακωνσταντίνου

[MrSinorist]

Πολλα Μπράβο στο μάγκα τον ερμηνευτή, κσι μπράβο στους μαγκιορους οργανοπσικτες!

[EvgeniaDekavala]

Φωνή καμπάνα!! Βυζαντινή πολλά συγχαρητήρια στο Μαργαρίτη με την παρέα του!! ❤️😘

[mikeyonkamayonka]

το παλικαρι που τραγουδαει εχει πολυ ιδιαιτερη βυζαντινη φωνη εξαιρετικα καλοι ολοι σας ενα μεγαλο μπραβο και ενα μεγαλο ευχαριστω που μας χαριζεται αυτα τα υπρροχα τραγουδια να ειστε ολοι σας καλα

[Petros.Nlmpnts]

Όλοι πολύ καλοί. Ο Μαργαρίτης όμως έχει τη φωνή-γάντι στο τραγούδι αυτό. Γειά σου, Μαργαρίτη μου, Κεπούρα!

[ThodorisSarivasilisMusic]

Φωνή κρύσταλλο και πολύ γλυκό vibrato στις καταλήξεις. Μπράβο φίλε μου. Άψογος.

[Antonas.]

Τέλεια εκτέλεση και υπέροχη ερμηνεία σε ένα αριστουργηματικό τραγούδι. Θα σε ζήλευε το "Σαμιωτάκι" αν σε άκουγε φίλε. Μπράβο σας.

[antikleidi]

Θερμά συγχαρητήρια για την ερμηνεία και την απόδοση !!

[johnshort]

Excellent. Karipis never wrote a less than great song. Exairetiki ektelesi!

[steanosmelua]

Και οι 4 πατάνε πολύ καλά και απέριττα. Ο φίλος με τη φωνή όμως είναι πολιτισμική παρέμβαση και απόδειξη πολλών στρεβλών. "'Έκλεισε 3-4 στούντια" με αυτή του την ερμηνεία, αλλά και τη δυνατότητα του γενικά. Αποδείχτηκαν ανώφελα, εκτός από σπάταλα. Γενικά τα πάντα σε ένα εξελικτικό πλαίσιο είναι θεμιττά. Το να επιβάλλεται όμως ο αυτισμός της εκάστοτε μειοψηφίας ως νόρμα μην ξέροντας κάτι καλύτερο να κάνουνε είναι απελπισία. Το να τρώει όμως τόσο εύκολα η μάζα αυτό το γρασίδι τόσο εύκολα δεν το θέλει ούτε ο θεός ούτε ο διάολος. Επειδή βάλαμε τα κουτάκια που μας προτάθηκαν εύκολα στην κούτρα. Κάτι αγκυλώσεις εντελώς αυθαίρετες…
-Δουλεύεις επαγγελματικά?
- Όχι. Δουλεύω ερασιτεχνικά από χόμπι.
-Και πως βγάζεις χρήματα?
-Από το χόμπι μου. Η δουλειά είναι πολύ σοβαρό πράγμα για να την αντιμετωπίσω επαγγελματικά.
Ως αυτό το σημείο της συζήτητης υπάρχουν ψήγματα σοβαρότητας. Στη συνέχεις όμως...
"Κρίμα παιδάκι μου. Με τόσο ωραία φωνή!... Έχεις σκεφτεί να πας σε κάποιο talent show??Να σε ακούσει ο κόσμος?"
Λέτε ο φίλος να μην το σκέφτηκε το talent zoo? 'Η μήπως δεν μπορούσε?
Κάπως πειστήκαμε στο μεταξύ μας πως ή ανώτερη έκφανση κάποιας δεξιότητας είναι το επάγγελμα…

- Με τι ασχολήσε?
-Με την μουσική.
-Αλήθειά? Που δουλεύεις?
-Στο χωράφι του κρεοπώλη. Βλέπεις είναι vegan.
Συγχωρέστε μου τον σαρκασμό και τις γενικεύσεις. Συνειδητά υπερβάλω, με αντίστροφες γενικεύσεις και απόλυτες αυθαίρετες εκλογικεύσεις για να επικοινωνήσω το πόσο ηλίθια ακούγονται τα στεγανά μας σε έναν άλλο τρόπο σκέψης.
Μα πως θα μπορούσε να είναι μεράκι και συνάμα ρουτίνα?
Δεν μπορεί. Είναι νοηματικά και στην ουσία τους αντίθετα και ασύμβατα. Και τις μούφες του στυλ ...
-Είναι τυχερός. Εργάζεται σε κάτι που αγαπάει και έτσι βγάζει λεφτά και κάνει και το κέφι του...
Οι ανώτερες εκδηλώσεις του ανθρώπου όταν καλουπώνονται για την επιβίωση ή ακόμα χειρότερα για την οικονομική υπεροχή, χάνουν το νόημα τους και γίνονται στην καλύτερη των περιπτώσεων κεφάκι που γρήγορα το βαριέται κανείς. Οπότε αναλογιστείτε πως τα πραγματικά διαμάντια είναι στην αφάνεια όπως πιθανά να συμβαίνει και σε αυτήν την περίπτωση, όπου χωρίς να τα ξέρω τα παιδιά μυρίζομαι επιλογή και όχι κάποια "κακιά μοίρα". Τέλος αναλογιστείτε την σπατάλη, τον αποπροσανατολισμό και το ανώφελο αυτού του οικονομίστικου πολιτισμού προορισμένου εκ πρωιμίου να πεθάνει. Αλλά προς θεού μην το κάνουμε και θέμα!!!....