Ύμνος της Νιότης

Ποίηση: ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
. . . . . . . . . . . . . .
Με της άνοιξης τον ήλιο
μόλις σκάει απ’ το βουνό,
ήλιος κι άνοιξη κινάμε
για έναν κόσμο αυριανό.

Η μελλούμενη ανθρωπότη
είμαστε, τα νιάτα. Ορτοί
για το θρίαμβο της Αλήθειας
μ’ οδηγό την Αρετή.

Σε στεριά και σε πελάγη,
με χαρά και μ’ εμπνοή,
με τα μπράτσα, με το πνέμα
πλάθουμε τη νέα ζωή!

Σε μια λεύτερη πατρίδα
δίχως άλυσες, ντροπή...
σκέψη λεύτερη και λόγος
θέληση και προκοπή.

Κι όμοια λεύτερη όλ’ η πλάση
στον αγώνα του καλού,
χίλιοι τόποι, χίλιοι τρόποι,
χίλια θάματα παντού.

Κι ανεβάζουμε όσο πάει
μ’ ολοφώτεινα φτερά
την ανθρώπινη αξία
πιο ψηλά κάθε φορά.