Cukrzyca typu 1 u dzieci z perspektywy rodzica.

Marzena Wilczewska

Największym wsparciem dla dziecka powinni być rodzice, którzy tak jakby podnoszą jego wartość siebie, od momentu kiedy dziecko dowiaduje się że jest chore. Teraz na grupie bardzo często spotykamy się z tym, że mamy bardzo wielu rodziców, którzy uważają swoje dzieci za gorsze, dlatego że są chore. Plan działania po diagnozie, moim zdaniem najlepszy jest taki, że rodzic maksimum czasu poświęca na edukację swoją i swojego dziecka. Wybiera bardzo dobrego diabetologa w swoim regionie, jeżeli w swoim regionie nie ma dobrego lekarza to szuka w całej Polsce. To musi być osoba, która jest 24 godziny dostępna dla pacjenta, i która zawsze służy swoją pomocą radą i która po prostu zawsze jest. Dodatkowo bardzo cennym wsparciem jest internet i grupy w internecie, które tak naprawdę są dostępne 24 godziny na dobę. Tam można zadawać pytania, można szukać wsparcia, są różne programy do których pacjenci z cukrzycą mogą należeć. Które również edukują, wspierają i pomagają w tych pierwszych momentach tak naprawdę poznać chorobę, która nie jest trudna do opanowania. Patrząc z perspektywy mnie, jako dziecka, pamiętam że najwięcej nauczyli mnie rodzice. Oni również musieli odnaleźć się w tej sytuacji i myślę że wielokrotnie próbowali też udawać chorych. Mój tata wstrzykiwał sobie na przykład insulinę żeby sprawdzić jak się czuje cukrzyk, który ma hipoglikemię.

Jak dorosły diabetyk może odnaleźć się w nowej sytuacji?

Łukasz Tchórzewski

Gdyby zadzwonił do mnie kolega informując mnie o tym , że zachorował na cukrzycę poradziłbym mu w pierwszej rozmowie, żeby się nie załamywał w żaden sposób, że to nie zmieni jego życia diametralnie. Ja sam zachorowawszy mając 30 lat tak myślałem i to załamanie nie było potrzebne. Opowiedziałbym mu pokrótce moją historię, może ze szczegółami i podobnie jak mówiła Marzena, poleciłbym znalezienie dobrej poradni diabetologicznej, gdzie byłby pod opieką lekarza i edukowanie się we własnym zakresie jak najwięcej, żeby się o tej chorobie dowiedzieć, żeby rozmawiać z ludźmi. Teraz jest taka możliwość że w internecie możemy trzymać się razem i sobie pomagać nawzajem.