Φώφη η κόρη του λαού

Показать описание

Λόγια και μουσική σύνθεση του Θεόδωρου Στάθη
Τα λόγια που μελοποιούνται αρχίζουν από το δεκατο στοίχο: ΕΦΥΓΕ ΞΑΦΝΙΚΑ Η ΚΟΡΗ ΜΑ Η ΣΕΜΝΗ και μέχρι το τέλος
Φώφη η κόρη του λαού
Του Θεόδωρου Στάθη
Μα πως με την αναρχία της ζωής μπορεί να συμβιβάζεται κανείς;
Το πεπρωμένο, απαντά η ζωή, φυγείν αδύνατον,
μιας και η φύση μας πλάθει κάπως ατελείς.
Πολλούς για τα καλά ο χρόνος τους ξεχνά,
ενώ για άλλους, πολύ πιο πριν την ώρα τους, το τέλος τους χτυπά.
Ιδού το ατέλειωτο δράμα της ζωής!
Το ζούμε καθημερινά χωρίς όλους μας με μιας να μας αγγίζει.
Να, όμως, που η φυγή της συμπαθέστατής μας Φώφης
όλους μας άγγιξε και μας ξάφνιασε πολύ!
Έφυγε ξαφνικά η ‘’κόρη’’ μας η σεμνή,
που το χαμόγελο και την ελπίδα σε όλους μας απλόχερα σκορπούσε.
Προσφέροντας στα κοινά ανάλωσε τα χρόνια της τα καλά,
σε χρόνους δύσκολους, της μισητής σε όλους μας ακραίας κρίσης.
Με συνοδοιπόρους συνεπείς και με κάποιους, δυστυχώς, μόνο της στιγμής.
Προσπάθεια ειλικρινή έκανε τη φλόγα της εστίας μας αναμμένη να κρατήσει,
Είχε όνειρα για τους αδύνατους και δυστυχείς.
Να σταθεί δίπλα τους έδειχνε πως είχε πολλά ακόμα σημάδια αντοχής.
Ήθελε πολύ με κάθε τρόπο να βοηθήσει
και πάλεψε ενεργά, τους εργολάβους της φτώχειας να νικήσει.
Να το παράδειγμα μιας νέας για τους νέους!
Ελπίδα και ζωή σε άλλους έδινε,
πληρώνοντας ακριβά το μεράκι της με τη δική της
και πάλευε συγχρόνως της κακιάς στιγμής το χρόνο να φρενάρει,
κάποια χρόνια, κάποιους μήνες, κάποιες μέρες της ζωής της να κρατήσει το λυχνάρι.
Μα όμως, ο μισητός βαρκάρης στην από δω του Αχέροντα παραμόνευε την όχθη.
Το αγώι για να αρπάξει και την προμήθεια του από τον αδίστακτο τον Άδη να εισπράξει.
Καλό σου ταξίδι αγαπημένη κόρη του λαού!
Αιώνια η μνήμη σου θα μείνει!