Γιώργος Γούναρης «Αλαβάστρινα Βάζα»

Μόνο που ζω σε ίδιους δρόμους
δίπλα σε ποτάμι νερό κυλάω κι εγώ
πάνω σε κύματα παλεύω
πάνω σε ράγες ταξιδεύω ως την άυλη άφιξη σου στα μάτια μου
Άδεια και ακούραστα γέφυρες και μακρινά σύνορα σε υποδέχονται
και στη θάλασσα μέσα μου καταλήγεις
Έτσι άηχα πνίγομαι...

Ξέρω κάτι ανθρώπους συναισθήματα
Αλαβάστρινα βάζα που σπάνε
Ξέρω και μένα με θάλασσες στα μάτια που αντέχω...
γιαυτό δεν είμαι ποιητής...

- Από τη Βολτέρα μου αρχίζει και τελειώνει το ταξίδι μου
Λαξεμένο βάζο θρυμματίζομαι
Είμαι ο βυθός μιας νεκρής θάλασσας
και η μορφή που ήπιε τα νερά της...

Ξέρω κάτι ποιητές που γέμισαν την άβυσσο με δάκρυα
και χάθηκαν προτού περάσουν σύνορα...
μα εγώ που δεν είμαι ποιητής...
άσε με να ταξιδεύω μέσα σου
άυλη μορφή, ήχος τρεμάμενος ίσαμε την αγκαλιά σου
και να πνιγώ στο κλάμα μου...

gg@ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2016 Κηφισιά
...

οπτικοποίηση
Θανάσης Πάνου