filmov
tv
Franz Schubert - GUTE NACHT,(Καληνύχτα) from Die Winterreise,(Χειμωνιάτικο ταξίδι) - Fischer Dieskau

Показать описание
Ποίηση : Βίλχελμ Μύλλερ- Wilhelm Müller
Ο Wilhelm Mϋller είχε γράψει στο ημερολόγιο του παλιότερα:
Δεν μπορώ ούτε να παίξω ούτε να τραγουδήσω, κι όταν γραφώ ποιήματα, τότε και τραγουδώ και παίζω. Αν μπορούσα να βγάλω από μέσα μου και τους [μουσικούς] σκοπούς, τότε τα τραγούδια μου θα άρεσαν περισσότερο απ' όσο τώρα. Όμως παρηγορούμαι με την ιδέα ότι μπορεί και να βρεθεί μια αδελφή ψυχή που απ' τις λέξεις θ' αφουγκραστεί τους σκοπούς και θα μου τους ξαναδώσει.
Ο Mϋller, που πέθανε το 1828, δεν γνώρισε την "αδελφή ψυχή" πότε.
Ο κύκλος των 24 τραγουδιών που γράφτηκαν από τον άρρωστο Σούμπερτ (για τενόρο), το 1827,στο τέλος της σύντομης ζωής του- ένα χρόνο πριν το θάνατό του- συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο της τέχνης του Lied και το απόγειο του γερμανικού ρομαντισμού. Το Winterreise (Χειμωνιάτικο Ταξίδι) είναι ένα από τα πιο αινιγματικά και μελαγχολικά έργα του συνθέτη και εν γένει, της ρομαντικής παράδοσης
Ένας νέος, μόνος κι έρημος στο χειμωνιάτικο τοπίο, θρηνεί παραληρηματικά την απώλεια της αγαπημένης του σ' έναν ανεπανάληπτο μονόλογο περί μελαγχολίας, μοναξιάς και θανάτου.
Ο πόνος του εραστή, που γίνεται σπαραγμός για την ανθρώπινη ύπαρξη ενώνει με μοναδικό τρόπο τη μουσική με την ποίηση!
Υπόκλιση!
Σαν ξένος κατέφθασα,
και σαν ξένος είθε να αποχωρήσω.
Ο Μάιος μ' ευνόησε
με πλήθος μπουκέτων λουλούδια.
Το κορίτσι μίλησε γι' αγάπη,
η μητέρα της ακόμη και για παντρειά-
τώρα ο κόσμος όλος ζοφερός,
ο δρόμος καλυμμένος όλος με χιόνι.
Αδυνατώ να επιλέξω τη στιγμή
που θα ξεκινήσω το ταξίδι μου,
πρέπει να βρω τη διαδρομή μου
μες στη νυχτιά.
Ο ίσκιος του φεγγαριού ταξιδεύει
μ' εμένα συντροφιά,
κι επάνω στα κατάλευκα πεδία
αναζητώ τ' αχνάρια των ελαφιών.
Γιατί να παραμείνω κι άλλο εδώ,
ώσπου οι άνθρωποι μ' αποδιώξουν;
Κάλλιο να ουρλιάξουν τα τσακάλια
μπρος στου αφέντη τους το σπίτι.
Ο έρωτας αγαπά να περιπλανιέται -
ο Θεός το 'κανε έτσι -
από τη μία στην άλλη,
αγαπημένη, καληνύχτα!
Δεν θέλω να παρεμποδίσω τα όνειρά σου,
θα ήταν όνειδος να σε ξυπνήσω.
Δε θ' ακούσεις καν τα βήματά μου,
απαλά, πολύ απαλά κλείνει η πόρτα!
Γράφω μόνο στο πέρασμα
στην πύλη σου: Καληνύχτα,
έτσι που ίσως δεις
ότι σε σκέφτηκα.
(ελεύθερη απόδοση, Ιωάννης Λαζάρου)
Ο Wilhelm Mϋller είχε γράψει στο ημερολόγιο του παλιότερα:
Δεν μπορώ ούτε να παίξω ούτε να τραγουδήσω, κι όταν γραφώ ποιήματα, τότε και τραγουδώ και παίζω. Αν μπορούσα να βγάλω από μέσα μου και τους [μουσικούς] σκοπούς, τότε τα τραγούδια μου θα άρεσαν περισσότερο απ' όσο τώρα. Όμως παρηγορούμαι με την ιδέα ότι μπορεί και να βρεθεί μια αδελφή ψυχή που απ' τις λέξεις θ' αφουγκραστεί τους σκοπούς και θα μου τους ξαναδώσει.
Ο Mϋller, που πέθανε το 1828, δεν γνώρισε την "αδελφή ψυχή" πότε.
Ο κύκλος των 24 τραγουδιών που γράφτηκαν από τον άρρωστο Σούμπερτ (για τενόρο), το 1827,στο τέλος της σύντομης ζωής του- ένα χρόνο πριν το θάνατό του- συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο της τέχνης του Lied και το απόγειο του γερμανικού ρομαντισμού. Το Winterreise (Χειμωνιάτικο Ταξίδι) είναι ένα από τα πιο αινιγματικά και μελαγχολικά έργα του συνθέτη και εν γένει, της ρομαντικής παράδοσης
Ένας νέος, μόνος κι έρημος στο χειμωνιάτικο τοπίο, θρηνεί παραληρηματικά την απώλεια της αγαπημένης του σ' έναν ανεπανάληπτο μονόλογο περί μελαγχολίας, μοναξιάς και θανάτου.
Ο πόνος του εραστή, που γίνεται σπαραγμός για την ανθρώπινη ύπαρξη ενώνει με μοναδικό τρόπο τη μουσική με την ποίηση!
Υπόκλιση!
Σαν ξένος κατέφθασα,
και σαν ξένος είθε να αποχωρήσω.
Ο Μάιος μ' ευνόησε
με πλήθος μπουκέτων λουλούδια.
Το κορίτσι μίλησε γι' αγάπη,
η μητέρα της ακόμη και για παντρειά-
τώρα ο κόσμος όλος ζοφερός,
ο δρόμος καλυμμένος όλος με χιόνι.
Αδυνατώ να επιλέξω τη στιγμή
που θα ξεκινήσω το ταξίδι μου,
πρέπει να βρω τη διαδρομή μου
μες στη νυχτιά.
Ο ίσκιος του φεγγαριού ταξιδεύει
μ' εμένα συντροφιά,
κι επάνω στα κατάλευκα πεδία
αναζητώ τ' αχνάρια των ελαφιών.
Γιατί να παραμείνω κι άλλο εδώ,
ώσπου οι άνθρωποι μ' αποδιώξουν;
Κάλλιο να ουρλιάξουν τα τσακάλια
μπρος στου αφέντη τους το σπίτι.
Ο έρωτας αγαπά να περιπλανιέται -
ο Θεός το 'κανε έτσι -
από τη μία στην άλλη,
αγαπημένη, καληνύχτα!
Δεν θέλω να παρεμποδίσω τα όνειρά σου,
θα ήταν όνειδος να σε ξυπνήσω.
Δε θ' ακούσεις καν τα βήματά μου,
απαλά, πολύ απαλά κλείνει η πόρτα!
Γράφω μόνο στο πέρασμα
στην πύλη σου: Καληνύχτα,
έτσι που ίσως δεις
ότι σε σκέφτηκα.
(ελεύθερη απόδοση, Ιωάννης Λαζάρου)
Комментарии