Βίκυ Μοσχολιού - φεύγουν τρένα

I do not own anything. All rights reserved to the record company.
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης.
Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη.
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού, «Βραδινό σινιάλο», 2004.

Είπα απλά σ' αγαπώ, μες στο αυτί σου το 'πα
να μοιάζει το 'χα, σαν να' ταν λέξη σε θεό,
κι είπα μετά δεν μπορώ, σου το 'πα με το σώμα,
και μένω ακόμα, μες στο μαντήλι το πικρό.

Φεύγουν, φεύγουν τρένα
κι άλλα γυρίζουν πάλι εδώ
σφυρίζουν στο σταθμό
κι είσαι στο καθένα
μα εγώ τα μάτια μου γυρνώ
γυρνώ να μη σε δω.

Έμοιαζες τόσο πολύ με κάτι άσπρα ρούχα
μ' αυτά τα ρούχα που 'βαζα πάντα σε γιορτή
τώρα είν' το βλέμμα σου γκρι, σαν κύμα του χειμώνα
κι εγώ εικόνα που προσπαθεί να σ' αρνηθεί.

Φεύγουν, φεύγουν τρένα
κι άλλα γυρίζουν πάλι εδώ
σφυρίζουν στο σταθμό
κι είσαι στο καθένα
μα εγώ τα μάτια μου γυρνώ
γυρνώ να μη σε δω.

[dimitrioos]

Δεν έχω μου βγάζει τόσο όμορφα συναισθήματα, σ ευχαριστώ για το ανέβασμα

[marcoscassiotis]

Συναρπαστικό ρέκβιεμ για τη μεγαλύτερη τραγουδίστρια που γνώρισε η Ελλάδα!
Μπράβο για το ανέβασμα αυτού του εξαιρετικού κομματιού που ακούω τώρα πρώτη φορά!

[philipposathina]

Bίκη Μοσχολιού Νύν κα Αεί... Το τόσο όμορφο αυτό τραγούδι, το τόσο όμορφα ερμηνευμένο, το τόσο κοντά στο τέλος είναι σαν να μας φωνάζει πόσο άδικα τη χάσαμε και πόσες πανέμορφες ερμηνείες μπορούσε ακόμα να μας δώσει...

[xamos]

Άραγε θα ξαναβγεί ποτέ τέτοια φωνή

[PanosNPeramos]

Ο τελευταίος δίσκος της, ηχογραφημένος αμέσως μετά την ανάρρωσή της.Επαγγελματισμός και μεράκι σε ό, τι κι αν έκανε.Ευχαριστώ και να`σαι καλά φίλε Δημήτρη.

[AgapiKokkinolove]

τώρα είν' το βλέμμα σου γκρι, σαν κύμα του χειμώνα
κι εγώ εικόνα που προσπαθεί να σ' αρνηθεί...

[marcoscassiotis]

Εντυπωσιακή περίπτωση που δεν ήξερα. Απίθανο το κουράγιο που είχε αυτή η μεγάλη γυναίκα μέχρι το τέλος - παράλληλα με την ανεπανάληπτη προσφορά της στην Τέχνη!