'Το φως που σβήνει' (2000) - Η σκηνή παράδοσης του βιολιού

Στη Χάλκη, ένας δωδεκάχρονος που ζει με τη χωρισμένη μητέρα του, χάνει την όρασή του από μια σπάνια αρρώστια, αλλά αναπτύσσει μια ιδιαίτερη ακουστική ευαισθησία, ικανή να ξεδιπλώσει το ταλέντο του στη μουσική. Ο γέρος φαροφύλακας του νησιού, αυτοδίδακτος μουσικός ο ίδιος, αντιλαμβάνεται το ταλέντο του μικρού και τον καθοδηγεί ως «πνευματικός δάσκαλος». Η μητέρα του αγοριού, που είναι αντιμέτωπη με τη δύσκολη καθημερινότητα, ενοχλείται από αυτή τη σχέση. Ωστόσο, ο ερχομός στο νησί μιας νέας δασκάλας θα αλλάξει το σκηνικό.

Στην παραπάνω σκηνή, ο φαροφύλακας παραδίδει το δικό του βιολί στον μικρό πρωταγωνιστή και συμβουλεύει σχετικά με τη δημιουργία.

Σκηνοθεσία: Βασίλης Ντούρος
Κύριοι Ρόλοι:
Βλαδίμηρος Γολοσίνσκι … Χρήστος Μυρισιώτης
Αλέκος Αλεξανδράκης … Νικόλας Σουρσούμης
Βίκυ Βολιώτη … Μαρία
Ελισάβετ Ναζλίδου … Ελένη Μυρισιώτη
Δημήτρης Μαυρόπουλος … Φώντας
Στέλλα Γιάννη … Αγγελική
Άλκης Κούρκουλος … Πέτρος
Τάκης Σπυριδάκης … ο πατέρας του Χρήστου
Μπάμπης Χατζηδάκης … Δημήτρης

Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Δέσποινα Τομαζάνη, Βασίλης Ντούρος, Γιάννης Τσίρος
Παραγωγή: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος, Παντελής Μητρόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Φωτογραφία: Γιάννης Δρακουλαράκος
Μοντάζ: Γιάννης Τσιτσόπουλος
Σκηνικά: Αναστασία Αρσένη
Κοστούμια: Αναστασία Αρσένη

Σκηνοθετικό ντεμπούτο μεγάλου μήκους για τον Βασίλη Ντούρο.
Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από τη συνέντευξη ενός μικρού μουσικού με πρόβλημα όρασης όταν κέρδισε μουσικό βραβείο.
Ο μικρός Βλαδίμηρος Γολοσίνσκι – πριν επιλεχθεί για να πρωταγωνιστήσει στην ταινία – ήταν πλανόδιος μουσικός και έπαιζε βιολί με τη μητέρα του σε ταβέρνες.Το νησί που βλέπουμε είναι η Χάλκη, με εξαίρεση λίγες σκηνές στην Αθήνα και αυτές του φάρου, ο οποίος βρίσκεται στον Κάβο Πάπα στην Ικαρία.

Διακρίσεις:
Η ταινία "Το φως που σβήνει" πήρε
το 1ο βραβείο καλύτερης ξένης ταινίας στο διεθνές φεστιβάλ Λέτσε (Ιταλίας) το 2001,
το 1ο βραβείο ποιητικής ταινίας στο διεθνές φεστιβάλ Μόσχας (2002),
το 1ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο διεθνές φεστιβάλ Καΐρου (2002), και
το βραβείο κοινού στο μεσογειακό φεστιβάλ Κολονίας (2002).

Πληροφορίες από: