ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΡΑΒΙΝΕ καί στούς πλησίον λόφους

«Τὸ Ραβινὲ κατελήφθῃ καὶ θὰ κρατηθῇ, μέχρις ὅτου καὶ ὁ τελευταῖος μας φονευθεῖ...»(Λογαγὸς Γουλιανός, 1η Μαΐου 1917)

Ἀπόσπασμα ἀπό τό περιοδικό «Ο ΤΟΛΜΩΝ»

Ὁ γεννηθεὶς στὴν Ναύπακτο τὸ 1885 Λεωνίδας Καρακουλάκης ἀρχικὰ εἶχε ἀποφασίσει νὰ σπουδάσει Νομικά. Εἰσήχθῃ ὅμως ἀργότερα στὴ Σχολὴ Ἐφέδρων Ἀξιωματικῶν Κέρκυρας, ἀπ' ὅπου ἀποφοίτησε ὡς Ἔφεδρος Ἀνθυπολοχαγὸς Πεζικοῦ. Μὲ τὸ βαθμὸ αὐτὸ πῆρε μέρος στοὺς δύο Βαλκανικοὺς πολέμους καὶ ἐν συνεχείᾳ γιὰ πέντε μῆνες συμμετεῖχε στὸν βορειοηπειρωτικὸ Ἀγῶνα.
Ἀκολουθεῖ ὁ Ἀ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ἀγγλογαλικὰ στρατεύματα ἀποβιβάζονται στὴ Θεσσαλονίκη (Σεπτέμβριος 1915) γιὰ νὰ βοηθήσουν τὴ Σερβία ποὺ δέχεται ἐπίθεση ἀπὸ Γερμανοβουλγάρους καὶ Αὐστριακούς. Ἡ ἐπιδίωξη τῶν Ἀγγλογάλλων τελικὰ ναυαγεῖ, καὶ Γερμανοὶ καὶ Βούλγαροι, καταδιώκοντας πρὸς νότον τοὺς Σέρβους εἰσδύουν σὲ βάθος 2 χιλιομέτρων στὸ ἑλληνικὸ ἔδαφος καὶ καταλαμβάνουν θέσεις νότια καὶ δυτικά της Εἰδομένης. Τὸ ἑλληνικό, παρὰ ταῦτα, κράτος δὲν ἀντιδρᾷ στὴν παραβίαση τῶν συνόρων μας παραμένοντας οὐδέτερο πρὸς μεγάλη ἀγανάκτηση τῶν Ἀγγλογάλλων καὶ τοῦ Βενιζέλου.
Ἕνα χρόνο ἀργότερα, τὸ βενιζελικὸ κράτος τῆς Θεσσαλονίκης εἰσέρχεται στὸν πόλεμο στὸ πλευρὸ τῶν Ἀγγλογάλλων.το γόητρο τῆς χώρας μας, ποὺ εἶχε καταβαραθρωθεῖ ἀπὸ τὴν προηγούμενη ἐπιμονή μας νὰ μὴ συμμετάσχουμε στὸν πόλεμο, ἀποκαθίσταται τώρα. Τοῦτο συμβαίνει κυρίως, ὅταν συγκροτεῖται ὁ Στρατὸς τῆς Ἐθνικῆς Ἀμύνης. Μιὰ ἀπὸ τίς πρῶτες μονάδες τοῦ στρατοῦ αὐτοῦ ἦταν καὶ ἡ Μεραρχία Σερρῶν, στὸ 2ο Σύνταγμα τῆς ὁποίας ὑπηρετεῖ ὁ μόνιμος πλέον Ὑπολοχαγὸς Καρακουλάκης.

Η ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΣΕΡΡΩΝ,ΠΑΡΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΠΡΟΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΝ

Ἡ σύνθεση τῆς ὑπὸ τὸν Συνταγματάρχη Χριστοδούλου ἐκείνης Μεραρχίας εἶχε ὡς ἑξῆς: τὸ 1ο της Σύνταγμα τὸ διοικοῦσε ὁ Ἀντισυνταγματάρχης Πῦρ/κοὺ Ν.Ζαφειρίου, καὶ τὰ τάγματα τοῦ συντάγματος εἶχαν κατὰ σειρά, διοικητὲς τοὺς Λοχαγοὺς Παπακώστα, Γουλιανὸ καὶ Κονδύλη. Τὸ 2ο Σύνταγμα τῆς Μεραρχίας διοικοῦνταν ἀπὸ τὸν Ἀντισυνταγματάρχη Τσερούλη, μὲ διοικητὲς τῶν ταγμάτων τοὺς Λοχαγοὺς Γρηγοριάδη,Τσάκαλο καὶ Παλλίδη. Καὶ τὸ 3ο Σύνταγμα εἶχε διοικητῆ του τὸν Σύντ/ρχὴ Ν.Καλομενόπουλο μὲ ἐπικεφαλῆς τῶν ταγμάτων τοὺς Σταυριανόπουλο, Κολονάρο καὶ Καρασεβδά.
Τὸ Δεκέμβριο τοῦ 1916 ἡ Μεραρχία Σερρῶν βρίσκεται στὰ δυτικά του Ἀξιοῦ,ὅπου, μαζὶ μὲ τὴν 122α Γαλλικὴ Μεραρχία τοῦ Στρατηγοῦ Ρενιώ, εἶναι ἀντιμέτωπη μὲ Βουλγάρους καὶ Γερμανούς. Μέχρι τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1917, ἡ ζωὴ στὴ Μεραρχία κυλᾷ ἤρεμα, χωρὶς τὴ διεξαγωγὴ ἀξιοσημείωτων ἐπιχειρήσεων. Ἡ μόνη ἀπασχόλησή της ἦταν νὰ ἐπιδίδεται- μὲ περιπολίες καὶ μικρῆς ἔκτασης ἐπιθετικὲς ἐνέργειες -σὲ ἐλαφρὲς ἀναγνωρίσεις- πρὸς τὸ μέρος τοῦ ἐχθροῦ. Ἡ τακτικὴ αὐτὴ θὰ ἀνατραπεῖ,ὅταν, μεταξὺ τῶν ἄλλων ἐπιχειρήσεων, στὸ τάγμα τοῦ -ἀπὸ τὸν Παλαμᾶ Καρδίτσας καταγόμενου- Γουλιανοῦ, θὰ ἀνατεθεῖ ἡ κατάληψη τοῦ λόφου «Ραβινέ» (οἱ Γάλλοι εἶχαν δώσει σὲ χαρακτηριστικὰ ὑψώματα δικές τους συμβατικὲς ὀνομασίες). Στὴν ὑπὸ συζήτηση μάχη θὰ συμμετάσχει καὶ ὁ Καρακουλάκης, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴν προηγούμενη μέρα εἶχε πεῖ στὸν Γουλιανό:
«Ἦρθα ἀπό το 2ο Σύνταγμα νὰ λάβω μέρος στὴ μάχη ποὺ θὰ κάνουμε αὔριο, γιὰ νὰ δείξω ποιός εἶμαι»

Τὸ Ραβινὲ (ὑψ. 262 μ.), εὑρισκόμενο (καὶ τότε καὶ τώρα) ἐντὸς τοῦ ἑλληνικοῦ ἐδάφους, βρίσκεται βόρεια ἀπὸ τὸ χωριὸ Πέντε Βρῦσες καὶ βορειοδυτικὰ ἀπὸ τὸ χωριὸ Χαμηλό. Στὸ ὕψωμα εἶχαν ἐγκαταστήσει οἱ Γερμανοὶ μεγάλων δυνατοτήτων παρατηρητήριο καὶ τὸ εἶχαν ὀχυρώσει μὲ κάθε εἴδους κατασκευὲς καὶ καταφύγια ἀπὸ σιδηροπαγὲς σκυρόδεμα. Οἱ ἐδαφικὲς ἀκολούθως ἀπολήξεις στὰ ἀνατολικά του Ραβινὲ σχηματίζουν στὴ δεξιὰ ὄχθη του Ἀξιοῦ τὸ ὕψωμα «Σεμὲν Ντὲ Φέρ»,τὸ ὁποῖο εὑρισκόμενο ἀμέσως δυτικὰ τῆς σιδηροδρομικῆς γραμμῆς Θεσσαλονίκης-Γευγελής, βρίσκεται τρία χιλιόμετρα νότια τοῦ σιδηροδρομικοῦ σταθμοῦ τῆς Εἰδομένης καὶ 1200 μέτρα βόρεια τοῦ χωριοῦ Δογάνη.
Στὰ δυτικά του Ραβινέ, διαδέχονταν ἡ μία τὴν ἄλλη οἱ,ἀπὸ τοὺς Βουλγάρους τότε,ἐλεγχόμενες ἐδαφικὲς ἐξάρσεις «Ντρομαντέρ»,«Μπομπαντὲρ» καὶ «Πιτὸν Μπλάν».