Άσπα Τσίνα - Ο θάνατος του Δον Κιχώτη

Μουσική - Στίχοι: K.P.FABER

Έπαιξαν οι μουσικοί:
Γιάννης Τρικόπουλος :ακουστικές κιθάρες, φυσαρμόνικα και slide
Κώστας Λάμπας: κοντραμπάσο

Ψάχνω τη δύναμη να βρω
την ιστορία μου ν αρχίσω
κι απόψε να την τραγουδήσω
σε κείνους που ήρθαν να με δουν
Κι αν το παιχνίδι χάθηκε
κι αν οι κινήσεις λιγοστεύουν
χάρη οι ιππότες δε γυρεύουν
κι από το χάρο δε ζητούν.

Φέρνω στο νου μου το χωριό
και την πατρίδα μου τη Μάντσα
τον ιπποκόμο μου τον Πάντσα
που με περνούσε για τρελό
τους κουρασμένους χωρικούς
να με κοιτάζουν μ' άγριο βλέμμα
γιατί λογάριαζαν για ψέμα
όσα δεν μπόρεσαν να δουν...

Τα κάστρα, τους πολεμιστές
τους γίγαντες που ήτανε μύλοι,
το δόρυ, που όπως λεν οι θρύλοι
έριξα πάνω τους εγώ,
τις μάγισσες και τους κακούς,
τους βασιλιάδες και τα πλήθη,
αυτά που ο κόσμος μες στη λήθη
παίρνει για μύθους παιδικούς

Τώρα πια γέρος μα σοφός
μπρος στη χαμένη μου ιδέα
του ιππότη καίω τη σημαία
και γίνομαι κοινός θνητός
Κι αν δε σε γνώρισα ποτέ
αγαπημένη Δουλτσινέα
τα μάτια κλείνω και μοιραία
μπροστά μου έρχεσαι σα φως
κι αν δε σε γνώρισα ποτέ
αγαπημένη Δουλτσινέα
για σένα έπεσα γενναία
κι ίσως να άξιζε ο χαμός
τώρα πια γέρος μα σοφός
μπρος στη χαμένη μου ιδέα
του ιππότη καίω τη σημαία
και γίνομαι κοινός θνητός

Ρωτάς κι εσύ πώς έφτασα
από παιδί στην ιπποσύνη
για ποια ωραία δεσποσύνη
που την αγάπησαν πολλοί
όμως εγώ κυνήγησα
στου ήρωα το μονοπάτι
ένα φευγάτο άσπρο άτι
από μελάνι και χαρτί
Και τώρα πια στη δύση μου
με την παρτίδα να τελειώνει
το βασιλιά που βγήκε πιόνι
και τη βασίλισσα νεκρή
το άλογο αυτό ξανά
την πληγωμένη συντροφιά μου
κλείνω σφιχτά στην αγκαλιά μου
και ψιθυρίζω στη σιωπή:

Σε σένα Ροζινάντη μου
που με οδήγησες πιο πέρα
απ' των ανθρώπων τη σκακιέρα
χρωστώ απ' όλους πιο πολλά
χρωστώ στα λόγια σου αυτά
που τα τετράγωνά της σπάνε
και λεν:
"Οι Σάντσοι ακολουθάνε κι οι Δον Κιχώτες παν μπροστα΄"

Τώρα πια γέρος μα σοφός
μπρος στη χαμένη μου ιδέα
του ιππότη καίω τη σημαία
και γίνομαι κοινός θνητός
κι αν δε σε γνώρισα ποτέ
αγαπημένη Δουλτσινέα
τα μάτια κλείνω και μοιραία
μπροστά μου έρχεσαι σα φως
κι αν δε σε γνώρισα ποτέ
αγαπημένη Δουλτσινέα
για σένα έπεσα γενναία
κι ίσως να άξιζε ο χαμός
τώρα πια γέρος μα σοφός
μπρος στη χαμένη μου ιδέα
στο θέατρό σου την αυλαία
θα κατεβάσω μοναχός...

[antonioalejandrosanchezont]

Aspa: Tu eres mi Dulcinea !!! Linda voz Linda tu mi niña

[katoidexia]

Το τραγούδι είναι πολύ δυνατό, και με εξαιρετικό στίχο, ό, τι ακριβώς πρέπει για να τό θάψει το ισχύον σύστημα, δεν θέλω να σταθώ εκεί. Αλλού θέλω να εστιάσω: Φαινόντουσαν και η Τσίνα από το πρώτο fame story και η Ευστρατόγλου από το τρίτο (η πρώτη στο πιο έντονο του πράγματος, η δεύτερη στο πιο ήπιο) πως δεν ήταν ''για εκεί''. Το ζήτημα είναι γιατί να επιλέξουν αυτόν τον δρόμο, καταλήγοντας χωρίς να τό θέλουν να δώσουν άλλοθι σε ένα σύστημα (τηλεοπτικών σταθμών, δισκογραφικών) που προωθεί ακριβώς και μόνο ό, τι τό συμφέρει για να διασφαλίσει την όσο το δυνατόν πιο απρόσκοπτη συνέχισή του. Προφανώς και η μακρόχρονη πορεία ενός καλλιτέχνη δεν κρίνεται από τρεις επιλεκτικούς μήνες της ζωής του, αυτοί όμως αποτέλεσαν το κλικ για να γίνουν οι καλλιτέχνες αυτοί πιο γνωστοί στο ευρύ κοινό (και, φυσικά, επεβάλλετο, μετά από ένα χρονικό διάστημα να φύγουν από τη μέση, ώστε να έρθουν οι επόμενοι της ''μιας χρήσης''). Είναι τόσο όμορφα δομημένο όμως όλο το οικοδόμημα που θα θέλει να έχει ενσωματωμένη την ''αντιπολίτευσή'' του, όσο τήν ελέγχει φυσικά και τού ανανεώνει το ενδιαφέρον για το σάπιο προϊόν που προάγει κι εμπορεύεται ακαταπαύστως. Όταν τώρα η αντιπολίτευση αρνείται να μπει σε καλούπια, έρχεται η ρετσινιά του ''γραφικού'' και του ''μη συνεργάσιμου''. Με την κρίση κι έπειτα, οι δύο κόσμοι έγιναν ακόμα πιο ξεκάθαροι μεταξύ τους (ευτυχώς) και τα σημερινά talent shows δεν έχουν καν τα ''άλλοθί'' τους. Η ιδιωτική τηλεόραση διέλυσε μια γενιά Ελλήνων, είναι πια φανερό. Την Ευστρατόγλου τήν πήρε το μάτι μου στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Αθήνας φέτος το καλοκαίρι με παρέα της, απ' ότι ξέρω έχει σταματήσει το τραγούδι εντελώς, χαίρομαι που βλέπω τώρα πως και η Τσίνα ήταν και στις συναυλίες αλληλεγγύης της ΕΡΤ και σε αφιερώματα για μεγάλους συνθέτες, έχοντας κι αυτή βάλει πια τις ξεκάθαρες διαχωριστικές της γραμμές σε θέματα ποιότητας. Εύγε της, λοιπόν, και καλή της τύχη, από σήμερα απέκτησε έναν ακόμα θαυμαστή, απ' αυτούς που δεν θα παν αλλού στο επόμενο εξάμηνο...

[coleturner]

Άσπα, όλα για χάρη σου κι εγώ φεγγάρι σου...