Maria do Sameiro - Portúgalskt hús (Uma casa portuguesa)

Показать описание

Tungumál: Portúgalska

Lag: Artur Fonseca
Texti: Reinaldo Ferreira og Vasco Matos Sequeira

Fado er portúgölsk tónlistartegund sem hægt er að rekja aftur til áranna eftir 1820 í Lissabon. Fado einkennist af dapurlegum laglínum og textum og fjallar oft um hafið eða um fátækt fólk og í því er tilfinning um uppgjöf, örlagahyggju og dapurleika. Fado tengist líka portúgalska orðinu saudade sem getur þýtt þrá, löngun, söknuður og annað í þeim dúr. Fado líkist að sumu leyti morna tónlist á Grænhöfðaeyjum og modinha tónlist í Brasilíu.

Fado skiptist í tvær meginstefnur: Þá sem á uppruna sinn í höfuðborginni, Lissabon, og þá sem má rekja til háskólabæjarins Coimbra. Fyrrnefnda stefnan var talin tónlist alþýðunnar og flytjendurnir voru yfirleitt konur, á meðan sú síðari var tók sig alvarlegar, var hástemmdari og yfirleitt flutt af karlmönnum. Fyrri stefnan er og hefur verið til muna vinsælli meðal portúgala.

Sú fyrsta til að syngja fado lagið "Uma Casa Portuguesa" var Sara Chaves. João Maria Tudela sýndi Amáliu Rodrigues það og hún söng það og gerði það heimsfrægt.
"Uma Casa Portuguesa" er eitt af þekktustu portúgölsku fado lögunum. Það er dæmi um glöðu og björtu hliðina á tónlist Amália Rodrigues. Það var eitt þeirra laga sem hún söng næstum alltaf á tónleikum erlendis. Á portúgalskri vefsíðu segir m.a.: Ef Amalia, í snilld sinni og margræðni er helsti túlkandi "portúgalskrar tilfinningar" þá er "Uma Casa Portuguesa" sú hlið portúgölsku þjóðarsálarinnar sem hefur mest af gleði, þjóðarstolti og hátíðaskapi, til mótvægis við við sársaukann, söknuðinn og dapurleikann í ýmsum meginverkum hennar eins og “Com que Voz”, “Povo que Lavas no Rio” og “Estranha Forma de Vida”.

Í vídeóinu með söngkonunni Maria do Sameiro er lögð enn meiri áhersla á jákvæðni með myndefninu svo það verður dálítið eins og auglýsing frá ferðaskrifstofu. En getur alveg gengið með þessu ofurjákvæða lagi.

Hér er textinn á portúgölsku:

Uma Casa Portuguesa

Numa casa portuguesa fica bem
Pão e vinho sobre a mesa
E se à porta humildemente bate alguém
Senta-se à mesa co'a gente
Fica bem esta franqueza, fica bem
Que o povo nunca desmente
A alegria da pobreza
Está nesta grande riqueza
De dar, e ficar contente

Quatro paredes caiadas
Um cheirinho à alecrim
Um cacho de uvas doiradas
Duas rosas num jardim
Um são josé de azulejo
Mais o sol da primavera
Uma promessa de beijos
Dois braços à minha espera
É uma casa portuguesa, com certeza!
É, com certeza, uma casa portuguesa!

No conforto pobrezinho do meu lar
Há fartura de carinho
E a cortina da janela é o luar
Mais o sol que bate nela...
Basta pouco, poucochinho p'ra alegrar
Uma existência singela...
É só amor, pão e vinho
E um caldo verde, verdinho
A fumegar na tigela

Quatro paredes caiadas
Um cheirinho á alecrim
Um cacho de uvas doiradas
Duas rosas num jardim
Um são josé de azulejo
Mais um sol da primavera...
Uma promessa de beijos...
Dois braços à minha espera...
É uma casa portuguesa, com certeza!
É, com certeza, uma casa portuguesa!

É uma casa portuguesa, com certeza!
É, com certeza, uma casa portuguesa!