ΙΩΝΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΕΧΝΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 9/10/215

ΤΙΤΛΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ : Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ : ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ : ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΡΑΓΟΥΔΑ : ΝΑΝΤΙΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ – ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
ΠΡΩΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ : ΕΛΕΝΗ ΡΟΔΑ
ΧΟΡΕΥΕΙ : ΤΜΗΜΑ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ “Ο ΖΕΦΥΡΟΣ”

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων “ΙΩΝΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ” ο Δήμος Νέας Ιωνίας με την συνεργασία του συλλόγου φίλων του Στέλιου Καζαντζίδη Νέας Ιωνίας “Ο ΖΕΦΥΡΟΣ” πραγματοποίησαν εχθές Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου, αφιέρωμα στον κορυφαίο βάρδο “ΣΤΕΛΙΟ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ”. Τραγούδησαν καταπληκτικά η Νάντια Καραγιάννη και ο Νίκος Καραγιάννης, η βραδιά έδεσε πολύ καλά με την συμμετοχή του Βαγγέλη Κονιτόπουλου, ο οποίος τραγούδησε κι αυτός τραγούδια του Στέλιου. Χόρεψε ο κόσμος αλλά και θαύμασε το χορευτικό τμήμα του συλλόγου !!! Αρκετοί οι τοπικοί επίσημοι που τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση, ανάμεσά τους και ο σύλλογος φίλων του Στέλιου Καζαντζίδη Εύβοιας ΥΠΑΡΧΩ που ανταποκρίθηκε στην ευγενική πρόσκληση του αδερφού συλλόγου Νέας Ιωνίας, σχετικό ποίημα έγραψε (το πάρα κάτω) και διάβασε ο ποιητής Μιχάλης Συμεών Μιχαηλίδης, από τα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου.
ΣΤΟ ΜΥΘΟ ΣΤΕΛΙΟ ΧΑΡ. ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ
Μόνο το σώμα σου νεκρό / είναι σ΄ αυτή τη πλάση / τη Θεϊκή σου τη μορφή / στη ψεύτρα τη ζωή αυτή / κανείς δε θα ξεχάσει. Κι αν δε σου είναι πιστευτώ / κοίτα απ΄ τα Ουράνια / οι φίλοι στη γιορτή αυτή / γλεντούν με σένα στη ψυχή / και νοιώθουν περηφάνια. Πες άμα θέλεις στο Θεό / πως όρκος έχει γίνει / κι όσο κι αν θέλει ο Σατανάς / από τα βάθη της καρδιάς / κανείς μας δεν σε σβήνει. Κι αυτές τις δύσκολες στιγμές / η πλάση που περνάει / των φίλων η μνήμη στα παλιά / στα χρόνια σου τα παιδικά / Στέλιο ξαναγυρνάει. Που δώδεκα χρονώ παιδί / του Χαραλάμπου γόνος / βγαίνεις στη ζήση μοναχός / από πατέρα ορφανός / για να παλέψεις μόνος. Επάλεψες πολύ σκληρά / όσο κανένας άλλος / κι αν σε χτυπούσανε καημοί / δε σε λυγίσανε στιγμή / και έγινες μεγάλος. Τόσο μεγάλος που κανείς / δεν μπόρεσε να γίνει / Άλφα κι Ωμέγα μια φωνή / γεμάτη αγάπη μια ψυχή / την εποχή εκείνη. Γι αυτό οι φίλοι σου οι καλοί / που γνώρισες στη ζήση / σκέψη δε βάζει στο μυαλό / πως σε ανύποπτο καιρό / κανείς να σε μισήσει. Γι αυτό κι αν έφυγες θα ζεις / γιατί είσαι στη καρδιά μας / σαν οπτασία που περνά / θα έρχεσαι καθημερνά / Στέλιο στα όνειρά μας.
ΑΘΑΝΑΤΕ ΘΡΥΛΕ !!!