Παράλογο Μυαλό - Αλήθειες

Показать описание

Στίχοι - Ερμηνεία: Τάσος Τζάρας(Παράλογο Μυαλό)
Παραγωγή: Instrumental
Κιθάρα: Τάσος Τζάρας(Παράλογο Μυαλό)
Mix - Mastering: Τάσος Τζάρας(Παράλογο Μυαλό)

ΣΤΙΧΟΙ

Μα πως μπορω στον κοσμο αυτον να πορευτω
όταν κανενας δεν εχει μαθει να λεει ευχαριστω(?)
μισανθρωπο με λενε, μα αυτοι δεν ειναι ανθρωποι
παρατησα προσπαθεια οι αγωνες ειναι ματαιοι.
Μα πως μπορω να ζησω μ' ενα βαρος στη συνειδηση μου πισσα στα πνευμονια πισσα στη ζωη μου, αναβω το τσιγαρο που θα καψει την ψυχη μου, αφου δεν εχει απομεινει τιποτα μαζι μου
Μα πως να αλλαξω εναν κοσμο που μονο υπερηφανευεται γινεται ο,τι σιχαινεται, φερεφωνο κατεληξε σε μια ταινια χωρις αισιο τελος, μια φορα γαμωτο ας βλεπαμε το μελλον.
Οι μαχαιριες στην πλατη γινανε συνηθεια
στον δρομο που ζωη παρατησες στεκομαι μονος
κ αν οι εχθροι μου ειπαν μονο την αληθεια
τοτε δηθεν φιλοι μου μαθανε τι σημαινει πονος.
Βαρια ανασα που 'ρθες κρατα με
γυρω απ' τη φωτια που χορευουμε εμεις γελαν τα πιονια
μα εμεις ζουμε την καθε μερα χαμογελαστοι ενω αυτοι μια ζωη μιζεροι πεθαινουν μες στα χρονια.
Ο ανθρωπος που νομιζα πως εχω διπλα μου
ηταν ο πρωτος που με αφησε μονο μεσα στο κρυο
ο ερωτας με τραβηξε παλι μεσα στην τυφλα του
και μ' εκανε να νιωθω τον χορο του πιο οικειο.
Τα βηματα που αναγκαζομαι πια να χορεψω
σαν καρφια μου τρυπανε και μου πονανε την καρδια
κ οταν προσπαθω κανεναν χωρις λογο να πονεσω
παντα εγω γαμιεμαι παλι εγω δακρυζω στα κρυφα.
Απλα θυμησου την μερα που 'σουνα χαμογελαστος
και για ποιον λογο αυτο συνεβη
και μην παλευεις να 'σαι παντα ευγενικος
γιατι ο ευγενικος μεσα στο πληθος περισσευει.
Με τ’ αδερφια μου εκανα τα πιο ωραια μου μεθυσια
η αληθεια παντα στα ματια μου γυμνη
αυτοι κοιτανε μες στα ματια μου και μου μιλανε στα ισια
αυτοι κρατανε υποσχεσεις και δεν το σκανε στην στραβη. Μια πισινη
κρατα για καλο και για κακο
γιατι βλεπεις οι ανθρωπινες ψυχες,
σαν πινακας ζωγραφικης ειναι και καθε χρωμα εκφραζει την καθεμια απ’ τις πληγες
Αλλαξα και ‘γινα σαν εσενα μες στο ψεμα ζουσα την ζωη μου πλεον καθε μερα
τη σιχαθηκα και πριν με μαθεις σ’ εμαθα
μα ησουν τοσο ψευτικη σα καλπικα κερματα
ψεμα με το ψεμα αλλη μια αληθεια χτιζεται
και καποιος το κακο σου παντα θελει
μα εμαθα πως ο σεβασμος κερδιζεται
και αν κοιτας εκει που πας τοτε μαλλον στραβα πηγαινεις
οι ανθρωποι μιλαν’ με νοτες και χρωματα πτωματα ειμαστε πανω σε φθαρμενα στρωματα
λιωμα τα μεσανυχτα τριγυριζουμε τον πονο πνιγουμε με κρασο αναμνησεις σβηνουμε..~