ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΑΛΙΑΔΩΡΟΣ - ΒΗΘΛΕΕΜ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥ - Ψαλτικοὶ ὕμνοι Χριστουγέννων CHRISTMAS HYMNS TALIADOROS

Βηθλεὲμ ἑτοιμάζου! εὐτρεπιζέσθω ἡ φάτνη. τὸ σπήλαιον δεχέσθω,
ἡ Ἀλήθεια ἦλθεν· ἡ σκιὰ παρέδραμε·
καὶ Θεὸς ἀνθρώποις, ἐκ Παρθένου πεφανέρωται,
μορφωθείς τὸ καθ῾ ἡμᾶς, καὶ θεώσας τὸ πρόσλημμα.
Διὸ Ἀδὰμ ἀνανεοῦται σὺν τῇ Εὔᾳ, κράζοντες· Ἐπὶ Γῆς εὐδοκία ἐπεφάνη, σῶσαι τὸ γένος ἡμῶν.
===
Πλησιάζει ἠ ἡμερομηνία τῆς ἐορτῆς τῶν Χριστουγέννων, ἡ 25η Δεκεμβρίου ποὺ συμβατικῶς ὥρισε ἡ Ἐκκλησία, ἐνῷ σὲ αἱῶνες προηγούμενους ἑωρτάζοντο περὶ τὴν ἡμερομηνίαν ποὺ νῦν ἐορτάζουμε τὰ Φῶτα, καὶ στοὺς πρώτους αἰῶνες ἡ Ἐκκλησία ἐώρταζε μόνον τὴν Ἀνάστασι (Κάθε Κυριακή ἠμέρα καὶ κάθε Πάσχα).
*Περὶ τῆς πραγματικῆς ἠμερομηνίας τῆς Γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ βλ. ἄλλο βίντεο τοῦ καναλιοῦ.
Ὁ Θεός ἐσαρκώθη, ἔγινε ἄνθρωπος, ὥστε βάσει τοῦ Θείου καὶ μυστηριακοῦ Του σχεδίου μὲ τὸν Σταυρικό Του ἄδικο θάνατο καὶ τὴν Ἀνάστασί Του νὰ πατήσῃ τὸν θάνατο καὶ νὰ χαρίσῃ , στὴν ἀνθρώπινη φῦσι τὴν ἀνάστασι, τὴ θέωσι, τὴν κατά Χάριν αἰώνια Ζωή καὶ Σωτηρία. Στὸ πρόσωπο τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ, τοῦ Θεανθρώπου, ἡ ἀνθρώπινη φύσις συμμετέχει τῆς ἀναστάσεως, τῆς Θεότητος, εἴμαστε ἀδελφοί τοῦ Χριστοῦ, τέκνα καὶ κληρονόμοι τοῦ Θεοῦ, μέτοχοι καὶ κοινωνοί Θείας φύσεως, ἅγιοι σωζόμενοι καὶ σεσωσμένοι Χριστιανοί. Γι᾿ αὐτό εἶναι τόσο σημαντική ἡ Γέννησις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γι᾿ αὐτὸ ὁ Κύριος τόνιζε ὅτι εἶναι καὶ υἱός τοῦ ἀνθρώπου καὶ υἱὸς Θεοῦ καὶ Θεός ( "Ἐγώ καὶ ὁ Πατὴρ ἕν ἐσμέν").
Τὸ μυστήριο τῆς Σωτηρίας εἶναι ἀκατάληπτο, ὅπως καὶ ὁ Θεός. Ὁ πεπερασμένος ἀνθρώπινους νοῦς δὲν χωρεῖ τὴν κατανόησί Του. Σχηματικῶς ἀρχιμανδρίτης, ἀναφέρει:
Ὀ ἄνθρωπος πλάστηκε ἀθάνατος, ἀναμάρτητος. Ὅταν ἁμάρτησε, συνέπεια ἦταν ὁ θάνατος ἵνα μὴ τὸ κακόν ἀθάνατον γένῃται (ἱερὸς Χρυσόστομος). Ἄν κάποιος ἀνθρωπος, ὐποθετικά, θὰ ἦτο καὶ θὰ ζοῦσε ἀναμάρτητος, δέν θὰ τοῦ ἅρμοζε θάνατος. Ἀδύνατον ὅμως λόγῳ τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος ποὺ συνοδεύει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ἔτσι κατὰ τὸ Μυστήριο τοῦ Σχεδίου τοῦ Θεοῦ, ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος, γεννηθείς ἐκ γυναικός παρθένου ὥστε ἐκ μητρός νὰ λάβῃ τὴν ἀνθρώπινη φύση, ἀλλὰ ὠς ἀσπόρως συλληφθείς, νὰ μὴν φέρῃ τό προπατορικό ἀμάρτημα. Δέν ἀμάρτησε ποτέ ὁ Κύριος (τίς ἐλέγξει με περί ἁμαρτίας), δὲν ἦτο φορεύς τῆς κληρονομικότητας τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, δὲν τοῦ ἅρμοζε θάνατος. Καταδέχθηκε ὅμως, ὀ Ἀναμάρτητος, νὰ τὸν θανατώσουν μὲ θάνατο Σταυρικό, θάνατο μὲ τὸν ὁποῖο μαρτυρικὰ θανάτωναν τοὺς βαρειὰ ἐγκληματίες. Ἔτσι, ὁ θάνατος δέν μποροῦσε νὰ Τὸν κρατήσῃ (ὡς ἀναμάρτητος δὲν δικαιοῦτο φθορᾶς τοῦ σώματος οὔτε θανάτου): Ἀναστήθηκε, μὲ τὸ Αἶμα Του ἐξώφλησε τὶς ἀμαρτίες ὅσων Τὸν Πιστεύουν, τοὺς λύτρωσε!
Λυτρώνω, Λυτρωτής, Λύτρωση: λύω = λύνω. λύτρα = χρήματα, δόσιμο, πρᾶξις γιὰ νὰ λυθῇ - ἐλευθερωθῇ ἐκ τῶν δεσμῶν, κάποιος.
Ἱεροκῆρυξ τὰ ἐξηγοῦσε μὲ τὸ ἐξῆς παράδειγμα:
- Ἔνοχος μπαίνει στὴ φυλακή, ἀλλὰ δέν ἔχει χρήματα νὰ πληρώσῃ λύτρα, χρήματα γιὰ νὰ λυθοῦν τά δεσμά, ὥστε νὰ ἐλευθερωθῇ.
- Ἀθῶος, καταδικάζεται ἄδικα, μπαίνει στὴ φυλακή, καὶ ἔχοντας χρήματα πληρώνει τὰ λύτρα καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ χαριστικά, πληρώνει τὰ λύτρα, δηλ. λυτρώνει τὸν φτωχὸ φυλακισμένο καὶ τὸν ἀπελευθερώνει!
***Σύμφωνο μὲ τὴν Πίστη μας καὶ τὴν Καινή Διαθήκη εἶνε τὸ κείμενο, τοῦ ὕμνου ποὺ ἀκοῦμε, μὲ ἐξαίρεση, ἴσως, μιᾶς λεπτομέρειας: Στὴν Καινή Διαθήκη στὰ χωρία τὰ περὶ τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ δέν ἀναγράφεται ἡ λέξις "σπήλαιον", . Ἀναφέρεται, ὅτι σὲ φάτνη ἀπέθεσε τὸ βρέφος ἡ Μήτηρ Του, γι᾿αὐτὸ καὶ τὸ σημειώνω. Ἀσφαλῶς δὲν ἀποκλείεται νὰ ἦτο σπήλαιον, κόγχη τοῦ ἐδάφους, ἐφ᾿ὅσον εἶναι γνωστό ὅτι καὶ στὴν Κρήτη καὶ ἀλλοῦ, καὶ γιατί ὄχι καὶ στὴν Βηθλεέμ, οἰ βοσκοί χρησιμοποιοῦν καὶ τὰ σπήλαια ὡς σταύλους τῶν ζώων.
Χάριν ὅμως τῆς ἰερότητος τοῦ θέματος, ἐπισημαίνουμε τὰ περί σπηλαίου. Διότι, ὅταν παραδόσεις ἀμάρτυρες στὰς Γραφάς ἢ κείμενα ἀπὸ τὰ ἀπόκρυφα χρησιμοποιοῦνται στὴν ὑμνολογία, χρήσιμο εἶναι χάριν τῶν νεωτέρων γενεῶν ποὺ ἀγνοοῦν τὰ τῆς Πίστεως, νὰ τὰ ἐξηγοῦμε... Ὅπως γνωρίζουμε, σὲ ἐλάχιστες εὐτυχῶς περιπτώσεις, στὴν ὐμνολογία ἔχουν εἰσχωρήσει καὶ κείμενα ἀπὸ τά ψευδοευαγγέλια ἤ ἀπόκρυφα, βιβλία συγγραφέντα καὶ αἰῶνες μετὰ τὰ γνήσια βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἡ Ἱερὰ Παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας, ἠ Ἐκκλησία, γνώριζε καὶ τότε καὶ σήμερα ποῖα εἶναι τὰ γνήσια συγγράμματα τῶν ἀποστόλων τὰ ὁποῖα καὶ ἀνεγίνωσκαν οἱ Χριστιανοί στὶς συνάξεις των. Αὐτὴ εἶναι μία ἀπὸ τὶς ἀποστολὲς τῆς Ἐκκλησίας: Νά διατηρήσῃ αἰωνίως ἀναλλοίωτο τὸ κείμενο τῆς Βίβλου (ἐν προκειμένῳ τῆς Καινῆς Διαθήκης), καὶ νὰ βασίζῃ αἱωνίως τὴν ἆπαξ παραδοθεῖσαν τοῖς ἁγίοις (Χριστιανοῖς) Πίστιν στὴν Καινήν Διαθήκην τοῦ Κυρίου μὲ τοὺς πιστούς, μὲ τὴν Ἐκκλησία Του καὶ σὲ ὅσα ἐκ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἰσχύουν καὶ στὰ ἔτη τῆς Κ.Δ., ἀπορρίπτοντας πᾶν ἀπόκρυφον, ψευδοευαγγέλιον, αἱρετικόν, κακόδοξον, αὐθαίρετον κ.ἄ.
***Χωρὶς μελέτη τῆς Ἀγίας Γραφῆς καὶ ἀκρόαση - μελέτη τῆς Ἑρμηνείας της ἀπὸ καταρτισμένους ἑρμηνευτὰς, ποὺ φεῦ εἶναι ἐλάχιστοι, καταντᾶμε ἔρμαια θολῶν ἑρμηνειῶν καὶ σαθρῶν θρησκοληψιῶν, παραδόσεων ἀνθρώπων ποὺ δὲν μᾶς ὁδηγοῦν στὴν σωτηρία, ἄν δέν μᾶς παρασύρουν στὸν κρημνό μαζί μὲ τοὺς ἐπιτήδειους ποὺ τὶς κανοναρχοῦν.
Γιάννης