ΤΑΣΕΙΣ ΦΥΓΗΣ - LES ETAGES

Album : Ένα Πινέλο Δρόμος
Στίχοι : Tάσεις Φυγής
Mουσική Σύνθεση / Ενορχήστρωση: Mιχαλό
Recorded / Mixed / Mastered by Μιχαλό
@Μix.Sound Records

Kαι κάπου εδώ το ένα πινέλο δρόμος έφτασε στο τέλος του
Aυτοί οι λιγοστοί στίχοι στέρεψαν.
“Το πολύ πολύ να τους εκλάβεις σα δυο θαμπούς προβολείς μες στην ομίχλη
Σαν ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν με τη μοναδική λέξη: ζω”

Κουπλέ

Σ'ενα μισοσκοτεινο με νεον φωτα μπαρ
Η ζωη μου να περνα Καρε καρε σε Film Noir
Κακοτεχνιτης με εδρα μου τη Beaux-Arts
Καθε στιχος μια φαλτσα τρομπετιστα πινελια ηταν

Καθε ερωμενη μου και μια λοξη ζαρια
Μια Simon de Beauvoir κι ας μην ειμαι ο Sartre κοιτα
Η πτωση μου διαιρει αχρονικα μηδενικα
Στο “Les Etages” που περναω τη καθε νυχτα

Αγγιξαμε φεγγαρια χειροκινητα,τα χαραξα
δε περιμένουμε το φως απο το χάραμα
κονιάκ αφήνω στα πλαισια της πομπης
όχι χενυ μα Royer Louis

Ο ναργιλες απ το παγκακι μου πεσε βαρυς
ποσες βροχες να ξεβγαλουν της αμαρτίες μιας ζωής
σε εποχες γαρ εγγυς η αληθεια ναι δε κρυβεται
η αληθεια μεσ τα ματια μας τα βραδια γδυνεται

κι αν μονο οσοι εχουν παθει γραφαν
Ολα τα βιβλια θα βγαιναν στον Κορυδαλλο.
Δες πως κανει διαφορα αντι για Ε το Ο
Τα παθη δε γνωριζουν αριθμο

κι αυτο το έμαθα γυρνώντας σε καθε σταθμο
κι αμα θα πρεπει ενα συμπερασμα να βρω
η πολη ενα τσιρκο δε δαμαζεται και γω
ενας κλοουν στη σκηνη της,δακρυζω στην ανατολη της

χαμμενος στο Didot να ψάχνω κέρμα
να ρίξω στο παλιο jukebox της μνημης
Το ενα πινελο δρομος τωρα αιμα σταζει
γραφη αιμοσταγης Οι Τασεις μου ειλικρινης,

Στο ταξιδι της Φυγης Ελπιζω να δωσα Ανασες αντοχης
μα Την τελευταια πινελια δεν την αφηνω ακομα
Μισο τσιγαρο ειναι σβηστο σε μαρμαρινο χωμα
Κι ενα εισητηριο του μετρο να πλαναρω το χρωμα

αφου Η τεχνη ειναι νορμα,σου φωναζει ορμα να βρεις την ελπις
Κι οπως εισαι στο διάρι μιας πολης ψυχρης
Κοιτα απ'το παραθυρο,Οχι πανω κατω εδω
Σου χω χαραξει το ΕΠΙΖΕΙΣ,φωναξε πίσω ΕΠΙΖΩ

Υ.γ :
Κι αν το δω μονο εγω αναμεσα στον κοσμο
και τον κοσμο σου δεν ορισω
Δεν το καταλαβες ποτέ κι ετσι τη σκηνη μας τωρα θα πρεπει να κλεισω.

"«Γιατί», όπως πολύ σωστά είπε κάποτε κι ο φίλος μου ο Τίτος,
«Κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες
Κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα».
Έστω.
Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου. Κρίνε για να κριθείς."

Η εισαγωγή όπως και το κλείσιμο είναι αποσπάσματα απο το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη “Η αγάπη είναι φόβος” σε απαγγελία του ίδιου.