Λεωνίδας Κανάρης: ‘Βορειοδυτικά της Ευτυχίας’ (ποίηση Θ. Τασούλη)

Показать описание

Δάφνη Πανουργιά (soprano) & Νικόλ Καραλή (piano)
From cd: Leonidas Kanaris, 'One night when...' ('Subways' / 2008)
-----------------------------------------------------
Το τραγούδι αυτό είναι το πρώτο του κύκλου ‘Τέσσερα Τραγούδια σε ποίηση Θέμη Τασούλη’ (op. 10b). Το ποίημα αυτό ανήκει στη συλλογή ‘Ανερχόμενοι Ρόμβοι’ (εκδόσεις ‘Όστρια’).
Ο Θ. Τασούλης (1936 – 2008) θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους νεωτερικούς έλληνες ποιητές, με πλούσιο έργο μεταφρασμένο σε διάφορες γλώσσες και βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών.

Τα Τέσσερα Τραγούδια γράφτηκαν το 1999, βασισμένα σε πρωτόλεια μελοποίησή τους του 1984. Κυκλοφορούν (και σε αγγλική εκδοχή) από τις εκδόσεις ‘Παπαγρηγορίου – Νάκας’ (ΕΡΝ 948).

Βορειοδυτικά της Ευτυχίας

Αυτός λοιπόν ο μαύρος κότσιφας
που τριγυρνάει τον τελευταίο καιρό
μεσ’ τις δεντροστοιχίες του μυαλού μου
φαίνεται θάρθε απ’ το μέλλον τ’ ανιστόρητο.

Θάνε γιατί με πόνο διέτρεξα
τα δρομολόγια της μεταφυσικής μου μοίρας,
τα εκτάρια των ενθουσιασμών.

Κλείνει το έρεβος
και γω στις δροσερές παρόδους επιμένω
στις ώρες που ιδρώνουν τα σταμνιά
σιωπηλή αγάπη.

Ένα χέρι μ’ έσπρωξε πάλι
μεσ’ το πορτοκαλί ασανσέρ του απογεύματος.

------------------------------------------------------

This song is the first one of the circle ‘Four Songs on poems by Themis Tassoulis’ (op.10b).
This poem belongs to the anthology ‘Rising Diamonds’ (‘Ostria’ Publications).
Th. Tassoulis (1936 – 2008) is considered one of the most important modernist Greek poets, with a prolific volume of work translated in various languages, awarded by the ‘Academy of Athens’.

These Four Songs were written in 1999, based οn a youthful writing since1984. They have been published (in both greek and english version) by Musical Editions ‘Papagrigoriou – Nakas’ (ΕΡΝ 948).

Further to the Northwest of Happiness

And so it is that this here dark blackbird
which goes aroving here and there the recent past
within
the furrows of trees into my mind
appears
to have arrived from the future the unrecorded.

It has to be that I with pain have searched
through
the routes and paths of my most metaphysical fate,
the hectares of enthusiasms.

Pitch darkness is falling
yet
I still persist to be within the cool side – roads,
at times when even water – pitchers
ooze
their love most silently.

Some hand has thrust me forth once again
inside
the orange elevator of the afternoon.