Καταπληκτικοί καταρράκτες σε όλο τον κόσμο

Καταπληκτικοί καταρράκτες σε όλο τον κόσμο

Καταπληκτικοί καταρράκτες σε όλο τον κόσμο, Καταρράκτες Βικτόρια, Ζάμπια, Ζιμπάμπουε, Καταρράκτες του Detian, Βιετνάμ, Κίνα, Καταρράκτες του Πίττβιτς, Καταρράκτες Gullfoss, Ισλανδία, Κροατία, Angel Falls (Βενεζουέλα), Yosemite Falls, Kaieteur Falls, Γουιάνα, Καταρράκτες του Νιαγάρα ΗΠΑ, Καναδάς

το στρώμα βράχου ακριβώς κάτω από το πιο ανθεκτικό ράφι θα είναι πιο μαλακό, πράγμα που σημαίνει ότι η υποκλίμακα λόγω της εκτόξευσης νερού θα συμβεί εδώ για να σχηματιστεί ένας ρηχός σπηλαιώδης σχηματισμός γνωστός ως καταφύγιο βράχου κάτω και πίσω από τον καταρράκτη. Τελικά, το πιο ανθεκτικό πέτρωμα καπάκι θα καταρρεύσει υπό πίεση για να προσθέσει μπλοκ από βράχο στη βάση του καταρράκτη. Αυτά τα μπλοκ βράχου διασπώνται στη συνέχεια σε μικρότερες ογκόλιθοι με τριβή καθώς συγκρούονται μεταξύ τους και επίσης διαβρώνουν τη βάση του καταρράκτη με εκτριβή, δημιουργώντας μια βαθιά βουτιά στην κοιλάδα του καταρράκτη.
Τα ρεύματα μπορούν να γίνουν ευρύτερα και ρηχότερα ακριβώς πάνω από τους καταρράκτες λόγω της ροής πάνω από το ράφι και συνήθως υπάρχει μια βαθιά περιοχή ακριβώς κάτω από τον καταρράκτη λόγω της κινητικής ενέργειας του νερού που χτυπά το κάτω μέρος. Ωστόσο, μια μελέτη της συστηματικής καταγραφής των καταρρακτών ανέφερε ότι οι καταρράκτες μπορούν να είναι ευρύτεροι ή στενότεροι πάνω ή κάτω από μια πτώση, οπότε σχεδόν όλα είναι δυνατά δεδομένου του σωστού γεωλογικού και υδρολογικού περιβάλλοντος [3]. Οι καταρράκτες συνήθως σχηματίζονται σε μια βραχώδη περιοχή λόγω της διάβρωσης. Μετά από μια μακρά περίοδο πλήρους σχηματισμού, το νερό που πέφτει από την προεξοχή θα υποχωρήσει, προκαλώντας ένα οριζόντιο λάκκο παράλληλο με τον τοίχο καταρράκτη. Τελικά, καθώς το λάκκο αναπτύσσεται βαθύτερα, ο καταρράκτης καταρρέει να αντικατασταθεί από μια απότομη κλίση του ποταμού. [1] Εκτός από τις σταδιακές διαδικασίες όπως η διάβρωση, η μετακίνηση της γης που προκαλείται από σεισμούς ή κατολισθήσεις ή ηφαίστεια μπορεί να προκαλέσει μια διαφορά στα ύψη της γης που παρεμποδίζουν τη φυσική ροή του νερού και οδηγούν σε καταρράκτες.
Ένας ποταμός ρέει μερικές φορές σε ένα μεγάλο βήμα στους βράχους που μπορεί να έχουν σχηματιστεί από μια γραμμή σφάλματος. Καταρράκτες μπορούν να εμφανιστούν κατά μήκος της άκρης ενός παγετώνα, όπου ένα ρεύμα ή ένας ποταμός που ρέει σε έναν παγετώνα συνεχίζει να ρέει σε μια κοιλάδα αφού ο παγετώνας έχει υποχωρήσει ή λιώσει. Οι μεγάλοι καταρράκτες στην κοιλάδα Yosemite είναι παραδείγματα αυτού του φαινομένου, το οποίο αναφέρεται ως κρεμαστή κοιλάδα. Ένας άλλος λόγος που μπορεί να σχηματιστούν οι κοιλάδες είναι όπου δύο ποτάμια ενώνουν και το ένα ρέει ταχύτερα από το άλλο. [1] Οι καταρράκτες μπορούν να ομαδοποιηθούν σε δέκα ευρείες κατηγορίες με βάση τον μέσο όγκο νερού που υπάρχει στην πτώση (που εξαρτάται τόσο από τη μέση ροή του καταρράκτη όσο και από το ύψος του) χρησιμοποιώντας μια λογαριθμική κλίμακα. Οι καταρράκτες της κατηγορίας 10 περιλαμβάνουν τους καταρράκτες του Νιαγάρα, τους ποταμούς Paulo Afonso Falls και τους καταρράκτες του Khone.
Οι κατηγορίες άλλων γνωστών καταρράκτες περιλαμβάνουν τους Καταρράκτες του Βικτώρια και τους Καταρράκτες Kaieteur (Κλάση 9). Ρήνου και Gullfoss (κλάση 8) · Angel Falls και Dettifoss (Κλάση 7). Yosemite Falls, Κάτω Γέλοουντ Φολς και Καταρράκτης Umphang Thee Lor Sue (Κατηγορία 6)? Καταρράκτες Sutherland (Κλάση 5).