filmov
tv
Mούφα ταγκό-Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη

Показать описание
“Σωτηρία”, το νοσοκομείο που σήκωσε το βάρος της φυματίωσης.
Η μοίρα τους παίζει, όμως, άσχημο παιχνίδι καθώς, πιθανότατα το καλοκαίρι του 1922, ο Κώστας Καρυωτάκης μαθαίνει ότι έχει προσβληθεί από σύφιλη. Η Πολυδούρη του ζήτησε παρ’ όλα αυτά να παντρευτούν χωρίς να κάνουν παιδιά. Αλλά ο Καρυωτάκης είναι πολύ περήφανος για να δεχτεί την πρότασή της. Εκείνη πάλι αμφέβαλε για την ειλικρίνειά του. Πίστευε ότι επινόησε την αρρώστια του για να την απομακρύνει από κοντά του. Η ψυχολογική της διάθεση αποτυπώθηκε στο ποίημα “Θα πεθάνω μιαν αυγούλα”.Κατά μία παράδοξη σύμπτωση, ο Απρίλης είναι ο μήνας των γενεθλίων της, ο μήνας της αρχής του έρωτά τους αλλά και ο μήνας που εκείνη έφυγε από τη ζωή, καθώς πέθανε στις 29 Απριλίου 1930.Τότε μάλλον πήρε την απόφαση και να φύγει το φθινόπωρο για το Παρίσι, απ’ όπου θα γυρίσει φυματική πλέον την άνοιξη του 1928. Το κλίμα του Παρισιού και η αδιαφορία για την υγεία της κατέβαλαν τον ευαίσθητο οργανισμό της έτσι ώστε να προσβληθεί από φυματίωση. Νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Σαριτέ, από την 1η Φεβρουαρίου έως την 1η Μαρτίου 1928. Εκεί νοσηλεύονταν κατά βάση άποροι άνθρωποι, σύμφωνα με τη Χριστίνα Ντούνια. Οι γιατροί της συνέστησαν να επιστρέψει στην Ελλάδα, δεν έχει πόρους καθόλου και αναγκάζεται να εγκαταλείψει το Παρίσι και να επιστρέψει άρρωστη και χωρίς καθόλου χρήματα.Ενώ εκείνη επιστρέφει στην Ελλάδα, ο Καρυωτάκης αρχές Απριλίου πηγαίνει στο Παρίσι. Τα χρήματα που διέθεσε ο αδελφός της Κώστας για τη νοσηλεία της στην πρώτη θέση του “Σωτηρία” εξαντλήθηκαν και ζήτησε να τη μεταφέρουν στο σπιτάκι με τους ετοιμοθάνατους όπου της δίνουν ένα μικρό δωμάτιο για να γλυτώσει από τον θόρυβο και την πολυκοσμία της τρίτης θέσης. Εκεί την επισκέφθηκε ο Καρυωτάκης μόλις επέστρεψε από το Παρίσι και προτού πάρει τον δρόμο για την Πρέβεζα. Συναντήθηκαν έπειτα από πολύ καιρό, αμήχανοι και οι δύο, μπροστά σε άλλους, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Γιάννη Ρίτσου, που παρακολούθησε τη συνάντηση από κάποια απόσταση. Εκείνη φοβάται μήπως τη λυπηθεί . Εκείνος είναι τόσο απελπισμένος που δεν μπορεί να της μιλήσει για τα προβλήματά του. Της έγραψε ένα γράμμα από την Πρέβεζα, πιθανόν στο τέλος Ιουνίου, ένα από τα λίγα γράμματα που έγραψε τις κρίσιμες εκείνες ημέρες που προηγούνται της αυτοκτονίας του.
Η μοίρα τους παίζει, όμως, άσχημο παιχνίδι καθώς, πιθανότατα το καλοκαίρι του 1922, ο Κώστας Καρυωτάκης μαθαίνει ότι έχει προσβληθεί από σύφιλη. Η Πολυδούρη του ζήτησε παρ’ όλα αυτά να παντρευτούν χωρίς να κάνουν παιδιά. Αλλά ο Καρυωτάκης είναι πολύ περήφανος για να δεχτεί την πρότασή της. Εκείνη πάλι αμφέβαλε για την ειλικρίνειά του. Πίστευε ότι επινόησε την αρρώστια του για να την απομακρύνει από κοντά του. Η ψυχολογική της διάθεση αποτυπώθηκε στο ποίημα “Θα πεθάνω μιαν αυγούλα”.Κατά μία παράδοξη σύμπτωση, ο Απρίλης είναι ο μήνας των γενεθλίων της, ο μήνας της αρχής του έρωτά τους αλλά και ο μήνας που εκείνη έφυγε από τη ζωή, καθώς πέθανε στις 29 Απριλίου 1930.Τότε μάλλον πήρε την απόφαση και να φύγει το φθινόπωρο για το Παρίσι, απ’ όπου θα γυρίσει φυματική πλέον την άνοιξη του 1928. Το κλίμα του Παρισιού και η αδιαφορία για την υγεία της κατέβαλαν τον ευαίσθητο οργανισμό της έτσι ώστε να προσβληθεί από φυματίωση. Νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Σαριτέ, από την 1η Φεβρουαρίου έως την 1η Μαρτίου 1928. Εκεί νοσηλεύονταν κατά βάση άποροι άνθρωποι, σύμφωνα με τη Χριστίνα Ντούνια. Οι γιατροί της συνέστησαν να επιστρέψει στην Ελλάδα, δεν έχει πόρους καθόλου και αναγκάζεται να εγκαταλείψει το Παρίσι και να επιστρέψει άρρωστη και χωρίς καθόλου χρήματα.Ενώ εκείνη επιστρέφει στην Ελλάδα, ο Καρυωτάκης αρχές Απριλίου πηγαίνει στο Παρίσι. Τα χρήματα που διέθεσε ο αδελφός της Κώστας για τη νοσηλεία της στην πρώτη θέση του “Σωτηρία” εξαντλήθηκαν και ζήτησε να τη μεταφέρουν στο σπιτάκι με τους ετοιμοθάνατους όπου της δίνουν ένα μικρό δωμάτιο για να γλυτώσει από τον θόρυβο και την πολυκοσμία της τρίτης θέσης. Εκεί την επισκέφθηκε ο Καρυωτάκης μόλις επέστρεψε από το Παρίσι και προτού πάρει τον δρόμο για την Πρέβεζα. Συναντήθηκαν έπειτα από πολύ καιρό, αμήχανοι και οι δύο, μπροστά σε άλλους, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Γιάννη Ρίτσου, που παρακολούθησε τη συνάντηση από κάποια απόσταση. Εκείνη φοβάται μήπως τη λυπηθεί . Εκείνος είναι τόσο απελπισμένος που δεν μπορεί να της μιλήσει για τα προβλήματά του. Της έγραψε ένα γράμμα από την Πρέβεζα, πιθανόν στο τέλος Ιουνίου, ένα από τα λίγα γράμματα που έγραψε τις κρίσιμες εκείνες ημέρες που προηγούνται της αυτοκτονίας του.
Комментарии