filmov
tv
Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Ηλιόπετρα - ( Βεάκειο 14-7-2014 )

Показать описание
Στην συναυλία που έδωσε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου στο Βεάκειο θέατρο Πειραιά στις 14-7-2014
Η Ηλιόπετρα βασίζεται σε στίχους του Μεξικανού ποιητή
Οκτάβιο Πας .
Ηλιόπετρα ( Θανάσης Παπακωνσταντίνου )
Γεννιέται ο κόσμος όταν φιλιούνται δυό
η αγάπη πόλεμος, πόρτα που ανοίγει,
μέσα στα σπλάχνα σταλάζει λίγο φως
είναι φεγγίτες τα σώματα που σμίγουν.
Πλάι μου βαδίζεις σαν δέντρο σκιερό
κάτω από έναν ήλιο δίχως ηλικία,
τα μάτια σου είναι κρήνες ονείρου όπου παν
συχνά και ξεδιψάν τα άγρια θηρία.
Αλλάζει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυό
μεταμορφώνεται, όλα αγιάζουν
ο σκλάβος βγάζει στους ώμους του φτερά
παύεις να είσαι ένας ακόμα ίσκιος.
Ζητάω το πρόσωπό σου, ξανά παραληρώ
βραγιά των γιασεμιών και στην πληγή αλάτι
αγκάθι του θανάτου, αυγή του φεγγαριού
γραφή θαλασσινή επάνω στο βασάλτη.
Μικραίνει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυό
γίνεται η κάμαρα κέντρο του κόσμου
και μισανοίγεις σαν φρούτο ώριμο
ή σαν αστέρι εκρήγνυται και σβήνει
Η φούστα σου παφλάζει φτιαγμένη από νερό
τα κόκαλα μου βρέχει με τη μία
μα όσο και να βρέχεις δε θα φοβηθώ
γιατί 'ναι η κοιλιά σου ηλιόλουστη πλατεία
Γυμνός ο κόσμος όταν φιλιούνται δυό
από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη
λύνονται οι κάβοι, σαλπάρουν οι ψυχές
ο χώρος είναι σιωπή και φως μονάχα.
Η Ηλιόπετρα βασίζεται σε στίχους του Μεξικανού ποιητή
Οκτάβιο Πας .
Ηλιόπετρα ( Θανάσης Παπακωνσταντίνου )
Γεννιέται ο κόσμος όταν φιλιούνται δυό
η αγάπη πόλεμος, πόρτα που ανοίγει,
μέσα στα σπλάχνα σταλάζει λίγο φως
είναι φεγγίτες τα σώματα που σμίγουν.
Πλάι μου βαδίζεις σαν δέντρο σκιερό
κάτω από έναν ήλιο δίχως ηλικία,
τα μάτια σου είναι κρήνες ονείρου όπου παν
συχνά και ξεδιψάν τα άγρια θηρία.
Αλλάζει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυό
μεταμορφώνεται, όλα αγιάζουν
ο σκλάβος βγάζει στους ώμους του φτερά
παύεις να είσαι ένας ακόμα ίσκιος.
Ζητάω το πρόσωπό σου, ξανά παραληρώ
βραγιά των γιασεμιών και στην πληγή αλάτι
αγκάθι του θανάτου, αυγή του φεγγαριού
γραφή θαλασσινή επάνω στο βασάλτη.
Μικραίνει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυό
γίνεται η κάμαρα κέντρο του κόσμου
και μισανοίγεις σαν φρούτο ώριμο
ή σαν αστέρι εκρήγνυται και σβήνει
Η φούστα σου παφλάζει φτιαγμένη από νερό
τα κόκαλα μου βρέχει με τη μία
μα όσο και να βρέχεις δε θα φοβηθώ
γιατί 'ναι η κοιλιά σου ηλιόλουστη πλατεία
Γυμνός ο κόσμος όταν φιλιούνται δυό
από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη
λύνονται οι κάβοι, σαλπάρουν οι ψυχές
ο χώρος είναι σιωπή και φως μονάχα.
Комментарии