ΑΠΟΔΙΔΩ στον Κύριο - ΜΕΡΟΣ 2 - Η πνευματική αρχή που προσδιορίζει το έργο του Θεού στη ζωή μας

ΑΠΟΔΙΔΩ στον Κύριο - ΜΕΡΟΣ 2 - Η πνευματική αρχή που προσδιορίζει το έργο του Θεού στη ζωή μας, του Γιώργου Ε Μαρκάκη, Τετ. 5 Φεβ. 2025.
----------------------------
Για να δείτε το 1ο Μέρος της Παρ. 31 Ιαν. 2025
----------------------------
Ματθαίος 12:1 ΚΑΤΑ τον καιρό εκείνο, σε [ημέρα] σαββάτου, ο Ιησούς πορευόταν διαμέσου των σπαρτών· και οι μαθητές του πείνασαν, και άρχισαν να κόβουν στάχυα και να τρώνε. 2 Και βλέποντας [αυτό] οι Φαρισαίοι, του είπαν: Δες, οι μαθητές σου κάνουν ό,τι δεν επιτρέπεται να γίνεται το Σάββατο.

3 Και εκείνος είπε σ' αυτούς: Δεν διαβάσατε τι έκανε ο Δαβίδ, όταν πείνασε, αυτός και εκείνοι που ήσαν μαζί του; 4 Πώς μπήκε μέσα στον οίκο τού Θεού, και έφαγε τους άρτους τής πρόθεσης, που δεν του επιτρεπόταν να φάει, ούτε και εκείνοι που [ήσαν] μαζί του, παρά μονάχα οι ιερείς;
5 Ή, δεν διαβάσατε στον νόμο, ότι κατά τα σάββατα οι ιερείς βεβηλώνουν το σάββατο μέσα στο ιερό, και είναι αθώοι; 6 Σας λέω δε ότι, εδώ είναιν [κάποιος] μεγαλύτερος από το ιερό. 7 Αν, όμως, γνωρίζατε τι είναι: «Έλεος θέλω, και όχι θυσία», δεν θα καταδικάζατε τους αθώους. 8 Επειδή, ο Υιός τού ανθρώπου είναι κύριος και του Σαββάτου.

Το πνεύμα της θρησκείας και του νομικισμού των νεκρών έργων αποδίδει στον Θεό το αντίθετο του «Έλεος θέλω, και όχι θυσία».
Έχει σαν αποτέλεσμα το να «καταδικάζει τους αθώους», και αποδίδει στον άνθρωπο την εξουσία να επιβάλει νόμους και κανονισμούς σύμφωνα με τις παραδόσεις των ανθρώπων.
Αντιτάσσεται στη ζωντανή Φωνή του Θεού και απορρίπτει το έργο του Αγίου Πνεύματος που δεν μπορεί να κατανοήσει, επειδή υπηρετεί ένα ψεύτικο είδωλο του «Θεού» που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προβολή των νεκρών έργων της θρησκείας που έχουν στόχο να ικανοποιήσουν το θρησκευτικό συναίσθημα της σάρκας.

Αν και είναι γραμμένο στη Ρωμαίους 14:17 ότι «η βασιλεία τού Θεού δεν είναι φαγητό και πιοτό, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω», παρόλα αυτά το πνεύμα της θρησκείας και του νομικισμού αποδίδει στη βασιλεία του Θεού τους κανονισμούς των ανθρώπων που αφορούν στοιχεία που φθείρονται με τη χρήση, όπως οι τρίχες (μήκος μαλλιών), τα χρώματα (αν επιτρέπεται στη γυναίκα να περιποιείται το πρόσωπο της), και τα υφάσματα (αν επιτρέπεται η γυναίκα να φορά παντελόνια).

Και όλα αυτά, σε αντίθεση με τις προτοπές του Απ. Παύλου τόσο στην Α' Κορινθίους κεφ. 8 όσο και την Ρωμαίους κεφ.14, να μην κρίνουμε και να μην επιβάλουμε σε άλλους τις δικές μας απόψεις περί καθαρών και ακαθάρτων, αγίων και μολυσμένων, καθώς ο κάθε άνθρωπος αποδίδει την προσκύνηση του προς τον Θεό σύμφωνα με τη συνείδηση του.
Όμως είναι το βασικό χαρακτηριστικό της πνεύματος της θρησκείας και του νομικισμού να θέλει να επιβάλει τους δικούς της κανονισμούς επάνω σε όλους, και απορρίπτει κάθε τι που δεν υποτάσσεται στη δική του εξουσία που επιβάλει υπακοή στα νεκρά έργα των δικών του κανονισμών.

Όταν ο άνθρωπος αποδίδει στο Θεό λόγια που δεν είναι ορθά, τότε κινδυνεύει να ακούσει το ίδιο που άκουσαν οι 3 φίλοι του Ιώβ «Ο θυμός μου άναψε εναντίον σας επειδή, δεν μιλήσατε για μένα το ορθό» (Ιώβ 42:7).

[ΣτέφανοςΛυγούρας]

Όταν η θρησκευτική πολιτική ορθότητα συγκρούεται με την οδηγία του Αγίου Πνεύματος. Πόσο ταλαίπωρος είναι ο άνθρωπος όταν βρεθεί όπως ο Πέτρος στο πεδίο αυτής της σύγκρουσης;!

Μου κάνει εντύπωση που η οθόνη που παρουσιάστηκε στον Πέτρο ήταν κατά κάποιο τρόπο σε κατάσταση νηστείας (έστω και λίγων ωρών).

Από την Παλαιά Διαθήκη μου θύμισε την ιστορία του νεαρού προφήτη, ο οποίος είχε πάρει ρητή οδηγία από το Θεό στα χρόνια της έναρξης της βασιλείας του Ιεροβοάμ στις 10 φυλές του Ισραήλ (βόρειο βασίλειο) να πάει στη Βαιθήλ να ελέγξει με παρησσία δημόσια το βασιλιά Ιεροβοάμ για την ειδωλολατρεία που εισήγαγε στο λαό για πολιτικούς λόγους. Η αποστολή του έπρεπε να γίνει με ταχύτητα και νηστεία. (Σαν να ήταν μολυσμένη όλη η περιοχή με ραδιενέργεια). Ο Θεός πάντως τον χρησιμοποίησε θαυματουργικά.

Ένας παλιός προφήτης (αξιοσέβαστος αλλά παροπλισμένος) έγινε η αιτία να χάσει ο νέος τη ζωή του λόγω έλλειψης διάκρισης, που τον οδήγησε σε ανυπακοή.

[ΣτέφανοςΛυγούρας]

Πόσοι άνθρωποι σήμερα σαν τον Κορνήλιο και τους ανθρώπους που αγαπούσε και επιρέαζε περιμένουν εμάς, τους πιστούς να ξεπεράσουμε τις θρησκευτικές μας αγκυλώσεις για να τους μιλήσουμε για τον Κύριο;!