filmov
tv
Κοκκινιά - Αντώνης Ξηντάρης (σολίστ μπουζουκιού: Νίκος Τατασόπουλος / μουσική-στίχοι: Γ. Τσιαντής)

Показать описание
Μουσική-στίχοι: Γιάννης Τσιαντής
Από το CD / Βιβλίο "Το κορίτσι του τεκέ... Οδοιπορικό Δραπετσώνα"
Εκδόσεις/Παραγωγή : Μετρονόμος 2020
Τραγούδι: Αντώνης Ξηντάρης
Μπουζούκι: Νίκος Τατασόπουλος
Κιθάρα: Νίκος Πρωτόπαπας
Μπαγλαμά: Κατερίνα Τσιρίδου
Κοκκινιά
"Μαύρη ήτανε Τετάρτη
Που’ γίνε η Σμύρνη στάχτη
Στα προάστια του Πειραιά
Παραπήγματα η γειτονιά
R…
Δραπετσώνα μου και Κοκκινιά
Πώς τη χώρεσες την προσφυγιά
Ξένες μάνες θρέψαν ορφανά
Άντρες νυχτοκάματα βαριά
Ζήσαμε μαζί τη φτώχεια
Ήρθανε τα πρωτοβρόχια
Χρόνια είχαμε τη ρετσινιά
Μια τουρκόσπορη γενιά
R…
Δραπετσώνα μου"
... στον Πειραιά καταφτάναν καθημερινά πλοία που αραδιάζανε πρόσφυγες. Από την ακτή Μιαούλη έως το λιμάνι της Κρεμμυδαρού έβλεπες ταλαίπωρους Μικρασιάτες, άλλους κατάχαμα να παρακαλάνε για μια χούφτα νερό κι άλλους να οργώνουν την ακτή μπας και βρουν κανένα απάγκιο να πλαγιάσουν. Επιτάχθηκαν δημόσια κτήρια και στηθήκαν σκηνές σε ανοιχτούς χώρους για προσωρινά καταλύματα. Το Δημοτικό θέατρο, γυναικωνίτες και εκκλησίες, σταθμοί και βαγόνια, ακόμα και υπόστεγα της πλατείας Καραϊσκάκη. Οι εύποροι πειραιώτες ήταν διστακτικοί, δεν τους καλό θέλανε στα πόδια τους, ήρθαν οι τουρκομερίτες και οι τουρκόσποροι να μας πάρουν τις δουλειές, σιχτιρίζανε. Η Δραπετσώνα και η Κοκκινιά ήταν αλλιώς, γνώριζε από πόνο, φτώχεια και προσφυγιά. Υπήρχε απλωσιά εκεί κι ένας κόσμος συμπονετικός και πληγωμένος που σου ‘δινε το χέρι του για καλωσόρισμα! Η Ακριβούλα έμενε στα Αμερικάνικα. Στα ξύλινα δώματα που είχε στήσει ο Αμερικάνικος Ερυθρός Σταυρός...
Τσιαντής Γιάννης
Από το CD / Βιβλίο "Το κορίτσι του τεκέ... Οδοιπορικό Δραπετσώνα"
Εκδόσεις/Παραγωγή : Μετρονόμος 2020
Τραγούδι: Αντώνης Ξηντάρης
Μπουζούκι: Νίκος Τατασόπουλος
Κιθάρα: Νίκος Πρωτόπαπας
Μπαγλαμά: Κατερίνα Τσιρίδου
Κοκκινιά
"Μαύρη ήτανε Τετάρτη
Που’ γίνε η Σμύρνη στάχτη
Στα προάστια του Πειραιά
Παραπήγματα η γειτονιά
R…
Δραπετσώνα μου και Κοκκινιά
Πώς τη χώρεσες την προσφυγιά
Ξένες μάνες θρέψαν ορφανά
Άντρες νυχτοκάματα βαριά
Ζήσαμε μαζί τη φτώχεια
Ήρθανε τα πρωτοβρόχια
Χρόνια είχαμε τη ρετσινιά
Μια τουρκόσπορη γενιά
R…
Δραπετσώνα μου"
... στον Πειραιά καταφτάναν καθημερινά πλοία που αραδιάζανε πρόσφυγες. Από την ακτή Μιαούλη έως το λιμάνι της Κρεμμυδαρού έβλεπες ταλαίπωρους Μικρασιάτες, άλλους κατάχαμα να παρακαλάνε για μια χούφτα νερό κι άλλους να οργώνουν την ακτή μπας και βρουν κανένα απάγκιο να πλαγιάσουν. Επιτάχθηκαν δημόσια κτήρια και στηθήκαν σκηνές σε ανοιχτούς χώρους για προσωρινά καταλύματα. Το Δημοτικό θέατρο, γυναικωνίτες και εκκλησίες, σταθμοί και βαγόνια, ακόμα και υπόστεγα της πλατείας Καραϊσκάκη. Οι εύποροι πειραιώτες ήταν διστακτικοί, δεν τους καλό θέλανε στα πόδια τους, ήρθαν οι τουρκομερίτες και οι τουρκόσποροι να μας πάρουν τις δουλειές, σιχτιρίζανε. Η Δραπετσώνα και η Κοκκινιά ήταν αλλιώς, γνώριζε από πόνο, φτώχεια και προσφυγιά. Υπήρχε απλωσιά εκεί κι ένας κόσμος συμπονετικός και πληγωμένος που σου ‘δινε το χέρι του για καλωσόρισμα! Η Ακριβούλα έμενε στα Αμερικάνικα. Στα ξύλινα δώματα που είχε στήσει ο Αμερικάνικος Ερυθρός Σταυρός...
Τσιαντής Γιάννης
Комментарии