Która to już wspólna wiosna - wyk. Piotr Zubek | Studio Piosenki

24 koncert Studia Piosenki Teatru Polskiego Radia p.t. "Jego Portret" z piosenkami skomponowanych przez Włodzimierza Nahornego. Scenariusz i reżyseria: Janusz Gast

Kierownictwo muzyczne, aranże: Marcin Partyka
Muzyka The Jobers w składzie Marcin Partyka - fortepian, Paweł Puszczało - kontrabas, Daniel Orlikowski - trąbka, Marek Stach - perkusja

W sobotę 26 maja 2018 w Studiu Muzycznym im. Władysława Szpilmana odbył się kolejny koncert w ramach comiesięcznych spotkań Studia Piosenki Teatru Polskiego Radia. Janusz Gast (autor scenariusza i reżyser) wybrał repertuar złożony z najważniejszych utworów Włodzimierza Nahornego - wybitnego muzyka jazzowego, pianisty, saksofonisty, kompozytora i aranżera.

W trakcie koncertu wystąpią młodzi wokaliści i śpiewający aktorzy: Magdalena Howorska, Sandra Rusin, Izabela Szafrańska, Kacper Andrzejewski i Piotr Zubek.

Janusz Gast (autor scenariusza) wybrał repertuar złożony z najważniejszych kompozycji Włodzimierza Nahornego – wybitnego muzyka jazzowego, pianisty, saksofonisty, kompozytora i aranżera.

Włodzimierz Nahorny jest kompozytorem muzyki filmowej i teatralnej. Napisał wiele piosenek, takich jak "Dobranoc snom", "Jak mało, jak dużo potrzeba", "Pokoje rozstań", "Popłynę łódką", "Pytam zimowych gwiazd", "Tango z różą w zębach", "Żaba story", "Księżyc nad Kościeliskiem", "Chianti", "Czas rozpalić piec", "Bliskość ciszy", "Jeszcze jedna rozmowa", "Tajne przez poufne" oraz jedną z najpiękniejszych i najpopularniejszych ballad polskiej muzyki rozrywkowej – "Jej portret". Będąc niezwykle wszechstronnym artystą, chętnie łączy jazz z muzyką poważną, tworząc w ten sposób nową jakość - muzykę współczesną, czerpiącą inspirację z wielu stylów i gatunków.

*** ** * ** *** ** * ** ***
Która to już wspólna wiosna
która to zim delikatna biel
zostaje w nas przeżyty wspólnie czas
rozmowa łóżko stół dzielony pół na pół
dzień po dniu pół na pół

Bo życie siłę i spokój ma
gdy świtem się nie boisz dnia
gdy troski dzieli się przez dwa
i gdy myśli jak złote ćmy
szepczą co robić by
by pokochać wciąż mocniej
mocniej żeby nie było żal żyć
trzeba kochać mocniej kochać

Która to już wspólna wiosna
który to lat bursztynowy blask
ogarnie nas ten przeszło-przyszły czas
bym jego upływ czuł dzielony pół na pół
dzień po dniu pół na pół

Bo życie siłę i spokój ma
gdy świtem się nie boisz dnia
gdy troski dzieli się przez dwa
i gdy myśli jak złote ćmy
szepczą co robić by
by pokochać wciąż mocniej
mocniej żeby nie było żal żyć
trzeba kochać mocniej kochać