filmov
tv
Φρανκ | Ένα Τελευταίο (συμ. Το Σφάλμα) [05]

Показать описание
Τελικά δεν υπάρχει τέλος, υπάρχουν μόνο επόμενες φάσεις. Μπορείς να βελτιώσεις ή να χειροτερεύσεις μια κατάσταση. Να λύσεις το πρόβλημα ή να στρέψεις το βλέμμα αλλού νομίζοντας πως θα γλιτώσεις. Πάντως η κίνηση δεν σταματάει.
«Είναι πάντα μια γέννηση, –έλεγε ο Ξένος,– κι ο θάνατος μια πρόσθεση, όχι αφαίρεση. Τίποτα δε χάνεται.»
-Γ. Ρίτσος, στίχος από το ποίημα “Όταν έρχεται ο Ξένος”
05. Ένα Τελευταίο ft. Το Σφάλμα
Μουσική παραγωγή: Το Σφάλμα
Στίχοι/ Ερμηνεία: Φρανκ, Το Σφάλμα
Stem mixing/ Mastering: MD Recording Studios
ΣΤΙΧΟΙ:
[Verse 1]
Μόλις παρέδωσα στο χέρι του ταμεία 20 ώρες δουλειά
για να μου κόψουν τη φραγή, να μπορεί να μου μιλά
έστω να μπορώ να με τεστάρω
Μου 'κοψε το «γειά» κι εγώ θα κόψω το τσιγάρο
Να ελαφρώσω τη νόσο, τους εφιάλτες να σκοτώσω
Ήμουν πάντα fuckin' awesome, ωστόσο
χωρά στο θάνατο μια τέχνη να αναγνώσω με τα χρόνια
να τη διαδώσω
Να βήξω αίμα να λερώσω τα λευκά της σεντόνια
Έτσι ήλπιζα μα ξύπνησα, άνοιξα τα μάτια
τα σεντόνια ήταν μαύρα, χρώμα κόκκινο χαράμι
πάλι η τέχνη μου δεν φάνηκε ποτέ, ποιόν να σοκάρω;
Ένα τσιγάρο δρόμος, ένα τσιγάρο χρόνος
ένα τσιγάρο και την κάναμε, αντέχω και χαρμάνης
Έτσι κι αλλιώς όλοι σας μόνοι θα πεθάνετε
μόνη σου θα πεθάνεις, πορεύεστε και μόνοι;
Η νικοτίνη με πορώνει όσο η πίσσα με σκοτώνει
όπως σκοτώνει το τσιγάρο τις αμήχανες στιγμές
Για αυτό κι είπα να το κόψω, είπα να σε κόψω απ' τη ρίζα
μεταξύ μας είναι γνώριμες αυτές οι αλλαγές, είναι γνωστό
είμαι στην πρίζα ΜΗ ΜΟΥ ΣΠΑΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ
Τι τσιγάρο, τι καφές, τι ποτό
έχω ανάγκη μια εμμονή το λεπτό, μην χαραμίσω λεπτό
Βγήκα απ' το θέμα κλασικά, ποιο ήταν το θέμα αρχικά;
Αυτά είναι που δίνουνε στη φάση ενδιαφέρον
Θα μου πεις εσύ τι φταις; Σκατά στο χθες
πάμε στο μέλλον
Κι οι αμήχανες στιγμές είναι για να γουστάρουμε
Αν ήταν έξυπνος ο χάροντας θα σάρωνε
Σβήνει η στροφή ενώ ανάβω ένα τσιγάρο
(κι οι MCs έχουνε πρόβλημα μεγάλο)
[Hook]
Εει μαλάκες, κάνω στον χάρο πλάκες
θα κόψω το τσιγάρο και θα κάνω απ' όλους τράκες
(x2)
Τέλειωσε ο καπνός όπως τα προφυλακτικά
ήταν κλειστα τα ψιλικα --σε βλέπω φιλικά
(x2)
[Verse 2]
Ούζο, ποίηση, πολιτικοποίηση
εριστικοί περαστικοί --ίωση
φόρεσε την κινηματική σου μεταμφίεση
ώρα για να δούμε αν αντέχετε την πίεση
Για φέρε μια γύρα να σε δω
νομίζω πως δε σ' έχει φέρει η ταξική σου θέση εδώ
Την Αμερική μην πας ν' ανακαλύψεις
δεν είσαι αντάρτης, μα βουτυρόπαιδο με τύψεις
Σε χαλιναγωγώ με τηλεπάθεια
αποτελώ το λόγο που μοστράρεις ψυχοπάθεια
με την ημιμάθεια ευθεία αντιπάθεια κι αυθάδεια
στα ηλίθια που πουλάνε ηττοπάθεια και αστάθεια
Δεν θέλω να αμολήσω το θηρίο
ειδάλλως θα βρεθείς ανάσκελα σε φορείο
Σκάω αιματηρός σαν σπυράκι με πύο
Είπα στη ρίμα «σ' αγαπώ και δεν το ψήνω για τρίο»
Τη λάμψη κυνηγάς σε λερωμένες σπηλιές
μα ειν' η ζωή που απανωτά σου κοπανά κουτουλιές
Υποκριτών αγκαλιές, θανατηφόρες γουλιές
Θα βυθιζόμουν στο κενό μου μα έχουμε και δουλειές
Δεν με αγχώνει ο θάνατος αυτά τα 'χω λυμένα
μα εσένα που πιο λίγα θα 'χεις κάνει από μένα
που μες στους εφιάλτες σου βλέπεις το θίασό μου
που αλλάζεις το όνομα σου για να μοιάσει στο δικό μου
Σφαίρες κατά πάντων υπευθύνων
από τη Σαμοθράκη μέχρι τα στενά των Ιωαννίνων
κι απ' τα βουνά της Ηλείας στα bar της Βαρσοβίας
είμαστε το τέλος του τέλους της Ιστορίας
Βρείτε το:
Απαγορεύεται η οποιαδήποτε αναδημοσίευση
Τρόποι επικοινωνίας:
«Είναι πάντα μια γέννηση, –έλεγε ο Ξένος,– κι ο θάνατος μια πρόσθεση, όχι αφαίρεση. Τίποτα δε χάνεται.»
-Γ. Ρίτσος, στίχος από το ποίημα “Όταν έρχεται ο Ξένος”
05. Ένα Τελευταίο ft. Το Σφάλμα
Μουσική παραγωγή: Το Σφάλμα
Στίχοι/ Ερμηνεία: Φρανκ, Το Σφάλμα
Stem mixing/ Mastering: MD Recording Studios
ΣΤΙΧΟΙ:
[Verse 1]
Μόλις παρέδωσα στο χέρι του ταμεία 20 ώρες δουλειά
για να μου κόψουν τη φραγή, να μπορεί να μου μιλά
έστω να μπορώ να με τεστάρω
Μου 'κοψε το «γειά» κι εγώ θα κόψω το τσιγάρο
Να ελαφρώσω τη νόσο, τους εφιάλτες να σκοτώσω
Ήμουν πάντα fuckin' awesome, ωστόσο
χωρά στο θάνατο μια τέχνη να αναγνώσω με τα χρόνια
να τη διαδώσω
Να βήξω αίμα να λερώσω τα λευκά της σεντόνια
Έτσι ήλπιζα μα ξύπνησα, άνοιξα τα μάτια
τα σεντόνια ήταν μαύρα, χρώμα κόκκινο χαράμι
πάλι η τέχνη μου δεν φάνηκε ποτέ, ποιόν να σοκάρω;
Ένα τσιγάρο δρόμος, ένα τσιγάρο χρόνος
ένα τσιγάρο και την κάναμε, αντέχω και χαρμάνης
Έτσι κι αλλιώς όλοι σας μόνοι θα πεθάνετε
μόνη σου θα πεθάνεις, πορεύεστε και μόνοι;
Η νικοτίνη με πορώνει όσο η πίσσα με σκοτώνει
όπως σκοτώνει το τσιγάρο τις αμήχανες στιγμές
Για αυτό κι είπα να το κόψω, είπα να σε κόψω απ' τη ρίζα
μεταξύ μας είναι γνώριμες αυτές οι αλλαγές, είναι γνωστό
είμαι στην πρίζα ΜΗ ΜΟΥ ΣΠΑΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ
Τι τσιγάρο, τι καφές, τι ποτό
έχω ανάγκη μια εμμονή το λεπτό, μην χαραμίσω λεπτό
Βγήκα απ' το θέμα κλασικά, ποιο ήταν το θέμα αρχικά;
Αυτά είναι που δίνουνε στη φάση ενδιαφέρον
Θα μου πεις εσύ τι φταις; Σκατά στο χθες
πάμε στο μέλλον
Κι οι αμήχανες στιγμές είναι για να γουστάρουμε
Αν ήταν έξυπνος ο χάροντας θα σάρωνε
Σβήνει η στροφή ενώ ανάβω ένα τσιγάρο
(κι οι MCs έχουνε πρόβλημα μεγάλο)
[Hook]
Εει μαλάκες, κάνω στον χάρο πλάκες
θα κόψω το τσιγάρο και θα κάνω απ' όλους τράκες
(x2)
Τέλειωσε ο καπνός όπως τα προφυλακτικά
ήταν κλειστα τα ψιλικα --σε βλέπω φιλικά
(x2)
[Verse 2]
Ούζο, ποίηση, πολιτικοποίηση
εριστικοί περαστικοί --ίωση
φόρεσε την κινηματική σου μεταμφίεση
ώρα για να δούμε αν αντέχετε την πίεση
Για φέρε μια γύρα να σε δω
νομίζω πως δε σ' έχει φέρει η ταξική σου θέση εδώ
Την Αμερική μην πας ν' ανακαλύψεις
δεν είσαι αντάρτης, μα βουτυρόπαιδο με τύψεις
Σε χαλιναγωγώ με τηλεπάθεια
αποτελώ το λόγο που μοστράρεις ψυχοπάθεια
με την ημιμάθεια ευθεία αντιπάθεια κι αυθάδεια
στα ηλίθια που πουλάνε ηττοπάθεια και αστάθεια
Δεν θέλω να αμολήσω το θηρίο
ειδάλλως θα βρεθείς ανάσκελα σε φορείο
Σκάω αιματηρός σαν σπυράκι με πύο
Είπα στη ρίμα «σ' αγαπώ και δεν το ψήνω για τρίο»
Τη λάμψη κυνηγάς σε λερωμένες σπηλιές
μα ειν' η ζωή που απανωτά σου κοπανά κουτουλιές
Υποκριτών αγκαλιές, θανατηφόρες γουλιές
Θα βυθιζόμουν στο κενό μου μα έχουμε και δουλειές
Δεν με αγχώνει ο θάνατος αυτά τα 'χω λυμένα
μα εσένα που πιο λίγα θα 'χεις κάνει από μένα
που μες στους εφιάλτες σου βλέπεις το θίασό μου
που αλλάζεις το όνομα σου για να μοιάσει στο δικό μου
Σφαίρες κατά πάντων υπευθύνων
από τη Σαμοθράκη μέχρι τα στενά των Ιωαννίνων
κι απ' τα βουνά της Ηλείας στα bar της Βαρσοβίας
είμαστε το τέλος του τέλους της Ιστορίας
Βρείτε το:
Απαγορεύεται η οποιαδήποτε αναδημοσίευση
Τρόποι επικοινωνίας:
Комментарии