Битие 2/ Genesis 2 d' Ivan Viripaev: ΘΙΑΣΟΣ ΚΑΝΙΓΚΟΥΝΤΑ Mise en scène: Yannis Leontaris

Показать описание

ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ

«Άν πιστεύεις στο Θεό, αυτό δεν σημαίνει ότι και ο Θεός πιστεύει σε σένα.»
Στο έργο του Ιβάν Βιριπάεφ, ο Θεός, εμφανίζεται επί σκηνής για να ανακοινώσει ότι δεν υπάρχει. Τι μένει λοιπόν ύστερα απ’ αυτό για να πιστέψουμε; Που βρίσκεται τώρα το χαμένο νόημα;
Το Γένεσις Νο 2, ένα από τα πρώτα έργα του "Θεάτρου Verbatim", γραμμένο το 2004, είναι κείμενο που διαρκώς εκπλήσσει: το έργο συνδυάζει με τόλμη την παραδοσιακή δραματουργία με το θέατρο-ντοκιμαντέρ και τον ποιητικό λόγο με το τραγούδι, μιλώνας για την πραγματικότητα που μας περιβάλλει και για τα μεγάλα ερωτήματα του σήμερα. Κατά την προετοιμασία της παράστασης τα μέλη του Θιάσου Κανιγκούντα ταξίδεψαν στη Μόσχα και συνάντησαν τον Ιβάν Βιριπάεφ.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ - ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Ιβάν Βιριπάεφ: "ΓΕΝΕΣΙΣ Νο 2"

ΘΙΑΣΟΣ ΚΑΝΙΓΚΟΥΝΤΑ - ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009 ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ - ΦΡΥΝΙΧΟΥ

Μετάφραση (από τα γαλλικά) - Σκηνοθεσία: Γιάννης Λεοντάρης
Σκηνικά - Κοστούμια: Θάλεια Ιστικοπούλου
Μουσική: Βασίλης Μαντζούκης
Φωτισμοί: Κορίνα Βασιλειάδου
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης):
ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΛΑΜΑΣ
ΡΕΒΕΚΑ ΤΣΙΛΙΓΚΑΡΙΔΟΥ
ΜΑΡΙΑ ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ
ΜΑΡΙΑ ΜΑΓΚΑΝΑΡΗ

Βοηθός σκηνοθέτης: Κορίνα Βασιλειάδου
Βοηθός σκηνογράφου: Γεωργία Μπούρδα
Β' Βοηθός σκηνοθέτη: Ανθή Ευστρατιάδου
Τελική επεξεργασία της μετάφρασης από το ρωσικό πρωτότυπο: Ρομάν Ποζικίδης

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ 80 ΛΕΠΤΑ

"Ο ίδιος ο Βιριπάεφ αποφασίζει να μπερδέψει το θεατή τοποθετώντας τον απέναντι σε έναν άλυτο γρίφο. Οπως υποστηρίζει ο ίδιος, το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου όπως και τα βασικά πρόσωπα αποτελούν δημιουργία της Αντονίνα Βελικάνοβα, μίας γυναίκας έγκλειστης σε κάποια ψυχιατρική κλινική της Μόσχας.
Αλλά και τα υπόλοιπα στοιχεία του κειμένου, πολύ απέχουν από το να θεωρηθούν συμβατικά: ο ίδιος ο Βιριπάεφ, ως ρόλος, εμφανίζεται στην αρχή του έργου απευθυνόμενος στους θεατές, ένα από τα βασικά πρόσωπα του έργου είναι ο Θεός, ενώ στο τέλος όλοι εκτοξεύονται ως κοσμοναύτες στο διάστημα!
Η Γυναίκα του Λώτ (ρόλος που υποτίθεται έχει επινοήσει για τον εαυτό της η Βελικάνοβα) αναρωτιέται διαρκώς: πέρα από όλα τα ερωτήματα, τα ζητούμενα, τα όνειρα, τα υλικά, τα στοιχεία της ζωής του ανθρώπου που τόσο γρήγορα στα χρόνια που ζούμε έχουν απαξιωθεί τι είναι αυτό το «κάτι» που έχει ακόμη κάποιο νόημα; Που βρίσκεται το χαμένο νόημα της ζωής μας;
Τα εμβόλιμα «κωμικά» μουσικοχορευτικά ιντερμέδια του Βιριπάεφ προσγειώνουν απότομα τον θεατή στην γκρίζα και ορατή καθημερινή πραγματικότητα και σχολιάζουν με άγρια διάθεση μπρεχτικής πνοής το τοπίο των σύγχρονων μητροπόλεων της Δύσης.

Το ΓΕΝΕΣΙΣ Νο2 αναζητά «κάποια πίστη» ως αντίσταση στην κυριαρχία του κυνισμού. Ο ίδιος ο Βιριπάεφ περιγράφει αυτή τη σύγκρουση ως εξής: «Αν με ρωτούσαν ποια είναι η βασική σύγκρουση στις μέρες μας, θα έλεγα ότι είναι η μάχη ανάμεσα στον «πολιτισμό» και την αιώνια αναζήτηση της πνευματικότητας».
Τι θέλει να «επικοινωνήσει» τελικά στο θεατή ο συγγραφέας μέσα απ’αυτό το ετερόκλητο μωσαϊκό υλικών και ύφους; Ο ίδιος δηλώνει: «Η δράση του έργου δεν εκτυλίσσεται πάνω στη σκηνή αλλά μέσα στο μυαλό του θεατή». Η ηρωίδα του, πριν εκτοξευθεί στο διάστημα με πορεία προς τον ήλιο, αναζητά το νόημα στα «εσωτερικά δάκρυα των ανθρώπων». Ο ίδιος ο συγγραφέας θέτει ως υπότιτλο στο έργο του: «Τραγωδία του νοήματος». Πρόκειται εντέλει για ένα σπαραχτικά ποιητικό κείμενο που φορά κατά διαστήματα το προσωπείο της μαύρης κωμωδίας για να αρθρώσει τον πιο αιχμηρό πολιτικό λόγο απέναντι στη σημερινή ασφυξία νοήματος.
Γ.Λεοντάρης".