Εορτολόγιο 9 Απριλίου: Κυριακή των Βαΐων - Τι γιορτάζουμε σήμερα

#ΕΚΚΛΗΣΙΑ #ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ #ΓΙΟΡΤΗ #ΓΙΟΡΤΗΣΗΜΕΡΑ
Σήμερα Κυριακή 9 Απριλίου είναι Κυριακή των Βαΐων Δεν πανηγυρίζουν γνωστά ονόματα. Επιπλέον Ανατολή ηλίου 0658 Ηλιοβασίλεμα 1955 Διάρκεια ημέρας 12 ώρες 56 λεπτά Σελήνη 17,9 ημερών Κυριακή των βαϊων Όπως αναφέρει η Καινή Διαθήκη, ο Ιησούς, ερχόμενος από τη Βηθανία στην Ιερουσαλήμ, έστειλε δύο από τους μαθητές του και του έφεραν έναν γάιδαρο. Και κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη. Ο κόσμος, ακούγοντας ότι ερχόταν ο Ιησούς, έπιασε αμέσως φοίνικες και βγήκε να τον καλωσορίσει. Άλλοι με τα ρούχα τους, άλλοι κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, άνοιξαν το δρόμο από τον οποίο θα περνούσε ο Ιησούς. Και όλοι μαζί, ακόμη και τα μικρά παιδιά, φώναξαν «Ωσαννά, Ευλογημένος είναι αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου, ο Βασιλιάς του Ισραήλ». Ο Χριστός μπαίνει στην Ιερουσαλήμ «επί γάιδαρου». Παρελαύνει και οι Ισραηλίτες τον δέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στη γιορτή, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρά στον σταυρό και την Ανάσταση. «Σε πουλάω καθιστό, που έχεις την τάση να είσαι Πολωνός, που ψάχνεις τις χαλαρές άκρες του αλόγου». Η είσοδος Χριστού στην Ιερουσαλήμ είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή Κυρίου. καθώς λίγες μέρες αργότερα θα μαρτυρηθεί και θα θανατωθεί στον σταυρό, για να θανατωθεί και να σώσει τη ζωή. ΗΘΗ και εθιμα Την Κυριακή των Βαΐων, σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στην Ιερουσαλήμ, όλοι οι ναοί στολίζονται με κλαδιά φοινίκων ή άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά. Μετά τη λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς. Η εκκλησία μας έχει ήδη καθιερώσει αυτό το έθιμο από τον 9ο αιώνα, αφού, όπως λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, «πολύ πλήθος... πήραν τους φοίνικες και βγήκαν να τον συναντήσουν». Στα παλαιοχριστιανικά χρόνια, στην Ιερουσαλήμ, ο Επίσκοπος έμπαινε στην πόλη «on Paulus onus», αντιπροσωπεύοντας το γεγονός, ενώ στα βυζαντινά έγινε «ο περίπατος του αυτοκράτορα», από το Παλάτι στη Μεγάλη Εκκλησία. Στη διαδρομή αυτή ο αυτοκράτορας μοίρασε στον κόσμο Βάγια σταυρούς και ο πατριάρχης σταυρούς κεριά. Με τα Βάγια οι πιστοί στόλιζαν τους τοίχους των σπιτιών και το τέμπλο τους. Ακόμη και σήμερα όλες οι εκκλησίες είναι στολισμένες με δάφνφυλλα ή δάφνη. Τα περασμένα χρόνια τα προμήθευαν τα νιόπαντρα της χρονιάς ή μόνο οι νιόπαντρες, για το καλό του γάμου τους. Πίστευαν ότι η γονιμοποιητική δύναμη που έκρυβαν αυτά τα φυτά θα μεταφερόταν στον εαυτό τους και το ένα θα χτυπούσε τον άλλο με τους κόλπους. Άρχισε σιγά σιγά να γίνεται το «κόλπο» και τα άλλα γυναικόπαιδα τα μιμήθηκαν και καθώς χτυπιόνταν εύχονταν «και του χρόνου δεν θα σε πιάσει η μύγα». Θεραπευτικές και αποτρεπτικές δυνάμεις, μαζί με τη γονιμοποίηση, αποδίδονταν στα βάγια και γι' αυτό μετά την εκκλησία όλα έπρεπε να είναι «κάθες» για το καλό. Τα δέντρα, περβόλια, τα κλήματα, Στάνες, ζώα, οι μύλοι, βάρκες. Από ένα κλωνάρι κρεμούσαν στα οπωροφόρα δέντρα, για να καρποφορήσουν και στα δέντρα του κήπου, για να μην τα πιάσει το σκουλήκι. «Στο Βάις και τις χαρές, ω ψύλλους, κορίζες!» Όλα θα εξαφανίζονταν από τα σπίτια μόλις έμπαιναν οι Βάγια. Κατείχαν την πρώτη θέση στο εικονοστάσι και μαζί τους οι γυναίκες κάπνιζαν «τα παιδιά για το «κακό μάτι». Στη Μυτιλήνη τα παιδιά, μετά την εκκλησία, στόλιζαν καινούργιο φόρεμα δέμα από κλαδιά δάφνης με κόκκινα ή πράσινα υφάσματα, κρέμασαν κουδούνι καθώς πήγαιναν σπίτι σε σπίτι ψάλλοντας και λέγοντας εξορκισμούς για ψύλλους ποντίκια, έδιναν κλαδί δάφνης. στη νοικοκυρά. Στο τέλος ζήτησαν το δώρο τους «Χρόνια πολλά, στο όνομα του Κυρίου, δώσε μου το αυγό να φύγω». Στην Ανατολική Ρωμυλία, τα κορίτσια έφτιαχναν στεφάνια με τις χάντρες τους, τα έδεναν με μια κόκκινη κλωστή και τραγουδούσαν μαζί. πήγαιναν και τα πετούσαν στο ρέμα και καθώς έπαιρνε το νερό τα στεφάνια, όποιος προχωρούσε γινόταν «σύντεκνισσα». Πρώτα δρόμο για το σπίτι, πρώτα στο χορό και σπίτι της η μητέρα της έφτιαχνε τα φασόλια και τα φιλούσε όλα μαζί με ελιές. Στην Τήνο, την Κυριακή των Βαΐων, τα παιδιά τριγυρνούσαν στους δρόμους κρατώντας μαζί με το στεφάνι τους την «αργινάρα», μια ξύλινη ή σιδερένια ρόκα που έστριβαν με δύναμη. Μέσα σε έναν εκκωφαντικό θόρυβο πήραν το δρόμο τους προς τη θάλασσα, όπου πέταξαν στο τσέρκι στο νερό. Το έθιμο της περιφοράς των κλαδιών θυμίζει την «ερεσιόνη», το στολισμένο με φρούτα κλαδί, που στις γιορτές της άνοιξης το κουβαλούσαν στους δρόμους τα παιδιά στην αρχαιότητα. Τα Βάγια πλέκονταν σε πολλά σχέδια φεγγάρια, πλοία, γαϊδούρια, αλλά το πιο συνηθισμένο ήταν ο σταυρός. Σε κάποια σημεία τους έδωσαν το σχήμα του ψαριού. Οι πρώτοι χριστιανοί είχαν ψάρια ως ένδειξη αναγνώρισης, η λέξη Ιχθύς άλλωστε προέρχεται από τα αρχικά Ιησούς Χριστός Θεός Υιός Σώτερ. Αν και δανείζεται, η εκκλησία την Κυριακή των Βαΐων επιτρέπει το ψάρι.