filmov
tv
RODZICE NIE WYZWOLILI U PROFESORA PRZEKONAŃ ZEMSTY ELIMINACJI I POTĘPIENIA DO WROGÓW.
Показать описание
Zapraszamy do wysłuchania całej wypowiedzi prof. Andrzeja Bałandynowicz o swoim promotorze prof. Stanisławie Walczaku
Stanisław Walczak Urodził się 9 kwietnia 1913 w Wadowie (obecnie osiedle Krakowa), w rodzinie małorolnego chłopa Józefa i Marii z Wójcików. Uczęszczał do szkoły powszechnej we wsi Ruszcza. Ukończył w 1933 I Państwowe Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie, następnie w 1938 studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po studiach pracował początkowo w Dyrekcji Poczt i Telegrafów w Katowicach, a następnie w Sądzie Okręgowym w Krakowie jako protokolant.
Podczas okupacji, w marcu 1940 był współorganizatorem w Krakowie formacji o charakterze marksistowskim pod nazwą „Polska Ludowa – Organizacja Ludu Pracującego”. W 1942 został członkiem PPR oraz działał w konspiracyjnym ruchu oporu z nią związanym (IV Obwód PPR i GL)[, Uczestniczył w organizacji pomocy krakowskim Żydom poprzez przygotowywanie im fałszywych dokumentów oraz ukrywanie ich po tzw. aryjskiej stronie, za co 16 czerwca 1992 został zaliczony przez Instytut Yad Vashem do grona Sprawiedliwych wśród Narodów Świata,
Od 1948 należał Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1949 oraz od 1956 do 1957 był członkiem egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR we Wrocławiu, a od listopada 1956 do marca 1957 także jego sekretarzem. Od listopada 1968 do grudnia 1971 zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR.
W 1957 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, a następnie od 25 czerwca 1965 do 26 października 1971 był ministrem sprawiedliwości w czwartym rządzie Józefa Cyrankiewicza oraz rządzie Józefa Cyrankiewicza i Piotra Jaroszewicza.
Był nauczycielem akademickim w Prywatnej Wyższej Szkole Nauk Społecznych, Komputerowych i Medycznych w Warszawie.
Andrzej Bałandynowicz (ur. 31 maja 1952 w Bydgoszczy) – polski prawnik prawa, kryminolog i penitencjarysta, prof. dr hab. Twórca teorii wielopasmowej resocjalizacji: teorii probacji, teorii zhumanizowanego odwetu oraz inkluzyjnej readaptacji skazanych do życia na wolności. Badacz zjawisk społecznych z zakresu filozofii prawa penologii, socjologii, psychologii, pedagogiki resocjalizacyjnej i filozofii zdrowia. Jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Instytucie Nauk Prawnych Akademii Wymiaru Sprawiedliwości. Twórca na Uniwersytecie Przyrodniczo-Humanistycznym w Siedlcach jedynej w świecie Katedry Pedagogiki Pokoju i Probacji oraz pomysłodawca Wszechświatowego Uniwersytetu Pokoju.
Profesor nauk prawnych w zakresie kryminologii, penologii, penitencjarystyki, specjalista w zakresie socjologii prawa, filozofii prawa, pedagogiki resocjalizacyjnej, penitencjarystyki. Autor licznych publikacji naukowych. Twórca teorii wielopasmowej resocjalizacji z udziałem społeczeństwa a także teorii inkluzyjnej readaptacji społecznej, które stanowią podstawę aksjologiczną polityki kryminalnej państwa prawa.
Etycznego. W latach 1996–1998 był przewodniczącym Resortowej Komisji Ministerstwa Sprawiedliwości ds. systemu sądowej kurateli dla osób dorosłych.
W latach 1981–1992, w tym w czasie stanu wojennego udzielał bezinteresownie pomocy prawnej i psychologicznej ludziom pozbawionym zatrudnienia z powodów politycznych lub społecznych w ramach Prymasowskiego Komitetu Pomocy Bliźniemu.
#short
#andrzejbalandynowicz
#warszawa
#psychologia
#edukacja
Stanisław Walczak Urodził się 9 kwietnia 1913 w Wadowie (obecnie osiedle Krakowa), w rodzinie małorolnego chłopa Józefa i Marii z Wójcików. Uczęszczał do szkoły powszechnej we wsi Ruszcza. Ukończył w 1933 I Państwowe Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie, następnie w 1938 studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po studiach pracował początkowo w Dyrekcji Poczt i Telegrafów w Katowicach, a następnie w Sądzie Okręgowym w Krakowie jako protokolant.
Podczas okupacji, w marcu 1940 był współorganizatorem w Krakowie formacji o charakterze marksistowskim pod nazwą „Polska Ludowa – Organizacja Ludu Pracującego”. W 1942 został członkiem PPR oraz działał w konspiracyjnym ruchu oporu z nią związanym (IV Obwód PPR i GL)[, Uczestniczył w organizacji pomocy krakowskim Żydom poprzez przygotowywanie im fałszywych dokumentów oraz ukrywanie ich po tzw. aryjskiej stronie, za co 16 czerwca 1992 został zaliczony przez Instytut Yad Vashem do grona Sprawiedliwych wśród Narodów Świata,
Od 1948 należał Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1949 oraz od 1956 do 1957 był członkiem egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR we Wrocławiu, a od listopada 1956 do marca 1957 także jego sekretarzem. Od listopada 1968 do grudnia 1971 zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR.
W 1957 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, a następnie od 25 czerwca 1965 do 26 października 1971 był ministrem sprawiedliwości w czwartym rządzie Józefa Cyrankiewicza oraz rządzie Józefa Cyrankiewicza i Piotra Jaroszewicza.
Był nauczycielem akademickim w Prywatnej Wyższej Szkole Nauk Społecznych, Komputerowych i Medycznych w Warszawie.
Andrzej Bałandynowicz (ur. 31 maja 1952 w Bydgoszczy) – polski prawnik prawa, kryminolog i penitencjarysta, prof. dr hab. Twórca teorii wielopasmowej resocjalizacji: teorii probacji, teorii zhumanizowanego odwetu oraz inkluzyjnej readaptacji skazanych do życia na wolności. Badacz zjawisk społecznych z zakresu filozofii prawa penologii, socjologii, psychologii, pedagogiki resocjalizacyjnej i filozofii zdrowia. Jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Instytucie Nauk Prawnych Akademii Wymiaru Sprawiedliwości. Twórca na Uniwersytecie Przyrodniczo-Humanistycznym w Siedlcach jedynej w świecie Katedry Pedagogiki Pokoju i Probacji oraz pomysłodawca Wszechświatowego Uniwersytetu Pokoju.
Profesor nauk prawnych w zakresie kryminologii, penologii, penitencjarystyki, specjalista w zakresie socjologii prawa, filozofii prawa, pedagogiki resocjalizacyjnej, penitencjarystyki. Autor licznych publikacji naukowych. Twórca teorii wielopasmowej resocjalizacji z udziałem społeczeństwa a także teorii inkluzyjnej readaptacji społecznej, które stanowią podstawę aksjologiczną polityki kryminalnej państwa prawa.
Etycznego. W latach 1996–1998 był przewodniczącym Resortowej Komisji Ministerstwa Sprawiedliwości ds. systemu sądowej kurateli dla osób dorosłych.
W latach 1981–1992, w tym w czasie stanu wojennego udzielał bezinteresownie pomocy prawnej i psychologicznej ludziom pozbawionym zatrudnienia z powodów politycznych lub społecznych w ramach Prymasowskiego Komitetu Pomocy Bliźniemu.
#short
#andrzejbalandynowicz
#warszawa
#psychologia
#edukacja